Η διαρκής ταλάντευση μεταξύ καριέρας και μητρότητας είναι μια κατάσταση εξαιρετικά οικεία για στις εργαζόμενες γυναίκες που συχνά βρίσκονται στο στόχαστρο επιθέσεων ότι δεν μεγαλώνουν σωστά τα παιδιά τους.
Η ώθηση των μητέρων στην εργασία ή των εργαζομένων γυναικών στη μητρότητα είναι το καινούργιο στοίχημα των κυβερνήσεων, οι οποίες έχουν αρχίσει να συνειδητοποιούν ότι η λύση στην ανάγκη μακροπρόθεσμης οικονομικής ανάπτυξης με ταυτόχρονη αύξηση των γεννήσεων βρίσκεται στις γυναίκες.
«Το χάσμα ανάμεσα στα ταλέντα και τις ικανότητες των γυναικών και στο βαθμό που αυτά χρησιμοποιούνται είναι τεράστιο», αναφέρει η ¶λισον Μέιτλαντ, ακαδημαϊκός που εργάζεται στη Βρετανία και εξειδικεύεται στις εργαζόμενες γυναίκες.
Εάν η ψαλίδα μεταξύ εργαζόμενων ανδρών και γυναικών κλείσει, οι οικονομίες του ΟΟΣΑ θα δουν τους ρυθμούς ανάπτυξης να εκτινάσσονται –έως 13% στην ευρωζώνη και ακόμη περισσότερο στην Ιαπωνία, σύμφωνα με οικονομολόγους της Goldman Sachs.
«Για να γίνει αυτό, απαιτούνται συντονισμένες δράσεις των κυβερνήσεων σε συνεργασία με τον ιδιωτικό τομέα, κάτι που προκαλεί πονοκέφαλο στους αρμόδιους ανά τον κόσμο», συμπληρώνει η Μέιτλαντ.
Οι χώρες με υψηλό ποσοστό εργαζόμενων γυναικών, όπως οι σκανδιναβικές χώρες και η Γαλλία, παρουσιάζουν ταυτόχρονα υψηλά ποσοστά γεννήσεων. Παράλληλα, στις χώρες με χαμηλότερα ποσοστά εργασίας των γυναικών, όπως η Ιταλία και η Ιαπωνία, διαπιστώνονται οι λιγότερες αναλογικά γεννήσεις.
Πρωταθλήτρια στη δεύτερη κατηγορία είναι η Γερμανία, στην οποία καταγράφεται ο χαμηλότερος ρυθμός γεννήσεων μεταξύ των ευρωπαϊκών χωρών, σύμφωνα με το δημοσίευμα του πρακτορείου Reuters.
Η γερμανική κυβέρνηση, θορυβημένη από τα χαμηλά ποσοστά γεννήσεων που συνεπάγονται συρρίκνωση του εργατικού δυναμικού και μεγαλύτερη εξάρτηση από τους μετανάστες, καθώς και εκτίναξη των συντάξεων και δαπανών υγείας, προσφέρει πλέον οικονομικά κίνητρα στις γυναίκες για να κάνουν περισσότερα παιδιά.
»Αυτό που παρατηρείται, όμως, γενικότερα στις αναπτυγμένες χώρες όπου οι γυναίκες πιέζονται να διαλέξουν μεταξύ δουλειάς και παιδιών είναι ότι συνήθως επιλέγουν το πρώτο. Όσες δεν εργάζονται αντιμετωπίζουν οικονομικές δυσκολίες, γεγονός το οποίο αποτελεί ανασταλτικό παράγοντα για τη διεύρυνση των οικογενειών.
Η μεγαλύτερη, όμως, πρόκληση που αντιμετωπίζει η κυβέρνηση είναι η αλλαγή της εδραιωμένης νοοτροπίας που θέλει τη Γερμανίδα να βάζει σε απόλυτη προτεραιότητα την οικογένεια, θυσιάζοντας συχνά την επαγγελματική της σταδιοδρομία.
Σύμφωνα με τον Αντρέα Μπασανίνι, υψηλόβαθμο οικονομολόγο του ΟΟΣΑ στο Παρίσι, οι κυβερνήσεις έχουν τη δύναμη να αλλάξουν τις νοοτροπίες.
«Η πολιτική μπορεί αναμφισβήτητα να επηρεάσει την κουλτούρα», υποστηρίζει ανατρέχοντας στο παράδειγμα των σκανδιναβικών χωρών όπου καταγράφονται τα υψηλότερα ποσοστά εργαζόμενων γυναικών και ο μεγαλύτερος ρυθμός γεννήσεων.
Δεν είναι, όμως, μόνο τα κράτη της Σκανδιναβίας που δίνουν το παράδειγμα.
Η Γαλλία, η οποία διαθέτει σχετικά υψηλό ποσοστό γεννήσεων, εφαρμόζει πολιτικές οικογενειακού σχεδιασμού που επιτρέπουν τις γυναίκες να εργάζονται, όπως η παροχή γενναίων γονικών παροχών και κρατικών υποδομών για τη φροντίδα των παιδιών με υψηλό επίπεδο υπηρεσιών.
Οι ειδικοί πιστεύουν ότι το γαλλικό μοντέλο μπορεί να αποτελέσει πρότυπο για το σχεδιασμό της πολιτικής των 27, τη στιγμή που η ΕΕ επιδιώκει να επεκτείνει την γονική άδεια μετΆ αποδοχών και να διαφυλάξει τις θέσεις εργασίας των γυναικών που κάνουν χρήση αυτής της άδειας.
Πηγή: Reuters
