Οι «στριμωγμένες» επιχειρήσεις δεν περιμένουν να απελευθερωθούν οι πιστώσεις που ευαγγελίζεται το σχέδιο διάσωσης στις ΗΠΑ. Αντ’ αυτού, σπεύδουν στις τράπεζες κατά δεκάδες για να αποστραγγίσουν τα πιστωτικά όρια που είχαν ανοίξει «για μια ώρα ανάγκης».
Οι μαζικές αναλήψεις ανοίγουν ακόμη μία πληγή στο ήδη λαβωμένο τραπεζικό σύστημα. Και υποδηλώνουν την εντεινόμενη ανησυχία των επιχειρήσεων σχετικά με την ευρύτερη οικονομία, σημειώνει η Wall Street Journal.
Κάποιες από αυτές προχωρούν σε δανεισμό σε μια επίδειξη προνοητικότητας και σύνεσης, ευελπιστώντας να διασκεδάσουν τους φόβους για περιορισμένη πρόσβαση στη χρηματοδότηση. Οι υπόλοιπες απλώς ψάχνουν απεγνωσμένα για μετρητά.
Τα πιστωτικά όρια λειτουργούν σαν πιστωτικές κάρτες για την επιχείρηση. Μόλις αποπληρωθεί ένα ποσό του δανείου, η πίστωση αναπληρώνεται. Οι περισσότερες επιχειρήσεις θεωρούν τα πιστωτικά τους όρια κεφαλαία «για μια ώρα ανάγκης» και χρησιμοποιούν μόνο ένα πολύ μικρό μέρος αυτών.
Προτού η κρίση μας χτυπήσει την πόρτα, πολλές τράπεζες παρείχαν πιστωτικά όρια πιστεύοντας ότι οι πελάτες δεν θα τα εξαντλήσουν ποτέ. Ως εκ τούτου, οι διευκολύνσεις αυτής τη μορφής προσέφεραν χαμηλά επιτόκια και χρέωναν ελάχιστες προμήθειες, με αποτέλεσμα να μην είναι ιδιαίτερα προσοδοφόρες για τις τράπεζες.
Τα χρήματα όμως αυτά έχουν αποδειχθεί πολύτιμα, δεδομένου ότι η χρηματοδότηση των επιχειρήσεων που βρίσκονται στα πρόθυρα χρεοκοπίας –για την πληρωμή των μισθών και άλλων υποχρεώσεων στη φάση της αναδιάρθρωσης– έχει εξατμιστεί.
«Φοβούνται ότι δεν θα βρίσκουν κεφάλαια όταν θα τα χρειάζονται», αναφέρει στη Wall Street Journal ο Τακ Χάρντι, διευθύνων σύμβουλος της επενδυτικής τράπεζας Houlihan Lokey Howard & Zukin.
Η τάση όμως αυτή εντείνει τις πιέσεις στις τράπεζες, καθώς η χορήγηση πρόσθετων κεφαλαίων σε δανειστές που αντιμετωπίζουν προβλήματα αυξάνει τον κίνδυνο για επισφάλειες στους ισολογισμούς των τραπεζών. Επίσης, οι επιχειρήσεις δεσμεύουν κεφάλαια που οι τράπεζες αυτή την εποχή θέλουν να κρατήσουν «εν οίκω».
