Η αλήθεια είναι ότι για τα όσα φοβερά και αδιανόητα συμβαίνουν στο φορολογικό πεδίο και τα οποία καταμαρτυρεί στην κυβέρνηση η έκθεση της Κομισιόν και του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου δεν φαίνεται να «ανοίγει μύτη» όχι μόνο σε κυβερνητικό αλλά και σε ευρύτερο πολιτικό επίπεδο.
Αντίθετα τα πάντα μπορούν να συμβούν πάνω στον «υπέρτατο κομματικό αγώνα» να μην υπάρξει έστω και μικρή μείωση του όγκου του Δημοσίου με διάφορες προσεγγίσεις αλλά και με τον περιορισμό των απασχολουμένων σ' αυτό.
Ακόμα και αν πρόκειται για προβληματικές περιπτώσεις επίορκων υπαλλήλων που έχουν παραβεί τα καθήκοντά τους. Προφανώς δεν τίθεται θέμα συμψηφισμού αλλά πώς να αγνοήσει κανείς την επιθετική αδιαφορία που δείχνει το κράτος απέναντι στους πολίτες του με διάφορους τρόπους, εξακολουθώντας να ξοδεύει πολλά και να ψάχνει να βρει έσοδα από όσους δεν έχουν πλέον να δώσουν τίποτα παραπάνω.
Ετσι το κράτος - παρά τις διαβεβαιώσεις περί πλήρους προσαρμογής σε όσα απατούνται για την παροχή της δανειστικής βοήθειας - συνεχίζει να συντηρεί ένα φοροεισπραχτικό μηχανισμό ο οποίος επηρεάζεται από φαινόμενα διαφθοράς και πολιτικές παρεμβάσεις.
Ταυτόχρονα το ίδιο κράτος παρακρατεί με διάφορα τεχνάσματα - τα οποία έχουν ξεπεράσει τα όρια του εμπαιγμού - τα οφειλόμενα σε επιχειρήσεις από επιστροφή ΦΠΑ ή προμήθεια διαφόρων υλικών. Ετσι δεν είναι μόνο η προβληματική ζήτηση που βάζει λουκέτα στις επιχειρήσεις είναι και το ίδιο το Δημόσιο το οποίο στις περισσότερες περιπτώσεις αναδεικνύεται σε κορυφαίο κακοπληρωτή με συνέπεια τη διακοπή λειτουργίας επιχειρήσεων και τη συνεχή «αιμορραγία» θέσεων εργασίας.
Το Δημόσιο ακόμη και στη διαδικασία αναζήτησης των πολύτιμων εσόδων του επιμένει σε ενέργειες και λειτουργίες εμποτισμένες με περιττή γραφειοκρατία, τυπολατρία, αναποτελεσματικότητα, ενώ ταυτόχρονα για να αποπληρώσει τα χρήματα που οφείλει να καταθέσει στον καθοριζόμενο και ελεγχόμενο από την τρόικα προϋπολογισμό, αυξάνει το φόρο στα καύσιμα θέρμανσης.
Επιτυγχάνεται δηλαδή, πέραν των άλλων, να βάλει σε σοβαρό κίνδυνο τη δημόσια υγεία, καθώς τα όσα ανατριχιαστικά αποκάλυψε χθες η επιστημονική έρευνα δεν αφήνουν κανένα περιθώριο αμφιβολίας για τις βαρύτατες επιπτώσεις της καύσης των εναλλακτικών καυσίμων.
Πόσο μεγάλη δόση πολιτικής υποκρισίας μπορεί να ενσωματώνεται σε δημόσιες τοποθετήσεις που μιλούν για τη μεγάλη -με κάθε μέσο- μάχη κατά της ανεργίας οι οποίες συνυπάρχουν με πράξεις που ουσιαστικά πλήττουν την απασχόληση και την επιχειρηματική δραστηριότητα;
Προφανώς οι διαβεβαιώσεις αυτές, αν είναι καταγεγραμμένες, αξίζουν τόσο όσο οι θερμίδες που θα αποδώσουν όταν θα καούν σε τζάκια, κάποιο παγωμένο βράδυ. Και θα είναι εξίσου αν όχι περισσότερο δηλητηριώδεις.
ΝΙΚΟΣ ΦΡΑΝΤΖΗΣ - [email protected]
