Το φορολογικό αλαλούμ συνεχίζεται, χωρίς τελική κατάληξη και ελπίδα ότι κάποτε θα ολοκληρωθεί και θα σταματήσει. Μάλιστα, σε ορισμένες περιπτώσεις, η προχειρότητα με την οποία αντιμετωπίζεται ένα τόσο θεμελιακό θέμα, όπως είναι το φορολογικό καθεστώς, ξενίζει ακόμη και όσους έχουν μακρά εμπειρία στον τρόπο με τον οποίο εκδηλώνεται η κρατική ανακολουθία.
Το θέμα των κυρώσεων, οι οποίες θα επιβάλλονται στις επιχειρήσεις όταν συλλαμβάνονται να φοροδιαφεύγουν, εμφανίστηκε ξαφνικά στο προσκήνιο μέσα στο Σαββατοκύριακο που πέρασε, όταν επίσης ξαφνικά οι πράξεις νομοθετικού περιεχομένου με τα προαπαιτούμενα της επόμενης δόσης έπαψαν να είναι «πράξεις» και έγιναν νομοσχέδιο. Λογική είναι η απορία που μπορεί να εκφράσει κανείς, γιατί οι συγκεκριμένες διατάξεις εμφανίστηκαν αιφνιδιαστικά και ατάκτως πεταμένες μέσα σε ένα πολυνομοσχέδιο-σκούπα που περιλαμβάνει ετερόκλητες και άσχετες ρυθμίσεις, όταν είναι γνωστό ότι υπάρχει σε εξέλιξη η σύνταξη μεγάλου νομοσχεδίου κατά της φοροδιαφυγής, το οποίο προβλέπεται να κατατεθεί σύντομα.
Αλλά η προχειρότητα δεν σταματά εκεί, αφού οι διατάξεις που κατατέθηκαν το Σάββατο αποσύρθηκαν χθες, για να επανεξεταστούν και να επανακατατεθούν, μετά τις σημαντικές επιφυλάξεις που είχε η Επιστημονική Υπηρεσία της Βουλής.
Πώς να περιμένει κανείς ότι αυτές οι διατάξεις, οι τρέχουσες ή οι αναθεωρημένες, θα χαρακτηρίζονται από σοβαρότητα και ορθολογικότητα όσον αφορά την επίτευξη του στόχου τους που είναι ο περιορισμός της φοροδιαφυγής; Και πόσο ισχυρό και αξιόπιστο θα είναι το νομοσχέδιο το οποίο θα έρθει στη συνέχεια με τον ίδιο στόχο; Οποιος αμφιβάλλει για την «ελαφράδα» της διαδικασίας νομοθέτησης, μπορεί να λάβει υπόψη του και αυτά: Η διάταξη με την οποία επανέρχεται ο φόρος πολυτελείας στα αυτοκίνητα δεν είναι καινούργια υπόθεση.
Υπήρχε ήδη σαν υποχρέωση από τον προηγούμενο Μάρτιο, αλλά κάπου ξεχάστηκε στις προηγούμενες ρυθμίσεις. Η άλλη επίσης επίμαχη διάταξη, που αφορά τη φορολόγηση των σκαφών αναψυχής, αποσύρθηκε τελικά, καθώς το υπουργείο Οικονομικών δεν γνώριζε ότι το υπουργείο Ναυτιλίας είχε ξεκινήσει τη σύνταξη νομοθετήματος που αφορά συνολικά τη φορολόγηση των σκαφών.
Απορίες υπάρχουν πολλές, οι απαντήσεις ωστόσο σπανίζουν, διότι ακόμη και οι πλέον απλές προσεγγίσεις παίρνουν διαστάσεις τεράστιου εγχειρήματος με ανυπέρβλητα προβλήματα, όταν το ελληνικό κράτος πρέπει να ξεπεράσει το χειρότερο εαυτό του.
Κατόπιν αυτών, δεν θα υπάρχει καμία απορία όταν στην επόμενη αναζήτηση επιπλέον εσόδων ο νομοθέτης και ο συντάκτης του προϋπολογισμού και του αναθεωρημένου μνημονίου θα αναζητήσει (ανύπαρκτους) πόρους στις ίδιες γνωστές και ταλαιπωρημένες πηγές, αφού έσοδα από σύλληψη φοροδιαφυγής είναι απολύτως βέβαιο ότι δεν θα υπάρξουν.
ΝΙΚΟΣ ΦΡΑΝΤΖΗΣ - [email protected]
