Η ιδέα της χρήσης φυτικών ελαίων για την εκκίνηση των πετρελαιοκινητήρων σίγουρα δεν είναι πρωτότυπη. Ήδη από τα τέλη του 19ου αιώνα, ο εφευρέτης του πετρελαιοκινητήρα, Ρούντολφ Ντίζελ, χρησιμοποίησε φυστικέλαιο για τη λειτουργία του κινητήρα. Τελικά, όμως, επικράτησε το πετρέλαιο καθότι πιο εύχρηστο και πιο φτηνό στην παραγωγή του, παρατηρεί ο Economist.
Σήμερα, νέες μορφές βιοντίζελ έρχονται να αλλάξουν το ενεργειακό τοπίο. Μια από αυτές είναι το πιο δημοφιλές ρόφημα του πλανήτη και «καύσιμο» για πολλούς από εμάς: ο καφές. Ο καφές αποτελεί επίσης φυτικό προϊόν, το οποίο μετά την άλεση και τη χρήση του καταλήγει στα σκουπίδια ή στους κήπους ως κομπόστ.
Όπως σημειώνει ο Economist, οι ερευνητές Ναρασιμχαράο Κονταμούντι, Σουσάντα Μοχαπάτρα και Μανοράνχαν Μίσρα από το Πανεπιστήμιο της Νεβάδα διαπίστωσαν ότι από τους κόκκους καφέ μπορεί να παραχθεί βιοντίζελ με απόδοση 10-15% μέσω απλής κατεργασίας. Κατά την καύση του, μάλιστα, το βιοντίζελ από καφέ δεν αναδύει άσχημη μυρωδιά αλλά αφήνει ένα αμυδρό άρωμα καφέ.
Σύμφωνα με τους ερευνητές, το βιοντίζελ από καφέ είναι καύσιμο αντίστοιχης ποιότητας με τα καλύτερα βιοντίζελ της αγοράς. Σε αντίθεση, όμως, με τη σόγια και τα φυτικά βιοντίζελ, η παραγωγή βιοντίζελ από καφέ δεν προϋποθέτει τη δέσμευση εκτάσεων που διαφορετικά θα χρησιμοποιούνταν για την καλλιέργεια τροφών.
Η διαδικασία μετατροπής του καφέ σε βιοντίζελ ξεκινά με την ξήρανση των κόκκων καφέ για μια νύχτα και συνεχίζεται με τον εμποτισμό τους σε κοινά χημικά διαλύματα, όπως το εξάνιο ή ακόμη και το διχλωρομεθάνιο με σκοπό τη ρευστοποίηση των ελαίων. Στη συνέχεια το διάλυμα φιλτράρεται, αφαιρούνται οι κόκκοι και απομονώνονται οι διαλύτες (για να χρησιμοποιηθούν στην επόμενη παρτίδα κόκκων). Το έλαιο που περισσεύει υποβάλλεται σε επεξεργασία με αλκάλιο για την απομάκρυνση των ελεύθερων λιπαρών οξέων (που χρησιμοποιούνται για την παρασκευή σαπουνιών).
Σειρά έχει η μετεστεροποίηση, κατά την οποία το ακατέργαστο βιοντίζελ θερμαίνεται στους 100 βαθμούς Κελσίου, για να εξατμιστούν τα υγρά, και στη συνέχεια υποβάλλεται σε επεξεργασία με μεθανόλη και έναν καταλύτη. Αφού σταθεί να κρυώσει σε θερμοκρασία δωματίου, το βιοντίζελ ανεβαίνει στην επιφάνεια και στον πυθμένα μένει μια στρώση γλυκερίνης. Οι στρώσεις αυτές διαχωρίζονται μεταξύ τους και απομακρύνονται τυχόν υπολειμματικές ουσίες από το βιοντίζελ που περισσεύει. Σύμφωνα με τον κ. Μίσρα, για την παραγωγή ενός λίτρου βιοντίζελ απαιτούνται 5-7 κιλά κόκκων καφέ, ανάλογα με την περιεκτικότητα του εκάστοτε καφέ σε έλαια.
Σύμφωνα με έκθεση του Υπουργείου Γεωργίας των Ηνωμένων Πολιτειών, η παγκόσμια ζήτηση καφέ υπερβαίνει τους 7 τόνους ετησίως, ποσότητα που σύμφωνα με τις εκτιμήσεις των αναλυτών επαρκεί για την παραγωγή 1.242 λίτρων βιοντίζελ. «Ποιος είναι, όμως, διατεθειμένος να στερηθεί τον καφέ του για να γεμίσει το ρεζερβουάρ;», διερωτάται ο Economist.
