Διακρίσεις ανάμεσα στις χώρες ή τις επιχειρήσεις που βρίσκονται κάτω από την ομπρέλα του ευρώ και σε εκείνες που βρίσκονται εκτός ευρωζώνης κάνει η διεθνής οικονομική κρίση στην Ευρώπη, αναφέρει σε δημοσίευμά της η International Herald Tribune.
Ζωντανό παράδειγμα είναι η Πολωνία η οποία βρίσκεται και πάλι στο μάτι του κυκλώνα: η βιομηχανική παραγωγή συρρικνώθηκε κατά 9% σε ετήσια βάση το τέταρτο τρίμηνο του 2008, ενώ το ζλότι ακολουθεί έντονα καθοδική πορεία τους τελευταίους μήνες έναντι του ευρώ.
Η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, η οποία διοχετεύει ρευστότητα στο σύστημα παρέχοντας δάνεια έναντι εξασφαλίσεων, ακολούθησε κατά κόρον την πρακτική αυτή όταν ξέσπασε η κρίση. Μολονότι τα κράτη μέλη της ευρωζώνης έχουν προτεραιότητα, τα δάνεια της ΕΚΤ παρέχονται πλέον λιγότερο επιλεκτικά. Οι βρετανικές τράπεζες έχουν αποκομίσει οφέλη από τις θυγατρικές τους στην ευρωζώνη, ενώ η ΕΚΤ έχει εκταμιεύσει δάνεια ακόμη και στις κεντρικές τράπεζες της Πολωνίας και της Ουγγαρίας.
Αυτό που δεν έχει κάνει, όμως, η ΕΚΤ για τα καινούργια μέλη της ΕΕ που δεν έχουν ενταχθεί ακόμη στη ζώνη του ευρώ είναι να εκδώσει προσωρινές συμφωνίες ανταλλαγής νομισμάτων, ακολουθώντας το παράδειγμα της Federal Reserve στις ΗΠΑ, η οποία προσέφερε αντίστοιχα προϊόντα στη Βραζιλία, το Μεξικό, τη Σιγκαπούρη και τη Ν. Κορέα διευκολύνοντας έτσι τις χώρες αυτές να μετατρέπουν το νόμισμά τους σε δολάρια. Η ΕΚΤ, από την άλλη, δεν αποδέχεται εξασφαλίσεις που εκδίδονται σε ζλότι, φιορίνια και άλλα τοπικά νομίσματα της ανατολικής Ευρώπης.
Μπορεί αρχικά η διεθνής χρηματοοικονομική κρίση να είχε φανεί πιο επιεικής με τις χώρες της Αν. Ευρώπης διότι οι τράπεζές τους δεν είχαν επενδύσει τοξικούς τίτλους, οι σεισμικές δονήσεις από την κατάρρευση της Lehman Brothers, όμως, που κλόνισαν το παγκόσμιο χρηματοοικονομικό σύστημα «έβαλαν στο χορό» και τις χώρες αυτές παράλληλα και με τις υπόλοιπες αναδυόμενες αγορές.
Για τη δυσκολία προσέλκυσης κεφαλαίων εκτός της ευρωζώνης ευθύνονται επίσης πολιτικοί και ψυχολογικοί παράγοντες, επισημαίνει ο Βασίλι ¶στροβ, οικονομολόγος του Ινστιτούτου Οικονομικών Μελετών της Βιέννης. «Οι επενδυτές έχουν αποκτήσει μεγαλύτερη αποστροφή στον κίνδυνο, τουλάχιστον στις χρηματοοικονομικές αγορές. Προτιμούν τις χώρες που έχουν ισχυρό νόμισμα», σχολιάζει στην IHT.
