Η Ευρώπη, τραυματισμένη από τα προβλήματα δημοσίου χρέους των μελών της και από την επακόλουθη ανησυχία για τη βιωσιμότητα της ανάκαμψης, βρέθηκε στο μέσο προβληματισμών αναφορικά με τα μακροοικονομικά της μεγέθη και είδε τους διεθνείς επενδυτές να ξεπουλάνε και να εγκαταλείπουν τις αγορές της
Όμως μετά τις ισχυρές εκροές που παρατηρήθηκαν τον Απρίλιο και το Μάιο, το ενδιαφέρον για τα ευρωπαϊκά μετοχικά επενδυτικά κεφάλαια άρχισε να αναθερμαίνεται, καθώς τα εταιρικά αποτελέσματα του δευτέρου τριμήνου αποτέλεσαν μια θετική έκπληξη, επισημαίνει η εταιρεία διαχείρισης ενεργητικού BlackRock:
Τους τελευταίους μήνες, οι κινήσεις των αγορών θυμίζουν την αντίστοιχη συμπεριφορά του 1994, οπότε άρχισαν να πέφτουν εξαιτίας της ανησυχίας για το ενδεχόμενο μετάβασης από ένα περιβάλλον οικονομικής επιβράδυνσης, σε μια κατάσταση διπλής ύφεσης. Την εποχή εκείνη, τα ισχυρά εταιρικά κέρδη και η σταθεροποίηση των προσδοκιών για την οικονομική ανάπτυξη οριοθέτησαν τα χαμηλά της Αγοράς. Πιστεύουμε ότι ένα ανάλογο αποτέλεσμα είναι πιθανό να δούμε και πάλι μέσα στους επόμενους μήνες, καθώς υποχωρούν οι φόβοι γύρω από τα μακροοικονομικά μεγέθη. Με άλλα λόγια, οι ευρωπαϊκές μετοχές μπορούν να έχουν καλή απόδοση παρά την επιβράδυνση της οικονομίας.
Το 2010, οι εκτιμήσεις του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου (ΔΝΤ) για την παγκόσμια οικονομία αναπροσαρμόζονταν προς τα επάνω κάθε μήνα, κυρίως λόγω της μεγαλύτερης ανάπτυξης στην Ευρώπη και τη Ασία, και παρά τις ανησυχίες σε σχέση με το ρυθμό ανάπτυξης των ΗΠΑ. Ένας ρυθμός ανάπτυξης της παγκόσμιας οικονομίας της τάξης του 3 % για το 2011, διαμορφώνει ένα αξιοπρεπές πλαίσιο όσον αφορά τις επενδύσεις σε μετοχικούς τίτλους.
Παρόλα αυτά, με τα δημογραφικά χαρακτηριστικά να αποτελούν πλέον έναν όλο και μεγαλύτερο ανασχετικό παράγοντα για την παγκόσμια οικονομία, δε φαίνεται πιθανό να δούμε αποδόσεις μετοχών οι οποίες θα ικανοποιούν τις ανάγκες ενός πληθυσμού ηλικιωμένων που οδεύουν προς τη σύνταξη.
Η γήρανση και η συνταξιοδότηση του εργατικού δυναμικού αναδεικνύει ως βασικό, το ερώτημα για το ποιος θα αναλάβει το κόστος των ηλικιωμένων. Παράλληλα, επισημαίνεται ότι για τα επόμενα 20 με 30 χρόνια προβλέπεται σημαντική μείωση στο ρυθμό ανάπτυξης του πληθυσμού της γης, ενώ πολλοί αναλυτές εκτιμούν θα φτάσει στο μηδέν. Προφανώς, οι παράγοντες αυτοί συνιστούν μακροπρόθεσμα προβλήματα, τα οποία θα προκαλέσουν σημαντικές αλλαγές στα μοντέλα της κατανάλωσης, της αποταμίευσης και των επενδύσεων.
Ένας ακόμη επιβαρυντικός παράγοντας έχει να κάνει με την απομείωση των αποταμιεύσεων που παρατηρείται στις ανεπτυγμένες οικονομίες, και ιδιαίτερα στις ΗΠΑ και τη Μ. Βρετανία. Η κατάσταση που διαμορφώνεται θα οδηγήσει είτε στην έντονη μείωση της κατανάλωσης, ώστε να δημιουργηθούν και πάλι νέα κεφάλαια μέσα από την αποταμίευση, είτε σε αδυναμία δημιουργίας κεφαλαίου μέσα από επενδύσεις, καθώς δεν θα υπάρχουν ικανοποιητικά διαθέσιμα προς τοποθέτηση.
Ένα τρίτο ενδεχόμενο είναι να διατηρηθεί το έλλειμμα τρεχουσών συναλλαγών σε πολύ υψηλά επίπεδα, καθώς θα συνεχιστεί η εισαγωγή κεφαλαίων. Επιπλέον, το μεγάλο δημόσιο χρέος σε σχέση με το ΑΕΠ και η δημοσιονομική ανισορροπία μειώνουν την αναπτυξιακή δυναμική σε μια σειρά ανεπτυγμένες οικονομίες, όπως η Ιρλανδία, η Μ. Βρετανία, η Ισπανία, η Ελλάδα και οι ΗΠΑ. Η Γαλλία, η Γερμανία και η Κίνα δεν αντιμετωπίζουν τέτοια προβλήματα, αλλά ακόμη και με αυτό το δεδομένο, δεν θα πρέπει να αποτελεί έκπληξη το ότι η αμερικανική οικονομία, από τη στιγμή που βρέθηκε στο χαμηλότερο σημείο της μέχρι σήμερα καταγράφει την πιο αργή ανάκαμψη της οικιακής κατανάλωσης στην ιστορία.
