Οι νέοι άνθρωποι σήμερα, κάτω από το βάρος της οικονομικής κρίσης, αλλάζουν τις προτεραιότητές τους. Από τα αποτελέσματα έρευνας του ΙΕΚ ΔΟΜΗ προκύπτει ότι οι νέοι αρχίζουν και αντιλαμβάνονται έντονα την κρίση.
Ο φόβος της ανεργίας έχει αρχίσει να πλανάται στην αντίληψη των νέων εργαζομένων και αυτό επηρεάζει στάσεις, προσανατολισμούς και στόχους. Ασφάλεια, διατήρηση εισοδήματος κ.ο.κ. έρχονται πλέον πρώτα στις προτεραιότητες των νέων, που ζουν με το φόβο της ανεργίας και της απώλειας του εισοδήματός τους. Η «γενιά των 700 ευρώ» φαίνεται πλέον να θέτει ως προτεραιότητα όχι την αύξηση του εισοδήματος, αλλά τη διατήρησή του, απευχόμενη ενδεχόμενη μείωση ή απώλεια.
Σκοπός της έρευνας ήταν να εντοπίσει πώς επιδρά η οικονομική κρίση στις προτεραιότητες και τις στάσεις των νέων απέναντι στην εργασία, «φωτογραφίζοντας», κάτω από την πίεση της οικονομικής κρίσης, την αντίληψη των νέων για τις συνέπειές της. Η έρευνα διενεργήθηκε τον Οκτώβριο του 2008, με τη μέθοδο του δομημένου ερωτηματολογίου και της προσωπικής συνέντευξης και συμμετείχαν 901 νέοι, ηλικίας 20-39 ετών, στο σύνολό τους εργαζόμενοι, από τις περιοχές της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης.
Από τα ευρήματα της έρευνας προκύπτει ότι:
- Σημαντικότερο για μένα στην αξιολόγηση μιας εργασίας είναι αν μου παρέχει:
Α. Εργασιακή ασφάλεια και σταθερότητα (74%)
Β. Αποδοχές που μου επιτρέπουν να καλύπτω τις οικονομικές μου ανάγκες (26%)
- Οι πραγματικές μου ανησυχίες σε σχέση με την εργασία μου για μένα είναι:
Α. Ο φόβος της απόλυσης - ανεργίας (61%)
Β. Η μείωση των αποδοχών μου (39%)
- Η προσωπική μου οικονομική κατάσταση έχει χειροτερεύσει λόγω:
Α. Της γενικότερης ακρίβειας (55%)
Β. Της μη αύξησης των αποδοχών μου (45%)
- Η οικονομική κρίση θα με έκανε να αποφασίσω να μην εγκαταλείψω τη δουλειά μου ακόμη κι αν:
Α. Είναι μια δουλειά που δεν μου προσφέρει υψηλές οικονομικές αποδοχές (68%)
Β. Είναι μια δουλειά που απαιτεί να κάνω δεύτερη εργασία για να επιβιώσω (32%)
- Σκέφτομαι ότι ενδεχομένως να χάσω τη δουλειά μου:
Α. Θεωρώ ότι υπάρχουν αυξημένες πιθανότητες να χάσω την εργασία μου το επόμενο έτος (42%)
Β. Εκτιμώ ότι δε διατρέχω κίνδυνο να χάσω τη δουλειά μου το επόμενο έτος (58%)
- Αν έπρεπε να αναζητήσω μια νέα δουλειά, αυτό που θα με απασχολούσε περισσότερο θα ήταν κατά πόσο:
Α. Η νέα μου δουλειά θα μου προσέφερε εργασιακή σταθερότητα (66%)
Β. Η νέα μου δουλειά θα μου προσέφερε το απαραίτητο εισόδημα για την κάλυψη των οικονομικών μου αναγκών (34%)
- Τα χρήματα που κερδίζω από τη δουλειά μου:
Α. Μου εξασφαλίζουν ικανοποιητικό βιοτικό επίπεδο και ευχάριστο τρόπο ζωής (41%)
Β. Δε μου εξασφαλίζουν ικανοποιητικό βιοτικό επίπεδο και ευχάριστο τρόπο ζωής (59%)
- Η οικονομική μου κατάσταση θα δεχτεί σοβαρό πλήγμα την επόμενη χρονιά κυρίως:
Α. Γιατί οι αποδοχές μου δεν αρκούν για να καλύψω τις οικονομικές μου υποχρεώσεις (62%)
Β. Έχει μειωθεί η αγοραστική μου δύναμη κατά πολύ (38%)
- Η ικανοποίηση από τη δουλειά μου θα δεχτεί ισχυρό πλήγμα γιατί:
Α. Δεν είμαι ευχαριστημένος από το ύψος των αποδοχών μου (58%)
Β. Φοβάμαι ότι υπάρχει κίνδυνος να χάσω τη δουλειά μου (42%)
- Η πιθανότερη αιτία που θα με έκανε να αποφασίσω να μην εγκαταλείψω τη δουλειά μου θα ήταν:
Α. Το γεγονός ότι μπορεί να μείνω άνεργος (59%)
Β. Το ότι πιστεύω ότι θα μειωθούν οι θέσεις εργασίας στο μέλλον (41%)
- Η αληθινή ικανοποίηση της εργασίας:
Α. Προέρχεται από τις κοινωνικές πλευρές της εργασίας (28%)
Β. Με απαλλάσσει από την ανασφάλεια, παρέχοντάς μου μισθό και σταθερότητα εργασίας (72%)
- Θα δούλευα σκληρότερα και θα απέδιδα πολύ περισσότερο σε μια δουλειά όπου:
Α. Ο κίνδυνος απόλυσης ή ανασφάλειας θα ήταν μικρός (73%)
Β. Απαιτεί περισσότερο χρόνο, δουλειά και ένταση εκ μέρους μου, αλλά μου προσφέρει επιπλέον εισόδημα (27%)
- Το σημαντικότερο για μένα για την αξιολόγηση μιας εργασίας είναι αν μου παρέχει ή όχι:
Α. Οικονομική σταθερότητα και ασφάλεια (51%)
Β. Ελευθερία και ευελιξία για να κάνω και μια δεύτερη εργασία που θα αυξάνει το συνολικό εισόδημά μου (49%)
- Θα δούλευα σκληρότερα και θα απέδιδα πολύ περισσότερο σε μια δουλειά όπου:
Α. Θα μπορούσα να κερδίζω αρκετά χρήματα που θα μου παρείχαν υψηλότερο βιοτικό επίπεδο και ευχάριστο τρόπο ζωής (57%)
Β. Θα περίμεναν από μένα προσφέροντάς μου εργασιακή σταθερότητα (43%)
- Αν ποτέ αποφάσιζα να ζητήσω μετάθεση ή να εγκαταλείψω έναν εργοδότη, η πιο πιθανή αιτία θα ήταν ότι:
Α. Η δουλειά δε θα μου επέτρεπε να κερδίζω αρκετά χρήματα για να ικανοποιώ τις ανάγκες μου (81%)
Β. Ήταν μια δουλειά «υψηλού κινδύνου», όπως για παράδειγμα σε μια επιχείρηση που προχωρεί σε μειώσεις προσωπικού (19%)
- Το πιο σημαντικό πράγμα για μένα για την αξιολόγηση μιας εργασίας είναι το αν μου παρέχει ή όχι:
Α. Τη δυνατότητα να κερδίζω αρκετά, ώστε να ικανοποιώ τις ανάγκες τις δικές μου και της οικογένειας μου, να μπορώ, δηλαδή, να διατηρώ ή να βελτιώνω το βιοτικό μας επίπεδο (53%)
Β. Εργασιακή ασφάλεια και ικανοποιητικό επίπεδο μισθού (47%).
Η έρευνα διενεργήθηκε με την επιστημονική επιμέλεια και υποστήριξη του ΚΕ.Μ.Α.Κ. (Κέντρο Μελετών, Ανάπτυξης και Καινοτομίας) του ΙΕΚ ΔΟΜΗ και με τη συνδρομή των σπουδαστών του τομέα Διοίκησης Οικονομίας.
Εκτιμήσεις από το Β. Γαλάνη
Ο Βασίλης Γαλάνης, υπεύθυνος Γραφείου Τύπου & Δημοσίων Σχέσεων του ΙΕΚ ΔΟΜΗ, marketing consultant και συγγραφέας, επισημαίνει ότι η οικονομική κρίση που βιώνουμε, επηρεάζει τους νέους εργαζόμενους με πολλούς τρόπους. Δεδομένης της συγκυρίας και της οικονομικής πίεσης, οι νέοι γίνονται πιο συντηρητικοί, δίνοντας προτεραιότητα στην ασφάλεια και τις σίγουρες επιλογές ως μέσο αντιμετώπισης του κινδύνου της ανεργίας, της απώλειας εισοδήματος και άλλων παραγόντων.
Ο κ. Γαλάνης εκτιμά ότι τα επόμενα χρόνια αυτό που το προηγούμενο διάστημα βλέπαμε ως παράδοξο, θα επανεμφανίζεται εντονότερα παγκοσμίως, λόγω των αδιεξόδων στα οποία έχει εισέλθει η παγκόσμια οικονομία.
Η διεθνής αυτή συγκυρία, σημειώνει, δεν αντιμετωπίζεται με «ασπιρίνες» αλλά ούτε με «πενικιλίνη», αν αυτή δεν αντιμετωπίζει μια συγκεκριμένη ασθένεια ενός οικονομικού συστήματος, που έδωσε περισσότερη βαρύτητα στην άυλη οικονομία ως μέσο άντλησης κεφαλαίων χαμηλού κόστους, ξεχνώντας την πραγματική οικονομία.
Εκτιμά ότι σημάδια της οικονομικής κρίσης, με ενδεχόμενη αύξηση της ανεργίας, εμφάνισης στασιμοπληθωρισμού και σαφώς με αύξηση των εργατικών κινητοποιήσεων θα εκδηλώνονται εντονότερα το 2009, το 2010 και το 2011, μέχρι η παγκόσμια οικονομία να βρει διεξόδους, επιλύοντας πρώτα σύνθετα προβλήματα, όπως αυτό της πείνας που μαστίζει δισεκατομμύρια πολίτες, δεδομένης της παγκοσμιοποίησης και κατευθύνοντας με νέες αξίες και συναινέσεις την ανάπτυξη στις χώρες του τρίτου κόσμου και στις υπό ανάπτυξη χώρες.
