Διεύρυνση του ελλείμματος και απότομη αύξηση του δημόσιου χρέους προβλέπει το κλιμάκιο του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου (ΔΝΤ) στην Έκθεση Συμπερασμάτων για την ελληνική οικονομία. Εκτιμά ότι η ανάκαμψη θα αρχίσει στα τέλη του 2010.
Με βάση τα τρέχοντα στοιχεία και τις τρέχουσες προοπτικές ανάπτυξης και εφόσον δεν ληφθούν επιπρόσθετα μέτρα, το ΔΝΤ προβλέπει έλλειμμα τουλάχιστον 6% του ΑΕΠ το 2009, το οποίο θα αυξηθεί πάνω από 7% το 2010.
Ακολουθεί ολόκληρο το κείμενο της έκθεσης:
Μετά από χρόνια ισχυρής ανάπτυξης, η ελληνική οικονομία έχει αρχίσει να επιβραδύνεται, επισημαίνεται στην του Κλιμακίου του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου (ΔΝΤ).
Κατά τη διάρκεια της ανάπτυξης, το κατά κεφαλήν εισόδημα πλησίασε το μέσο όρο της ευρωζώνης. Αυτό συνέβη σε ένα ασυνήθιστα ήπιο παγκόσμιο περιβάλλον με υψηλή ρευστότητα και χαμηλά επιτόκια. Ωστόσο, σε ένα πλαίσιο περιορισμένων μεταρρυθμίσεων και ανεπαρκούς προσαρμογής της πολιτικής, η ανταγωνιστικότητα επιδεινώθηκε. Κατά συνέπεια, η πραγματική σύγκλιση χρηματοδοτήθηκε σε μεγάλο βαθμό με χρέος, οδηγώντας σε μεγάλες δημοσιονομικές και εξωτερικές ανισορροπίες. Η παρούσα παγκόσμια κρίση έχει αρχίσει να επηρεάζει την Ελλάδα και σηματοδοτεί μια καμπή στις μελλοντικές οικονομικές συνθήκες. Για τη διόρθωση αυτών των ανισορροπιών, οι αναγκαίες προσαρμογές της πολιτικής είναι αναπόφευκτες. Η καθυστέρηση αυτής της προσαρμογής θα μπορούσε να οδηγήσει σε παρατεταμένη χαμηλή ανάπτυξη.
Οι προοπτικές παραμένουν αβέβαιες, αλλά η επιβράδυνση βρίσκεται σε εξέλιξη
1. Οι προοπτικές είναι συγκρατημένες. Το κλιμάκιο προβλέπει ανάπτυξη μεταξύ -1 και -2 ποσοστιαίες μονάδες το 2009, με την οικονομία να αρχίζει να ανακάμπτει στα τέλη του 2010. Η καταναλωτική και επιχειρηματική εμπιστοσύνη, η βιομηχανική παραγωγή και οι λιανικές πωλήσεις έχουν υποχωρήσει απότομα όπως και στις άλλες χώρες της ευρωζώνης. Αλλά η επιβράδυνση στην Ελλάδα έγινε αισθητή με καθυστέρηση εξαιτίας της σημαντικής αύξησης των πραγματικών μισθών και του βαθμού εξάρτησης της ελληνικής οικονομίας από τις μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις που επηρεάστηκαν λιγότερο από την παγκόσμια κρίση. Ωστόσο, η Ελλάδα είναι στενά συνδεδεμένη με τη ζώνη του ευρώ η οποία βιώνει μια βαθιά ύφεση. Έτσι, η πορεία της ελληνικής οικονομίας δεν είναι πιθανό να αποσυνδεθεί από την υπόλοιπη Ευρώπη καθώς οι επιπτώσεις της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης διαχέονται στην εγχώρια οικονομία και το εμπόριο παραμένει σε χαμηλά επίπεδα. Επιπρόσθετα, η υψηλή αύξηση των μισθών που αρχικά στήριξε τη ζήτηση, επιδεινώνει περαιτέρω την ανταγωνιστικότητα. Το ισοζύγιο των κινδύνων παραμένει αρνητικό.
2. Η ανάκαμψη μεσοπρόθεσμα θα είναι μάλλον βραδεία αν δεν υπάρξουν σημαντικές μεταρρυθμίσεις. H επιβράδυνση βρίσκει την Ελλάδα με μεγάλες ανισορροπίες. Το υψηλό δημόσιο χρέος έχει εκτοπίσει τον ιδιωτικό τομέα. Ο πληθωρισμός παραμένει πάνω από το μέσο όρο του πληθωρισμού των εμπορικών εταίρων και οι διαρθρωτικές ακαμψίες συνεπάγονται κόστος το οποίο έχει συμβάλει στο μεγάλο έλλειμμα του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών. Αυτοί οι παράγοντες αυξάνουν την πιθανότητα μιας παρατεταμένης περιόδου χαμηλής ανάπτυξης.
3. Επομένως, η Ελλάδα χρειάζεται μια ολοκληρωμένη μεσοπρόθεσμη πολιτική για την ενίσχυση της εμπιστοσύνης και την τόνωση της δυνητικής ανάπτυξης. Τα βασικά στοιχεία είναι: η διατήρηση ενός υγιούς τραπεζικού συστήματος για την στήριξη της παροχής πιστώσεων καθώς η ζήτηση ανακάμπτει• η μείωση των πιέσεων από το δημόσιο χρέος και το έλλειμμα για να δημιουργηθεί χώρος για τον ιδιωτικό τομέα, καθώς και η προστασία των οικονομικά αδυνάτων με ένα επαρκές δίχτυ ασφαλείας˙ και η μείωση του κόστους της γραφειοκρατίας και του κόστους στις αγορές προϊόντων, υπηρεσιών και εργασίας με στόχο την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας και την επιτάχυνση της ανάκαμψης.
Η πρόκληση για το τραπεζικό σύστημα είναι η ορθή διαχείριση της οικονομικής επιβράδυνσης
4. Οι ελληνικές τράπεζες αποδείχθηκαν ανθεκτικές, αλλά παράλληλα ένιωσαν τις επιπτώσεις της κρίσης. Το τραπεζικό σύστημα στο σύνολό του κατάφερε να αντεπεξέλθει καλά στην παγκόσμια οικονομική κρίση, λόγω της παραδοσιακής ενασχόλησης με λιανική τραπεζική και της έλλειψης επενδύσεων σε τοξικά προϊόντα. Παρόλα αυτά, οι τράπεζες αντιμετώπισαν αύξηση του κόστους χρηματοδότησης (που συμπίεσε τα περιθώρια κέρδους) καθώς η ρευστότητα περιορίστηκε στα τέλη του 2008, ενώ οι αιτήσεις χορήγησης δανείων μειώθηκαν όταν ξεκίνησε η απομόχλευση στον ιδιωτικό τομέα. Η επιβράδυνση στην ξένη και εγχώρια οικονομική δραστηριότητα οδήγησε σε αύξηση των προβληματικών δανείων. Ως επακόλουθο, οι τράπεζες αύξησαν τις προβλέψεις τους για επισφαλή δάνεια και τα κέρδη μειώθηκαν.
5. Οι αρχές αντέδρασαν με την επαρκή προνοητικότητα στην χρηματοοικονομική κρίση. Η Ελλάδα ήταν από τις πρώτες χώρες που υιοθέτησαν πακέτο στήριξης προς τις τράπεζες, σύμφωνα με το πλαίσιο που καθορίστηκε από την Ευρωπαϊκή Ένωση:
• Η εγγύηση καταθέσεων ανά καταθέτη και ανά τράπεζα αυξήθηκε από €20.000 σε €100.000.
• Η κεφαλαιακή επάρκεια ενισχύθηκε καθώς στις τράπεζες δόθηκε η δυνατότητα να πουλήσουν στο Δημόσιο προνομιούχες μετοχές πενταετούς διάρκειας συνολικού ύψους €5 δις (μεγάλο μέρος του οποίου έχει ήδη απορροφηθεί) με προϋπόθεση τη συμμετοχή ενός κρατικού εκπροσώπου στο Διοικητικό Συμβούλιο. Η διανομή μερισμάτων περιορίστηκε έτσι ώστε η κεφαλαιακή θέση των τραπεζών να ενισχυθεί ακόμα περισσότερο.
• Για άντληση ρευστότητας από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ) διατέθηκαν στις τράπεζες €8 δις σε ειδικά 3ετή κρατικά ομόλογα μηδενικού τοκομεριδίου .
• Δόθηκαν εγγυήσεις του Δημοσίου μέχρι €15 δις.
Επιπλέον, η εποπτεία καθώς και οι επαφές με τις διοικήσεις των τραπεζών έχουν ενταθεί με στόχο τη λήψη πρόσθετων μέτρων για την ελαχιστοποίηση των κινδύνων, αν χρειαστεί.
6. Το τραπεζικό σύστημα φαίνεται να διαθέτει αρκετές δικλείδες ασφαλείας ώστε να μπορέσει να αντεπεξέλθει στην προσδοκώμενη επιβράδυνση. Οι συστημικοί κίνδυνοι φαίνονται να είναι περιορισμένοι ενώ τα κέρδη των τραπεζών, τα επιπρόσθετα κεφάλαια για τη θωράκισή τους καθώς και οι επιπλέον προβλέψεις φαίνονται επαρκή για την απορρόφηση των αυξανόμενων μη εξυπηρετούμενων δανείων στην Ελλάδα και στις χώρες της Νοτιοανατολικής Ευρώπης (ΝΑΕ). Οι πολιτικές ρευστότητας της ΕΚΤ παρέχουν υποστήριξη, οι διατραπεζικές αγορές και αγορές χρέους ανοίγουν σταδιακά, ενώ υπάρχει ακόμη σημαντικό περιθώριο εκμετάλλευσης του πακέτου στήριξης.
7. Παρόλα αυτά, οι συνθήκες λειτουργίας των τραπεζών ενδέχεται να παραμείνουν απαιτητικές βραχυπρόθεσμα και επιβάλλεται επαγρύπνηση. Το περιβάλλον λειτουργίας τους αναμένεται να είναι δύσκολο καθώς η παγκόσμια οικονομία υφίσταται την ύφεση. Επιπλέον, η Ελλάδα ενδέχεται να βιώσει μια παρατεταμένη περίοδο χαμηλής ανάπτυξης και το φαινόμενο της χρηματοδοτικής στενότητας θα μπορούσε να επαναληφθεί. Κατά συνέπεια, η ποιότητα των εγχώριων πιστώσεων ενδέχεται να επιδεινωθεί περισσότερο από το αναμενόμενο, και τα χαρτοφυλάκια των ελληνικών τραπεζών στη ΝΑΕ μπορεί να βρεθούν υπό πίεση, καθώς η ανάπτυξη των τοπικών οικονομιών εξασθενεί και οι συναλλαγματικές τους ισοτιμίες μεταβάλλονται. Οι κίνδυνοι αυτοί πρέπει να αντιμετωπιστούν με προσοχή.
8. Οι συστάσεις πολιτικής του κλιμακίου είναι:
• Στήριξη του τραπεζικού συστήματος: το πακέτο στήριξης των τραπεζών έχει ενισχύσει την εμπιστοσύνη. Παρόλα αυτά, το κράτος πρέπει να περιορίσει την εμπλοκή του σε ό,τι αφορά τις τράπεζες. Για τη διατήρηση της υγιούς παροχής πίστωσης, οι εκπρόσωποι του Δημοσίου στα διοικητικά συμβούλια των τραπεζών θα πρέπει να αποφεύγουν να τάσσονται υπέρ του κατευθυνόμενου δανεισμού. Παρόλο που η χρήση του πακέτου έχει υπάρξει συγκρατημένη, το μέτρο θα πρέπει να παραμείνει διαθέσιμο προληπτικά.
• Ρευστότητα: Η παροχή ρευστότητας από την ΕΚΤ δε θα διαρκέσει επ’ αόριστο. Οι τράπεζες πρέπει να προετοιμάσουν στρατηγικές εξόδου για το κλείσιμο των θέσεών τους καθώς οι συνθήκες θα βελτιώνονται.
• Διασυνοριακά θέματα: Η ΝΑΕ προσφέρει ευκαιρίες για τις ελληνικές τράπεζες. Ωστόσο, η περιοχή αυτή διέρχεται σήμερα μία δύσκολη περίοδο αναπροσαρμογής και είναι απαραίτητο να υπάρξουν δεσμεύσεις από την πλευρά των τραπεζών για τη συνέχιση της παρουσίας τους στις χώρες αυτές. Όλα τα κράτη, συμπεριλαμβανομένης και της Ελλάδας, θα πρέπει να αποφύγουν τον χρηματοπιστωτικό εθνικισμό (και κάθε μορφή προστατευτισμού). Το ΔΝΤ προτρέπει τις αρχές να συνεχίσουν να αναπτύσσουν στενές σχέσεις με τις Κεντρικές Τράπεζες και τους εποπτικούς φορείς σε όλες τις χώρες της ΝΑΕ και να διεξάγουν ασκήσεις διαχείρισης κρίσεων με τις χώρες αυτές.
• Το πλαίσιο διαχείρισης της κρίσης: οι αρχές θα πρέπει να είναι σε επιφυλακή για να ενεργήσουν αν παρουσιαστούν συστημικές πιέσεις. Στην περίπτωση αυτή, αρχικά θα πρέπει να αναζητηθούν λύσεις στα πλαίσια της αγοράς (π.χ. συγχώνευση τραπεζών) και εφόσον απαιτείται κρατική ενίσχυση για μεμονωμένες τράπεζες, θα πρέπει να γίνει υπό την προϋπόθεση της ελάχιστης δυνατής κρατικής ανάμιξης και της ύπαρξης συγκεκριμένων και ξεκάθαρων στρατηγικών εξόδου.
• Έκθεση χρηματοπιστωτικής σταθερότητας: επικροτούμε την εν λόγω έκθεση η οποία βρίσκεται στο στάδιο εκπόνησης. Ενθαρρύνουμε την τακτική κατάρτιση της έκθεσης αυτής για την πληροφόρηση των πολιτών σχετικά με την κατάσταση του χρηματοπιστωτικού συστήματος και συστήνουμε η έκθεση να εκδίδεται ταυτόχρονα και στα αγγλικά και να επικαιροποιείται ανά εξάμηνο.
Η δημοσιονομική προσαρμογή δεν μπορεί να αναβληθεί
9. Το κλιμάκιο του ΔΝΤ προβλέπει διεύρυνση του ελλείμματος και απότομη αύξηση του δημόσιου χρέους. Με βάση τα τρέχοντα στοιχεία και τις τρέχουσες προοπτικές ανάπτυξης και εφόσον δεν ληφθούν επιπρόσθετα μέτρα, εκτιμούμε έλλειμμα τουλάχιστον 6% του ΑΕΠ το 2009, το οποίο θα αυξηθεί πάνω από 7% το 2010. Αυτή η πρόβλεψη με την υπόθεση «μη αλλαγής πολιτικής» λαμβάνει υπόψη της τα ήδη εξαγγελθέντα μέτρα, αλλά όχι πιθανά μελλοντικά μέτρα. Ο λόγος χρέους ως προς ΑΕΠ με βάση αυτή την πρόβλεψη θα συνεχιζόταν να αυξάνεται για πολλά χρόνια, οδηγώντας σε δύσκολα διαχειριζόμενες δημοσιονομικές πιέσεις. Αυτό ήδη αποτυπώθηκε σε εκτινασσόμενες διαφορές επιτοκίων των ελληνικών χρεογράφων σε σχέση με άλλων χωρών - και σε υψηλό κόστος δανεισμού για την χώρα στο σύνολό της - καθώς η ρευστότητα των χρηματοοικονομικών αγορών περιορίστηκε. Οι διαφορές στα επιτόκια των ελληνικών χρεογράφων σε σχέση με αυτά άλλων χωρών μειώνονται στην παρούσα χρονική στιγμή, αλλά δεν είναι πιθανό να επιστρέψουν στα χαμηλά επίπεδα που επικρατούσαν πριν την κρίση ενώ οι κίνδυνοι για νέες αυξήσεις παραμένουν εάν οι πολιτικές δεν ενισχυθούν.
10. Το ΔΝΤ επικροτεί τα μέτρα μείωσης του ελλείμματος που έχουν ληφθεί μέσα στο 2009 και ενθαρρύνει την άμεση υιοθέτηση περαιτέρω μέτρων. Μόνιμα μέτρα που έχουν ληφθεί έως τώρα, όπως η συγκρατημένη εισοδηματική πολιτική, οι περικοπές σε ελαστικές δαπάνες και οι υψηλότεροι ειδικοί φόροι κατανάλωσης ενδέχεται να εξοικονομήσουν πάνω από 1% του ΑΕΠ, το οποίο αποτελεί μια ευπρόσδεκτη μείωση του διαρθρωτικού ελλείμματος.
11. Οι προτάσεις του κλιμάκιου του ΔΝΤ είναι:
• Δεν υπάρχει περιθώριο για δημοσιονομική επέκταση. Η κυβερνητική απάντηση στην κρίση ορθώς συμπεριέλαβε μέτρα προστασίας των πιο ευάλωτων ομάδων παρέχοντας στήριξη στους ανέργους και στους οικονομικά ασθενέστερους. Ωστόσο προτείνουμε οι αρχές να αποφύγουν εισοδηματικές μεταβιβάσεις σε ομάδες του πληθυσμού με υψηλά εισοδήματα. Μέτρα όπως οι επιδοτήσεις στις πωλήσεις των αυτοκινήτων ή οι επιχορηγήσεις σε νέους ελεύθερους επαγγελματίες έχουν μικρή επίπτωση στο ρυθμό ανάπτυξης, αλλά αυξάνουν περαιτέρω το χρέος.
• Η Ελλάδα χρειάζεται ένα ολοκληρωμένο πολυετές δημοσιονομικό σχέδιο προκειμένου να θέσει το χρέος σε καθοδική πορεία. Αυτό δεν μπορεί να επιτευχθεί μέσα σε ένα χρόνο, αλλά ούτε και θα ήταν σκόπιμο, καθώς θα οδηγούσε σε βαθύτερη ύφεση. Ωστόσο, χρειάζονται επιπρόσθετα μέτρα, τα οποία πρέπει να είναι συνεπή, διαρκή, υψηλής ποιότητας και με προοπτική προκειμένου να μειώσουν το έλλειμμα και το χρέος. Αυτό το δημοσιονομικό σχέδιο (σε συνδυασμό με την πρόοδο στην κατάρτιση προϋπολογισμού προγραμμάτων και με την ενσωμάτωση φιλόδοξων αλλά ρεαλιστικών μέτρων) θα πρέπει να επικοινωνείται κατάλληλα στο ευρύ κοινό και να προσφέρει δυνατότητα παρακολούθησης μηνιαίων επιτευγμάτων προκειμένου να δημιουργήσει ένα περιβάλλον εμπιστοσύνης. Με την ενισχυμένη εμπιστοσύνη, η δημοσιονομική προσαρμογή μπορεί να είναι επεκτατική.
• Το κλιμάκιο του ΔΝΤ προτείνει ετήσια δημοσιονομική προσαρμογή της τάξης του 1½% του ΑΕΠ με μόνιμα μέτρα αρχίζοντας από το 2010. Αυτή η προσαρμογή είναι απαραίτητη ώστε να τεθεί ο λόγος του χρέους σε καθοδική πορεία από το 2012. Οι αυτόματοι σταθεροποιητές θα μπορούσαν να αφεθούν να λειτουργήσουν απρόσκοπτα κατά τη διάρκεια της δημοσιονομικής προσαρμογής. Η κυβέρνηση θα πρέπει να αντισταθεί στις πιέσεις για παροχές σε ομάδες ειδικών συμφερόντων ή σε συγκεκριμένους τομείς της οικονομίας, οι οποίες ενδέχεται να ενταθούν σε δυσμενείς οικονομικές συνθήκες.
• Τα μέτρα πρέπει να είναι υψηλής ποιότητας:
- Φορολογική πολιτική: Οι προσπάθειες θα πρέπει να επικεντρωθούν στα εισοδήματα που διαφεύγουν της φορολόγησης, τα οποία συμβάλλουν στην αδυναμία των δημοσιονομικών μεγεθών, καθώς και στη δικαιότερη κατανομή του φορολογικού βάρους. Πιθανά μέτρα: 1) η διεύρυνση της φορολογικής βάσης με τη μείωση των εξαιρέσεων και των απαλλαγών, 2) η αποφασιστική πρόοδος στη φορολόγηση των ελεύθερων επαγγελματιών και του ανεπίσημου τομέα της οικονομίας με τη διασταύρωση πληροφοριών και τεκμαρτή φορολόγηση, 3) η περαιτέρω αύξηση επιλεγμένων ειδικών φόρων κατανάλωσης ώστε να προσεγγίσουν τον μέσο όρο της ευρωζώνης, και 4) η αναβολή της προγραμματισμένης μείωσης των συντελεστών φόρου εισοδήματος επιχειρήσεων και φυσικών προσώπων κατά 1% ετησίως μέχρι το 2014, μέχρι να εξασφαλιστεί ότι το έλλειμμα είναι μικρότερο από 3% του ΑΕΠ.
- Εισοδηματική πολιτική: Η δαπάνη για μισθούς αυξάνεται με γρήγορους ρυθμούς και η κυβέρνηση πρέπει να επισπεύσει τις προσπάθειές της για τη συγκράτησή τους έτσι ώστε να δημιουργήσει χώρο για τον ιδιωτικό τομέα. Επομένως, προτείνουμε να: 1) συνεχιστεί η συγκράτηση μισθών (και να συμπεριλάβει και τις συντάξεις)˙ τέτοιες πολιτικές, δίνοντας το κατάλληλο μήνυμα, θα βοηθούσαν στη συγκράτηση του ρυθμού αύξησης των μισθών και συντάξεων στον ιδιωτικό τομέα, καθώς επίσης και στην ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας και 2) να συνεχιστεί η πολιτική περιορισμού των προσλήψεων έτσι ώστε να μειωθεί η δαπάνη για μισθούς. Από το 2010, η κυβέρνηση σχεδιάζει να εφαρμόσει ένα νέο μισθολόγιο για τους νεοπροσληφθέντες, το οποίο αναμένεται να ενισχύσει περαιτέρω τον περιορισμό των δαπανών.
- Μεταρρύθμιση του συστήματος κοινωνικής ασφάλισης: Οι κοινωνικές μεταβιβάσεις που αυξάνουν τις πιέσεις στον προϋπολογισμό καθώς και η αναλογιστική ανισορροπία του συνταξιοδοτικού συστήματος δημιουργούν την ανάγκη ανάληψης πρόσθετης δράσης. (i) Η μεταρρύθμιση που ξεκίνησε πρόσφατα (με τη συγχώνευση των ταμείων από 133 σε 13) αποτελεί ένα ευπρόσδεκτο βήμα προς τη σωστή κατεύθυνση και μπορεί να οδηγήσει σε βραχυπρόθεσμη εξοικονόμηση πόρων αν εφαρμοστεί πλήρως μέσω της έκδοσης και χρήσης του Αριθμού Μητρώου Κοινωνικής Ασφάλισης (ΑΜΚΑ) για όλους τους πολίτες και για όλες τις υπηρεσίες˙ μέσω της διασταύρωσης στοιχείων για την πάταξη της εισφοροδιαφυγής˙ και μέσω της επιτάχυνσης της εφαρμογής του νέου λογιστικού συστήματος και των συστημάτων ηλεκτρονικής μηχανογράφησης. Οι στόχοι αυτής της μεταρρύθμισης θα πρέπει να ποσοτικοποιηθούν και να δημοσιοποιηθούν, προκειμένου να δοθεί η δυνατότητα στο ευρύ κοινό να παρακολουθεί την πρόοδο υλοποίησης. Προκειμένου να αντιμετωπιστούν οι μακροπρόθεσμες πιέσεις της πληθυσμιακής γήρανσης στο σύστημα κοινωνικής ασφάλισης, (ii) θα πρέπει να χορηγηθούν στην Εθνική Αναλογιστική Αρχή τα αναγκαία μέσα και στοιχεία που θα της επιτρέψουν την κατάρτιση ετήσιας αναλογιστικής έκθεσης για όλα τα ταμεία, με σκοπό την αξιοποίησή της κατά την κατάρτιση του εθνικού προϋπολογισμού του επόμενου έτους. Η έκθεση αυτή θα πρέπει να δημοσιοποιείται, προκειμένου να μπορούν οι πολίτες να έχουν εικόνα της κατάστασης στο σύστημα κοινωνικής ασφάλισης. (iii) Παράλληλα, και μέσα από διάλογο με τους κοινωνικούς εταίρους, οι αρχές θα πρέπει να σχεδιάσουν παραμετρικές μεταρρυθμίσεις με ποσοτικοποιημένους στόχους. Οι συνταξιοδοτικές δαπάνες θα πρέπει να εναρμονιστούν με τις εισφορές προκειμένου να διασφαλιστεί η καταβολή των συντάξεων στις επόμενες γενεές. Η μεταρρύθμιση αυτή δεν θα πρέπει να αναβληθεί, δεδομένου ότι η υλοποίησή της πρέπει να γίνει σταδιακά.
• ΔΕΚΟ. Οι αρχές θα πρέπει να θέσουν προθεσμία 5 ετών για την εξάλειψη των ελλειμμάτων στις ζημιογόνες δημόσιες επιχειρήσεις, οι οποίες αποτελούν πηγή αύξησης του δημοσίου χρέους εκτός προϋπολογισμού.
Οι διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις μπορούν να βοηθήσουν την Ελλάδα να αξιοποιήσει πλήρως το δυναμικό της
12. Οι διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις θα πρέπει να στηρίξουν την ανάκαμψη και να ενισχύσουν τη δυνητική ανάπτυξη της οικονομίας. Ο πληθωρισμός που υπερβαίνει τον μέσο όρο της ευρωζώνης και αντικατοπτρίζει υψηλό διοικητικό κόστος (το οποίο λαμβάνεται από την κυβέρνηση), υψηλά περιθώρια κέρδους (τα οποία λαμβάνονται από τους εργοδότες) και υψηλό κόστος εργασίας (το οποίο λαμβάνεται από τους εργαζόμενους) έχει οδηγήσει σε σημαντικό χάσμα ανταγωνιστικότητας οδηγώντας σε ένα αποτέλεσμα αρνητικού αθροίσματος για το σύνολο της κοινωνίας. Για την αποκατάσταση της ανταγωνιστικότητας χρειάζονται φιλόδοξες και εις βάθος μεταρρυθμίσεις και στους τρεις παραπάνω τομείς, οι οποίες απαιτούν χρόνο, δέσμευση και γενναίες πρωτοβουλίες προκειμένου να ενισχυθεί η αξιοπιστία και να δοθεί η αναγκαία ώθηση. Κλειδί της επιτυχίας αποτελεί ο διάλογος με τους κοινωνικούς εταίρους, προκειμένου να ενισχυθεί η συμμετοχή και ο βαθμός υιοθέτησης της μεταρρυθμιστικής ατζέντας.
13. Οι συστάσεις του κλιμακίου του ΔΝΤ είναι οι ακόλουθες:
• Η δημόσια διοίκηση χρειάζεται να εκσυγχρονιστεί και να ενισχυθεί η διαφάνεια. Αν και έχει σημειωθεί πρόοδος, συμπεριλαμβανομένης της αποκρατικοποίησης του εθνικού αερομεταφορέα και της αναδιοργάνωσης των σιδηροδρόμων, χρειάζεται μια πιο φιλόδοξη και άμεση ανάληψη δράσης ως προς: (i) τον περιορισμό των δημοσίων οργανισμών, τη μείωση του προσωπικού και των πολιτικών διορισμών σε αυτούς, προκειμένου να περιοριστεί το κόστος και να ενισχυθεί η αποτελεσματικότητα του δημόσιου τομέα, (ii) την επιτάχυνση των αποκρατικοποιήσεων για τον περιορισμό των ελλειμμάτων και του δημοσίου χρέους, και (iii) την εναπόθεση μεγαλύτερης εμπιστοσύνης στο ευρύ κοινό με τη δημοσιοποίηση περισσότερων στοιχείων, συμπεριλαμβανομένων των ισολογισμών ΔΕΚΟ και νοσοκομείων με στόχο την ενίσχυση της κοινής αποδοχής.
• Περαιτέρω απελευθέρωση των αγορών προϊόντων και υπηρεσιών, μέσα από: 1) τον εξορθολογισμό της νομοθεσίας και της επίσπευσης των δράσεων για τον περιορισμό του διοικητικού βάρους, με στόχο τη δημιουργία ενός αποτελεσματικότερου επιχειρηματικού περιβάλλοντος, 2) την ολοκλήρωση των μεταρρυθμίσεων και την αποδέσμευση των δικτύων, τα οποία παρέχουν καίριες εισροές στο σύνολο της οικονομίας, και 3) τη φιλόδοξη υλοποίηση της Ευρωπαϊκής Οδηγίας Υπηρεσιών για την απελευθέρωση των κλειστών επαγγελμάτων, του λιανικού εμπορίου και άλλων δραστηριοτήτων που μπορούν να μειώσουν σημαντικά το κόστος παραγωγής.
• Οι μεταρρυθμίσεις στην αγορά εργασίας αποτελούν το κλειδί για την επίτευξη χαμηλότερου μοναδιαίου κόστους εργασίας. Η αύξηση των δημοσίων δαπανών δεν μπορεί να αντισταθμίσει το υψηλό κόστος εργασίας και να αντιμετωπίσει το πρόβλημα της ανεργίας. Θα ενθαρρύναμε τις αρχές να: 1) προωθήσουν τη σύναψη τριμερούς κοινωνικού συμβολαίου μεταξύ εργοδοτών, συνδικαλιστικών οργανώσεων και κράτους, για την επίτευξη μεγαλύτερης συναίνεσης στη διαδικασία διαπραγμάτευσης, προκειμένου να δοθεί προτεραιότητα αυτή τη χρονική στιγμή στην αύξηση της απασχόλησης παρά στην αύξηση των αποδοχών, προϋποθέτοντας μια συνεννόηση για συγκράτηση μισθών με αντάλλαγμα επενδύσεις και ενίσχυση της απασχόλησης, και 2) να διευκολυνθεί η μερική απασχόληση, προκειμένου να ενισχυθεί η συμμετοχή των νέων και των γυναικών στην αγορά εργασίας.
