Η επιτάχυνση των όσων διαδραματίζονται την περίοδο αυτή στο δημόσιο τομέα, είναι το πρώτο αποτέλεσμα που αναμένεται ότι θα έχει η τελευταία επίσκεψη της τρόικας στο υπουργείο Διοικητικής Μεταρρύθμισης. Ο ορίζοντας γίνεται πλέον σαφής, όχι μόνο όσον αφορά στο τεχνικό μέρος, που σχετίζεται με την αναδιάρθρωση των υπηρεσιών, αλλά και με αυτό που αφορά στον περιορισμό του αριθμού των δημοσίων υπαλλήλων.
Ήδη είναι σαφές -και στοχοθετημένο- ότι το φθινόπωρο, δηλαδή, το αργότερο μέχρι το τέλος Νοεμβρίου, θα έχει ξεκαθαρίσει πόσοι από τους 25.000 της κινητικότητας θα ενταχθούν στη διαθεσιμότητα και από εκεί, ένα χρόνο αργότερα, δηλαδή στο τέλος του 2014, εκτός απροόπτου, στην έξοδο. Λέμε εκτός απροόπτου- γιατί οι πρώτοι που εντάχθηκαν στη διαθεσιμότητα -τα περίπου 2.000 άτομα που τοποθετήθηκαν σε αυτό το καθεστώς - τελικά απορροφήθηκαν από άλλες υπηρεσίες του Δημοσίου, στις οποίες «κρίθηκε ότι υπήρχε ανάγκη».
Από προχθές είναι σαφές πλέον, ότι αυτοί οι πρώτοι 2.000 ήταν απλώς οι τυχεροί από μια σειρά άτυχων που θα ακολουθήσουν. Δεν είναι όμως αυτό το κεντρικό σημείο του όλου θέματος. Η αξιολόγηση, είναι η επόμενη μεγάλη πρόκληση για τη διοικητική μεταρρύθμιση. Σε πρώτη φάση, βέβαια, δεν πρόκειται για αξιολόγηση αλλά για καταγραφή πτυχίων, προσόντων και δεξιοτήτων, τα οποία ωστόσο στην πραγματικότητα δεν αποτιμώνται ως προς την αξία τους για την παρεχόμενη υπηρεσία στον πολίτη, αλλά ως μεζούρα σε ένα νέο ιδιότυπο κρεβάτι του Προκρούστη.
Πρόκειται για μια διαδικασία που απλώς χρησιμοποιείται για να σταλεί και πάλι η μπάλα στην εξέδρα, δηλαδή να υπάρξει καθυστέρηση. Αντί να δημιουργηθεί και να υπάρξει μια διαδικασία πραγματικής αξιολόγησης για το ποιος προσφέρει τι, βάσει συγκεκριμένων μετρήσιμων στόχων -πράγμα που απαιτεί και μια επιπλέον εργασία- στη βιασύνη να υπάρξει αποτέλεσμα άμεσα -λόγω της καθυστέρησης των προηγουμένων ετών- επιστρατεύεται το μέτρο της «καταγραφής - αξιολόγησης».
Πρόκειται για μέτρο το οποίο υπάρχει μεγάλος κίνδυνος να δημιουργήσει σωρεία νέων στρεβλώσεων στο Δημόσιο. Από τη δημιουργία «παραμάγαζων» βιομηχανίας εκχώρησης πιστοποιητικών πλασματικών δεξιοτήτων από διάφορες «σχολές» -έτσι κι αλλιώς το πιστοποιητικό χρειάζεται στο Δημόσιο όχι τη δεξιότητα, σκεφτείτε μόνο πόσοι πιστοποιημένα... «ξέρουν κομπιούτερ» στο δημόσιο τομέα- μέχρι ακόμα και τη διατήρηση ομάδων «άχρηστων» υπαλλήλων που θα έχουν μεν τα τυπικά προσόντα, αλλά δεν θα κάνουν απολύτως τίποτε.
Ζητούμενο στο Δημόσιο, δεν είναι η πλασματική αξιολόγηση, αλλά η ουσιαστική αξιολόγηση, με στόχο τη βελτίωση της λειτουργίας. Δεν είναι τα «προσόντα» των εργαζομένων -αυτά είναι συμπληρωματικά και χρήσιμα-, αλλά η πραγματική λειτουργία των φορέων προς όφελος όλων. Το ερώτημα είναι αν υπάρχει πολιτικός προϊστάμενος που να θέλει και να μπορεί να στρέψει τις εξελίξεις σε αυτήν την κατεύθυνση.
ΣΤΕΛΙΟΣ ΙΩΑΝΝΟΥ - [email protected]
