Παράνομοι και καταχρηστικοί κρίνονται 15 όροι και πρακτικές των τραπεζών στις συμβάσεις στεγαστικών δανείων, με απόφαση του Πολυμελούς Πρωτοδικείου. Η συλλογική αγωγή της ΕΚΠΟΙΖΩ, επί της οποίας εκδόθηκε η απόφαση, στρεφόταν κατά της Εμπορικής Τράπεζας, πρόκειται ωστόσο για όρους και πρακτικές που χρησιμοποιούν όλες οι τράπεζες, όπως αναφέρει σε ανακοίνωσή της η ΕΚΠΟΙΖΩ.
Υπενθυμίζεται ότι αποφάσεις επί συλλογικών αγωγών που απαγορεύουν παράνομες συμπεριφορές, ισχύουν, σύμφωνα με το νόμο, για όλες τις τράπεζες.
Ειδικότερα, με την αριθμό 119/2002 απόφαση του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Αθηνών κρίνονται παρανόμως οι εξής όροι:
-Η είσπραξη από την τράπεζα, για τη χορήγηση του δανείου, προμήθειας ύψους 1% επί του ποσού του δανείου, την οποία οι τράπεζες αποκαλούν έξοδα προμήθειας χρηματοδότησης.
-Είσπραξη εξόδων φακέλου.
-Η καταβολή της εισφοράς του νόμου 128/75 από το δανειολήπτη και όχι από την τράπεζα.
-Η αξίωση της τράπεζας σε περίπτωση πρόωρης εξόφλησης δανείου, να καταβάλει ο δανειολήπτης 2,5% επί του ποσού που αφορά η πρόωρη προεξόφληση, σε δάνεια με κυμαινόμενο επιτόκιο.
-Η δυνατότητα της τράπεζας να αυξάνει μονομερώς το επιτόκιο στα δάνεια με κυμαινόμενο επιτόκιο, δίχως αυτή η αύξηση να είναι σε συνάρτηση με κάποιο εύλογο κριτήριο (λ.χ. το διατραπεζικό επιτόκιο euribor) ή να αξιώνει την επιστροφή του δανείου αν ο λήπτης του δανείου δεν αποδεχθεί την αύξηση.
-Η δυνατότητα της τράπεζας να καταχωρεί στο λογαριασμό, του οποίου το απόσπασμα θεωρείται στα δικαστήρια πλήρη απόδειξη, και τα έξοδα που κάνει η τράπεζα εξαιτίας του δανείου (δικαστικά και άλλα).
-Η δυνατότητα της τράπεζας να καταγγέλλει τη σύμβαση σε περίπτωση καθυστέρησης πληρωμής οποιασδήποτε δόσης.
-Η εκχώρηση από το δανειολήπτη των μισθωμάτων του ακινήτου στην τράπεζα προς πρόσθετη διασφάλισή της.
-Η επιφύλαξη της δυνατότητας είσπραξης από την τράπεζα προμήθειας κατά τη διάρκεια του δανείου.
Καταχρηστικοί κρίνονται ακόμη έξι όροι που υποχρεώνουν το πρόσωπο που υπογράφει ως εγγυητής τη σύμβαση δανείου να παραιτηθεί από τα δικαιώματα και τις ενστάσεις του (άρθρα 862-868 Αστικού Κώδικα), όπως:
-Να μην ελευθερώνεται ο εγγυητής αν η τράπεζα από δικό της πταίσμα δεν μπόρεσε να ικανοποιηθεί από το δανειολήπτη ή αν η τράπεζα παραιτήθηκε από άλλες ασφάλειες που υπήρχαν για το δάνειο.
-Σε περίπτωση που η οφειλή του δανειολήπτη έγινε ληξιπρόθεσμη, να μην μπορεί πλέον ο εγγυητής να αξιώνει από την τράπεζα να επιδιώξει μέσα σε ένα μήνα δικαστικά την απαίτησή της και, αν αυτή δεν το κάνει, τότε ο εγγυητής να απαλλάσσεται.
