Μπορεί η διεθνής οικονομική κρίση να έχει πλήξει σοβαρά τη Ζυρίχη αλλά οι Ελβετοί δεν χάνουν την όρεξη τους –το αντίθετο μάλιστα: η όρεξή τους για ιταλική κουζίνα έχει σημειώσει μεγάλη αύξηση τις δύσκολες τούτες μέρες.
Ο μέχρι πρότινος τραπεζικός παράδεισος βλέπει τις μεγαλύτερες τράπεζες της χώρας να παραπαίουν, την κερδοφορία τους να συρρικνώνεται, την μετοχή τους να βρίσκεται σε ελεύθερη πτώση και χιλιάδες από τους εργαζομένους της να μένουν χωρίς δουλειά.
Ταυτόχρονα, οι πλούσιοι ξένοι, όπως για παράδειγμα οι Ρώσοι, που έρχονται να ελέγξουν τους «εμπιστευτικούς» τους λογαριασμούς έχουν αραιώσει κατά πολύ τα ταξίδια τους στην ελβετική πόλη.
Μετά δε τις εξαγγελίες της κυβέρνησης Ομπάμα και της ΕΕ για «υπόταξη» των φορολογικών παραδείσων, οι Ελβετοί τραπεζίτες έχουν αρχίσει να αισθάνονται ένα έντονο σφίξιμο στο στομάχι.
Αυτό δεν σημαίνει, βέβαια, ότι έχουν χάσει και την όρεξή τους για τα μεσογειακά πιάτα. Ολοένα περισσότεροι συρρέουν στα ιταλικά εστιατόρια της Ζυρίχης για να απολαύσουν ένα «φαγητό της παρηγοριάς» (comfort food) μετά από μια δύσκολη μέρα στη δουλειά.
Η ανάγκη για παρηγοριά φαίνεται πως έχει αποκτήσει μεγάλες διαστάσεις στην Ελβετία, τουλάχιστον αυτό συμπεραίνει κανείς από τον τζίρο των ιταλικών εστιατορίων εν μέσω κρίσης.
Όταν η ύφεση έκανε την εμφάνισή της στη Ζυρίχη στις αρχές του περασμένου έτους, η ανεργία στον κλάδο της εστίασης αυξήθηκε κατά 10%, σύμφωνα με τον Μπρούνο Σώτερ, διευθυντή του γραφείου εργασίας.
Διαμετρικά αντίθετη εικόνα έχει ο Ντάνιελ Μίλλερ, διευθυντής γαστρονομίας στην αλυσίδα ιταλικών εστιατορίων Bindella της Ζυρίχης, τα οποία έχουν παρουσιάσει πτώση τζίρου μόλις κατά 2% το περασμένο έτος.
Πηγή: The New York Times
