Αν είναι δυνατόν! Η κυβέρνηση, και πιο συγκεκριμένα το επιτελείο του υπουργείου Οικονομικών, δείχνει να μην μπορεί να καταλήξει σε κάτι σχετικά απλό, στο πώς θα γίνουν οι ρυθμίσεις για την καταβολή των ληξιπρόθεσμων οφειλών προς το Δημόσιο. Τι θα μπορούσε να περιμένει κανείς σε ό,τι αφορά την αντιμετώπιση φορολογικών θεμάτων μείζονος σημασίας και αυξημένης πολυπλοκότητας;
Ο υφυπουργός Γιώργος Μαυραγάνης, όταν κατέθεσε και εγγράφως τις απόψεις του στη Βουλή, διατύπωσε σαφώς τη γνώμη του λέγοντας: «Το υπουργείο Οικονομικών δεν συμμερίζεται την ανάγκη καθιέρωσης μεγαλύτερου αριθμού δόσεων για την αποπληρωμή οφειλών στο Δημόσιο, διότι μια τέτοια πρακτική δεν θα συμβάλει στην καθιέρωση ενός πάγιου και αποτελεσματικού συστήματος ρυθμίσεων-διευκολύνσεων για την αποπληρωμή οφειλών και την εδραίωση μια σύγχρονης αντίληψης φορολογικής συμπεριφοράς».
Αυτό συνέβη το πρωί, διότι το απόγευμα ο ίδιος έσπευσε να... διευκρινίσει -πάλι εγγράφως- τις απολύτως σαφείς προηγούμενες δηλώσεις του: «Αναφορικά με την απάντηση που δόθηκε από τον υφυπουργό Οικονομικών, σε ερώτηση της αντιπροέδρου της Βουλής, Μαρίας Τσαρουχά Κόλλια, για το θέμα των ληξιπρόθεσμων χρεών, ο υφυπουργός Οικονομικών διευκρινίζει ότι το πλαίσιο της απάντησης αφορούσε το υφιστάμενο καθεστώς. Η κυβέρνηση εξετάζει τεχνικές βελτιώσεις, ώστε το υφιστάμενο καθεστώς να γίνει πιο λειτουργικό και αποτελεσματικό και να ανταποκρίνεται αφενός στις πράγματι μεγάλες ανάγκες των φορολογουμένων και αφετέρου στην επίτευξη εύρυθμης εισπραξιμότητας των ληξιπρόθεσμων χρεών από πλευράς Δημοσίου».
Οσοι γνωρίζουν καλά τα δεδομένα στην κορυφή του υπουργείου Οικονομικών, λένε ότι οι κινήσεις και οι ανακολουθίες αυτές δεν τους προκαλούν κατάπληξη, καθώς ισχυρίζονται ότι οι κώδικες επικοινωνίας ανάμεσα στον υφυπουργό και τον υπουργό κ. Στουρνάρα ήταν από την αρχή της θητείας τους πολύ σύνθετοι και δυσκίνητοι στην εφαρμογή τους. Η εικόνα αυτή λέγεται ότι μάλλον επιδεινώθηκε όταν στον τομέα της είσπραξης των δημοσίων εσόδων προστέθηκε ένας ακόμη ισχυρός πόλος εξουσίας, ο νέος γενικός γραμματέας εσόδων κ. Θεοχάρης, γεγονός που έκανε περισσότερο δύσκολη τη μαθηματική και πολιτική συνάρτηση της διαχείρισης της εξουσίας επί των δημοσίων εσόδων.
Πιθανώς να μην είναι οι κακές προθέσεις που περισσεύουν, αλλά η μη καλή γνώση του αντικειμένου, που οδηγεί σε αντικρουόμενες απόψεις. Αυτό όμως δεν αλλάζει το αποτέλεσμα, που είναι να εμφανίζονται φαινόμενα δυσλειτουργίας εκεί που το απολύτως επιθυμητό θα ήταν να δουλεύουν τα πάντα συγχρονισμένα. Περιθώρια όμως για πειραματισμούς δεν υπάρχουν και αυτό πρέπει να είναι κατανοητό αντικειμενικά, πέρα από προσωπικές απόψεις ή στρατηγικές.
ΝΙΚΟΣ ΦΡΑΝΤΖΗΣ - [email protected]
