«Ένα πακέτο δημοσιονομικών κινήτρων δεν είναι μόνο του αρκετό για να ανακάμψει η οικονομία», προειδοποιεί ο διοικητής της Fed, ο οποίος εκτιμά ότι η κυβέρνηση θα αναγκαστεί ίσως να αγοράσει ή να εγγυηθεί «τοξικά» στοιχεία του ενεργητικού των τραπεζών με στόχο την τόνωση της ανάπτυξης.
«Οι κινήσεις σε δημοσιονομικό επίπεδο δεν δύνανται να οδηγήσουν σε μόνιμη ανάκαμψη, παρά μόνο εάν συνοδεύονται από δυναμικά μέτρα για περεταίρω σταθεροποίηση και ισχυροποίηση του χρηματοπιστωτικού συστήματος», δήλωσε ο Μπεν Μπερνάνκι στη διάρκεια ομιλίας του στο London School of Economics.
«Ίσως χρειαστούν περισσότερες ενέσεις κεφαλαίων και εγγυήσεις προκειμένου να αποκατασταθεί η σταθερότητα και η εύρυθμη λειτουργία των πιστωτικών αγορών», συμπληρώνει.
Το υπουργείο Οικονομικών των ΗΠΑ έχει ήδη δρομολογήσει τη χορήγηση 350 δισ. δολαρίων για αναδιάρθρωση τραπεζών και άλλων χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων, ενώ η Federal Deposit Insurance Corp. έχει εγγυηθεί τις πληρωμές κεφαλαίου και τόκων για ομόλογα αξίας 111,2 δισ. δολαρίων που έχουν εκδοθεί από χρηματοοικονομικές εταιρείες.
Ο πρόεδρος της Fed πρότεινε τρεις πιθανές προσεγγίσεις για το χειρισμό των «προβληματικών» στοιχείων ενεργητικού. Μία δυνατότητα είναι η αγορά των εν λόγω στοιχείων με κρατικά κεφάλαια στο πλαίσιο του προγράμματος TARP, το οποίο είχε αρχικά εκπονήσει ο υπουργός Οικονομικών των ΗΠΑ, Χένρι Πόλσον.
Η δεύτερη επιλογή είναι η κυβέρνηση να δεχθεί να απορροφήσει μέρος των ζημιών από ένα συγκεκριμένο προβληματικό χαρτοφυλάκιο, έναντι εγγυήσεων ή προμήθειας. Τη μέθοδο αυτή εφάρμοσαν πρόσφατα οι ρυθμιστικές αρχές στην περίπτωση της Citigroup Inc.
Το τρίτο μέτρο που προτείνει ο διοικητής της Fed είναι «η σύσταση και χρηματοδότηση των λεγόμενων «κακών τραπεζών», οι οποίες θα αγοράζουν στοιχεία ενεργητικού από τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα έναντι μετρητών και ποσοστών στο μετοχικό κεφάλαιο των κακών τραπεζών.
Τέλος, η μείωση των πτωχεύσεων που μπορούν να αποτραπούν «θα ενδυναμώσει την αγορά κατοικιών και θα περιορίσει τις ζημιές από δάνεια ενυπόθηκων εξασφαλίσεων», ενώ θα ενισχύσει την οικονομική σταθερότητα, καταλήγει ο Μπερνάνκι.
