Εύλογα θα περίμενε κανείς μια έκτακτη σύνοδο κορυφής στην οποία συμμετείχαν τα 20 μεγαλύτερα πλούσια και αναδυόμενα κράτη, εν μέσω μάλιστα της χειρότερης οικονομικής κρίσης μετά τη Μεγάλη Ύφεση, να παρουσιάσει κάποιο ενδιαφέρον. Ωστόσο, οι New York Times χαρακτήρισαν τη σύνοδο του Σαββάτου «ανώφελη».
Για τους περισσότερους Αμερικανούς, και για πολλούς από τους συμμετέχοντες χωρίς αμφιβολία, η συνάντηση της G20 δεν είχε μεγάλη σημασία εφόσον απουσίαζε ο νεοεκλεχθείς πρόεδρος των ΗΠΑ, παρατηρεί η βρετανική εφημερίδα Financial Times. Αντ’ αυτού, παρευρέθησαν οι απεσταλμένοι του Ομπάμα, καθώς ο ίδιος αποφάσισε να απέχει. Για τους Αμερικανούς, αυτό και μόνο αρκούσε για να ακυρώσει κάθε αξία της συνόδου. Εάν η σύνοδος είχε συγκληθεί στα τέλη Ιανουαρίου με τον Ομπάμα στο Λευκό Οίκο, θα θεωρούνταν μια ιστορική στιγμή. Αποδεικνύεται ακόμη μια φορά ότι το timing είναι το παν.
Η επόμενη σύνοδος των 20 μεγαλύτερων κρατών έχει προγραμματιστεί τον Απρίλιο. Θα μπορούσε κανείς να ελπίζει για μια συνάντηση νέων μυαλών επί νέων αρχών. Ο νέος πρόεδρος των ΗΠΑ θα έχει αναλάβει καθήκοντα και έως τότε το προπαρασκευαστικό έργο για την εποπτεία των χρηματοοικονομικών αγορών που δρομολογήθηκε το Σάββατο θα έχει ολοκληρωθεί. Η διεύρυνση του ρυθμιστικού πλαισίου για γεφύρωση των κενών (κυρίως για τα μη τραπεζικά ιδρύματα) και η επικέντρωση στην δημοσιοποίηση στοιχείων είναι πιθανό να περιληφθούν στην ατζέντα. Σκόπιμη θα ήταν και η λήψη έκτακτων συντονισμένων μέτρων μακροοικονομικής πολιτικής. Περισσότερο απ’ όλα, όμως, θα περίμενε κανείς να αποφασιστεί η αυστηρότερη παρακολούθηση των ρυθμιστικών προτύπων για διασφάλιση της συμμόρφωσης με τις απαιτήσεις ελάχιστων εγγυήσεων που έχουν συμφωνηθεί –αυτή είναι δουλειά του ΔΝΤ ή του Φόρουμ Οικονομικής Σταθερότητας. Οι κυβερνήσεις υποσχέθηκαν να εξετάσουν τα παραπάνω θέματα. Τα υπόλοιπα είναι ζήτημα άσκησης σωστής εσωτερικής πολιτικής.
Το πιο σημαντικό στοιχείο της συνόδου ήταν ο διευρυμένος γεωγραφικός της χαρακτήρας: Σε αντίθεση με τις προηγούμενες συνόδους, αυτή τη φορά συναντήθηκαν είκοσι (G20) και όχι επτά (G7) ή οκτώ (G8) χώρες. Μάλιστα, στη συμπερασματική έκθεση της συνόδου υπογραμμίζεται η ανάγκη για ένα «διευρυμένο ΔΝΤ», ενώ η έκθεση αυτή από πολλούς θεωρείται η ληξιαρχική πράξη θανάτου της G7 .
Στη διάρκεια της συνόδου αναμενόταν να επιβεβαιωθεί η σημασία του διεθνούς εμπορίου, το οποίο και συνέβη κατά κάποιον τρόπο, αφού οι συμμετέχοντες διαβεβαίωσαν ότι για έναν ολόκληρο χρόνο δεν θα επιβάλλονται περιορισμοί στις εμπορικές συναλλαγές! Φυσικά, η διάδοχη αμερικανική κυβέρνηση και το Κογκρέσο δεν δεσμεύονται επ’ ουδενί από αυτή την υπόσχεση, ενώ στην κορυφή της ατζέντας βρίσκεται ένα μέτρο που καταστρατηγεί το νόημα, αν όχι και το περιεχόμενο αυτής –το προτεινόμενο σχέδιο διάσωσης των μεγαλύτερων αυτοκινητοβιομηχανιών των ΗΠΑ.
Η συντριβή των χρηματοπιστωτικών αγορών και η οικονομική κρίση επεσήμανε τη σπουδαιότητα των παγκόσμιων δεσμών: η αντιμετώπιση αυτής πρέπει να είναι συντονισμένη σε διεθνές επίπεδο. Με την πάροδο των χρόνων, ωστόσο, έχει παρατηρηθεί ότι οι οικονομικές σύνοδοι είναι χάσιμο χρόνου, για κάποιο λόγο, και κάποια πράγματα δεν μπορεί να τα αλλάξει ούτε ο Μπάρακ Ομπάμα.
Πηγή: Financial Times
