Η εποχή που τα βιοκαύσιμα θεωρούνταν σωτήρια λύση για την απεξάρτηση από τα ορυκτά καύσιμα ανήκει στο παρελθόν, υποστηρίζει ο Economist, καθώς περιβαλλοντικές ανησυχίες και η αύξηση του πληθυσμού έχουν επισκιάσει το γόητρο των βιοκαυσίμων.
Σε πρόσφατη έκθεση των Ηνωμένων Εθνών, ορισμένα βιοκαύσιμα λαμβάνουν τα εύσημα, μεταξύ των οποίων και η αιθανόλη που προέρχεται από τα ζαχαροκάλαμα, η οποία μάλιστα θεωρείται προτιμότερη από άλλα καύσιμα «μηδενικών εκπομπών». Εάν η καλλιέργεια και η επεξεργασία του ζαχαροκάλαμου πραγματοποιηθεί σωστά, η αιθανόλη έχει «αρνητικές εκπομπές», καθώς απορροφά το CO2 από την ατμόσφαιρα, σύμφωνα με την έκθεση.
Το διάστημα 2000-2007 παρατηρήθηκε αύξηση της αιθανόλης που χρησιμοποιείται ως καύσιμο για τις μετακινήσεις από 17 σε 52 δισ. λίτρα. Ταυτόχρονα, όμως, ραγδαία αυξάνεται και ο πληθυσμός της Γης, με αποτέλεσμα να κλιμακώνεται η «μάχη» μεταξύ αυτών που διεκδικούν τις εκτάσεις για παραγωγή βιοκαυσίμων και αυτών που ζητούν οι καλλιέργειες για κάλυψη των διατροφικών αναγκών.
Το ζήτημα αυτό διαπραγματεύεται ο δρ Τζέρι Μερίλο από το Woods Hole Marine Biological Laboratory στη μελέτη του που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Science. Για τον δρα Μερίλο και τους συνεργάτες, το προσεχές μέλλον περιλαμβάνει κυτταρινικά βιοκαύσιμα που θα προέρχονται από ολόκληρα τα φυτά, όπως αγρωστώδη ταχείας ανάπτυξης και όχι από τα βρώσιμα είδη που παράγονται σήμερα. Ιδανικό μέρος για την καλλιέργεια βιοκαυσίμων θεωρούν την Αφρική, η οποία πιστεύουν ότι θα ηγηθεί των προσπαθειών δέσμευσης CO2 σε μακροπρόθεσμο ορίζοντα.
Ταυτόχρονα, όμως, η ομάδα του δρα Μερίλο αναγνωρίζει ότι η ραγδαία επέκταση των καλλιεργειών για βιοκαύσιμα θα έχει ως αποτέλεσμα καθαρή αύξηση των αερίων του θερμοκηπίου στη διάρκεια του πρώτου μισού του αιώνα, ταυτόχρονα με την εκτεταμένη χρήση λιπασμάτων. Όπως υποστηρίζουν, οι εκπομπές CO2 από τα βιοκαύσιμα είναι πιθανό να μηδενιστούν στα μέσα του αιώνα –κάτι που δεν μπορεί, ωστόσο, να συμβεί και για τις αρνητικές επιπτώσεις του πρωτοξειδίου του αζώτου.
