Μπορεί τα παράγωγα να είναι οι αποδιοπομπαίοι τράγοι της διεθνούς κρίσης, αλλά ο σκοπός για τον οποίο έχουν σχεδιαστεί είναι να προσφέρουν εξασφάλιση έναντι διαφόρων κινδύνων.
Μια λιγότερο διαδεδομένη κατηγορία παραγώγων είναι τα παράγωγα κατοικίας (housing derivatives), στη διάδοση των οποίων συνέβαλαν καθοριστικά ο Ρόμπερτ Σίλερ και ο Καρλ Κέις με την κυκλοφορία του προϊόντος MacroShares.
Τα MacroShares είναι τίτλοι που αντανακλούν την αξία του δείκτη S&P/Case-Shiller, ο οποίος αντιπροσωπεύει τις διακυμάνσεις των τιμών των κατοικιών σε δέκα μεγάλα αστικά κέντρα. Οι τίτλοι προϋποθέτουν ένα ζεύγος επενδυτών: έναν επενδυτή που στοιχηματίζει υπέρ της πτώσης των τιμών και έναν επενδυτή που αναμένει άνοδο των τιμών. Σε αντίθεση με τα πραγματικά σπίτια, τα MacroShares διακινούνται στη χρηματιστηριακή αγορά, γεγονός που εγγυάται τη ρευστότητά τους.
Για τους περισσότερους ιδιοκτήτες, το σπίτι είναι η επένδυση μιας ολόκληρης ζωής. Υπό αυτή την έννοια, μοιάζει απολύτως λογικό να αναζητά κανείς τρόπους αντιστάθμισης της τεράστιας αυτής επένδυσης. Ιδίως μάλιστα όταν η πτώση των τιμών είναι πιο απότομη σε αγορές με περιορισμένη ρευστότητα, όπως είναι οι κατοικίες. Για το λόγο αυτό, η εξασφάλιση έναντι της υποχώρηση των τιμών στον κλάδο των ακινήτων θα ανακούφιζε πολλούς.
Αυτό που χρειάζεται, όμως, είναι τα παράγωγα αυτά να «δεθούν» πιο σφιχτά με το συμφέρον των ιδιοκτητών. Η MacroShares βρίσκεται ήδη στη διαδικασία δημιουργίας ενός προϊόντος που θα αφορά συγκεκριμένες κατοικίες και όχι το συνολικό επίπεδο των τιμών στη χώρα.
Ωστόσο, το πραγματικό αγκάθι στη διάδοση των παραγώγων κατοικίας είναι η βαθιά ριζωμένη πεποίθηση ότι οι τιμές των σπιτιών ακολουθούν σταθερά ανοδική πορεία, παρατηρεί ο Ρόμπερτ Σίλερ από τη MacroShares. Η τρέχουσα συγκυρία, όμως, αποδεικνύουν ακριβώς το αντίθετο.
