«Η τρέχουσα κρίση μας έκανε να καταλάβουμε ότι η οικονομία δεν είναι πλέον εθνική αλλά παγκόσμια υπόθεση –και για το λόγο αυτό παγκόσμια πρέπει να είναι και τα χρηματοοικονομικά πρότυπα», αναφέρουν σε επιστολή τους στην εφημερίδα The Wall Street Journal ο Γκόρντον Μπράουν και Νικολά Σαρκοζί.
Ο Γάλλος πρόεδρος και ο Βρετανός πρωθυπουργός επισημαίνουν ότι με την επιβολή του κατάλληλου κανονιστικού πλαισίου πρέπει να διασφαλιστεί ότι ο χρηματοοικονομικός τομέας θα διέπεται από κοινούς, παγκόσμιους κανόνες. Για να επιτευχθεί αυτό, θεωρούν αναγκαία την επίτευξη μιας νέας, παγκοσμίας συμφωνίας μεταξύ των πολυεθνικών τραπεζών και της κοινωνίας.
Σύμφωνα με την επιστολή, η συμφωνία αυτή θα πρέπει αναγνωρίζει τους κινδύνους που αναλαμβάνει ένας φορολογούμενος σε περίπτωση χρεοκοπίας των τραπεζών και θα αναγνωρίζει τη μη αντιστοιχία κινδύνων και ωφελειών στο τραπεζικό σύστημα.
Επίσης, θα πρέπει να διασφαλίζει ότι τα οφέλη των εύρωστων οικονομικών περιόδων δεν θα τα απολαμβάνουν αποκλειστικά οι τραπεζίτες αλλά οι πελάτες τους, και η οποία θα διασφαλίζει ότι ο χρηματοοικονομικός τομέας θα είναι ταγός της οικονομικής ανάπτυξης.
Η παγκόσμια συμφωνία, τέλος θα διασφαλίζει ότι τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα δεν θα καταφεύγουν σε φορολογικούς παραδείσους αναιρώντας τις υποχρεώσεις τους προς στους πολίτες της χώρας στην οποία δραστηριοποιούνται –ενεργώντας έτσι προς την κατεύθυνση των μέτρων που έχουν ήδη ληφθεί για την κατάργηση των φορολογικών και «ρυθμιστικών» παραδείσων.
Αυτό που προτείνουν ο Γάλλος και ο Βρετανός ηγέτης είναι ηη σύναψη μιας μακροπρόθεσμης παγκόσμιας συμφωνίας, η οποία θα περιλαμβάνει τόσο τις υποχρεώσεις του τραπεζικού συστήματος όσο και το ρίσκο που για την οικονομία ως σύνολο. Μεταξύ των υπόλοιπων προτάσεών τους, δίνουν προτεραιότητα στην επιβολή εφάπαξ φόρου στα μπόνους, δεδομένου ότι τα μπόνους του 2009 αυξήθηκαν εν μέρει και λόγω των κρατικών μέτρων στήριξης του τραπεζικού συστήματος.
Υπογραμμίζουν, ωστόσο, ότι η δράση πρέπει να αναληφθεί σε παγκόσμιο επίπεδο. «Δεν είναι δυνατό να αναμένεται από καμία χώρα να ενεργεί μεμονωμένα. Εάν βρούμε μία λύση η οποία θα εφαρμόζεται σε όλες τις μεγάλες οικονομίες, ίσως βρούμε και έναν τρόπο να διασφαλίσουμε ότι σε περίπτωση συστημικής κρίσης δεν οι φορολογούμενοι να πληρώσουν “τα σπασμένα” του ρίσκου που αναλαμβάνει ο τραπεζικός τομέας». Με αυτό τον τρόπο θεωρούν ότι θα μπορέσει να ενισχυθεί η χρηματοδότηση των Αναπτυξιακών Στόχων της Χιλιετίας και να αντιμετωπίσουμε τις κλιματικές αλλαγές.
Για αν επιτευχθεί συντονισμός σε διεθνές επίπεδο προτείνουν μια νέα διαδικασία προσδιορισμού και εφαρμογής μια μακροοικονομικής στρατηγικής, ξεκινώντας με την έκθεση του ΔΝΤ σχετικά με τη παγκόσμια συνεισφορά και καταλήγοντας σε μια κρίσιμη συζήτηση στις συνόδους του G20 που διεξαχθούν υπό την προεδρία της Ν. Κορέας τον ερχόμενο χρόνο.
Για την επίτευξη σταθερότητας και εμπιστοσύνης, θεωρούν αναγκαίο οι αγορές να έρθουν πιο κοντά στις αξίες που διέπουν τις οικογένειες και τους επιχειρηματίες: επιβράβευση της σκληρής δουλειάς, υπευθυνότητα, ακεραιότητα και εντιμότητα.
«Δικαίως οι πολίτες ζητούν ζητά ένα μετά-κρίσης τραπεζικό σύστημα στο οποίο οι ανάγκες τους θα έρχονται πρώτες. Για να επιτευχθεί αυτό, το ελάχιστο που χρειάζεται είναι παγκόσμια αλλαγή», καταλήγουν οι ηγέτες της Γαλλίας και της Βρετανίας.
