Για την επιτυχία του ευρωπαϊκού οικονομικού εγχειρήματος κάνει λόγο σε άρθρο του στους The New York Times ο νομπελίστας οικονομολόγος Πολ Κρούγκμαν, ο οποίος καλεί τους Αμερικανούς να παραδειγματιστούν από τους Ευρωπαίους όσον αφορά στην κοινωνική δικαιοσύνη.
Ο καταξιωμένους οικονομολόγος αποδεικνύει ότι τα στοιχεία που δείχνουν το αμερικανικό μοντέλο ως επιτυχέστερο από το ευρωπαϊκό δεν είναι παρά μια επιφανειακή ανάγνωση των πραγματικών στοιχείων που συχνά αποδεικνύουν το αντίθετο.
Για παράδειγμα, μπορεί το αμερικανικό ΑΕΠ να αυξήθηκε κατά 3% έναντι του ευρωπαϊκού 2,2% μετά το 1980, αλλά η διαφορά αυτή οφείλεται στην αύξηση του πληθυσμού στις ΗΠΑ. Το κατά κεφαλήν πραγματικό ΑΕΠ σημείωσε την ίδια περίπου άνοδο και στις δύο πλευρές του Ατλαντικού: 1,95% στην Ευρώπη, 1,83% στις ΗΠΑ, εξηγεί ο κ. Κρούγκμαν.
Και σε τεχνολογικό επίπεδο, όμως, η Ευρώπη δεν έχει σε τίποτα να ζηλέψει τις Ηνωμένες Πολιτείες. Στην Ευρώπη σήμερα η ευρυζωνικότητα είναι εξίσου διαδεδομένη με τις ΗΠΑ, με τη διαφορά ότι οι Ευρωπαίοι απολαμβάνουν πιο γρήγορη και πιο φτηνή σύνδεση στο διαδίκτυο.
Διαφορετική ανάγνωση των στοιχείων προτείνει ο Κρούγκμαν και όσον αφορά στην ανεργία, η οποία εμφανίζεται αισθητά μειωμένη στις ΗΠΑ. Στην πραγματικότητα όμως, το ποσοστό απασχόλησης στις ηλικίες 25-54 είναι το ίδιο και στις δύο ηπείρους (περίπου στο 80%). Αυτό που διαφέρει είναι ότι οι Αμερικανοί ξεκινούν να εργάζονται από πολύ νωρίς και αργούν να συνταξιοδοτηθούν. «Είναι, όμως, κακό αυτό;» διερωτάται ο βραβευμένος οικονομολόγος.
Και σε όρους παραγωγικότητας όμως, Ευρώπη και ΗΠΑ εμφανίζουν αντίστοιχες επιδόσεις. Μπορεί οι Ευρωπαίοι να εργάζονται λιγότερες ώρες, αλλά η ωριαία τους απόδοση είναι αντίστοιχη με εκείνη των Αμερικανών.
Όσον αφορά στους φόρους, η Ευρώπη παρουσιάζεται πιο «αδυσώπητη», με φορολογικούς συντελεστές που κυμαίνονται μεταξύ 36-44% επί του ΑΕΠ, έναντι του 28% στις ΗΠΑ. Οι κοινωνικές δαπάνες, όμως, στην Ευρώπη των 15 είναι πολύ μεγαλύτερες σε σύγκριση με τις Ηνωμένες Πολιτείες, με χαρακτηριστικό παράδειγμα την υγειονομική περίθαλψη.
Κλείνοντας, ο κ. Κρούγκμαν καταδικάζει όσους επικαλούνται το παράδειγμα της ΕΕ για να υποστηρίξουν την άποψη ότι η κοινωνική πολιτική «σκοτώνει» την ανάπτυξη, αποδεικνύοντας ότι στην πραγματικότητα συμβαίνει το αντίθετο: κοινωνική δικαιοσύνη και πρόοδος βαδίζουν χέρι-χέρι.
