Σε ακούσιο θύμα της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης εξελίσσεται ο ΟΗΕ καθώς ο Οργανισμός εξαρτάται ιδιαίτερα από την οικονομική στήριξη και την καλή θέληση των κυβερνήσεων των χωρών - μελών του.
Όμως οι παραδοσιακές δωρήτριες κυβερνήσεις, οι όμιλοι της Wall Street και οι φιλανθρωπικές οργανώσεις επικεφαλής των οποίων είναι γνωστοί μεγιστάνες, υφίστανται τεράστιες απώλειες στις δικές τους προσωπικές περιουσίες από το ανελέητο σφυροκόπημα της παγκόσμιας κατάρρευσης.
Με την παγκόσμια οικονομία να εκτρέπεται κάθε μέρα που περνά, ο ΟΗΕ φοβάται ότι θα στερηθεί των αναγκαίων κονδυλίων για να ξεριζώσει την ακραία φτώχεια, την πείνα, τις ασθένειες και το θάνατο που είναι οι «Στόχοι Ανάπτυξης της Χιλιετίας», ενός φιλόδοξου προγράμματος το οποίο υιοθέτησαν οι κυβερνήσεις το 2000, αλλά μέχρι στιγμής δεν έχει δώσει ενδείξεις ότι κάνει πρόοδο.
Το Σεπτέμβριο μεγιστάνες και πολιτικοί συναντήθηκαν στα γραφεία του ΟΗΕ στη Νέα Υόρκη στο πλαίσιο της γενικής συνέλευσης των 192 χωρών μελών του οργανισμού και δεσμεύθηκαν ότι θα διαθέσουν 16 δισεκατομμύρια δολάρια για την καταπολέμηση της φτώχειας, της πείνας και των ασθενειών, αλλά δεν υπάρχουν εγγυήσεις ότι τα χρήματα αυτά θα εισρεύσουν στα ταμεία του οργανισμού, ο Γενικός Γραμματέας του οποίου Μπαν Γκι-Moυν απηύθυνε έκκληση στις κυβερνήσεις να είναι «τολμηρές και γενναιόδωρες στις υποχρεώσεις τους για τους στόχους της χιλιετίας.
Εκτός από το να δοθεί ένα τέλος στη φτώχεια, οι στόχοι της χιλιετίας συμπεριλαμβάνουν ακόμη την καταπολέμηση του ιού του AIDS, την παροχή καθολικής πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης σε όλα τα παιδιά του πλανήτη, την καταπολέμηση της μητρικής και παιδικής θνησιμότητας και της υποβάθμισης του περιβάλλοντος του πλανήτη μέχρι το 2015.
Αλλά προτεραιότητες παραμένουν η φτώχεια και η πείνα, καθώς ο αυξανόμενος αριθμός όσων υποφέρουν από πείνα παγκοσμίως αποτελεί αντανάκλαση της αδυναμίας της κοινωνίας να θρέψει τους ανθρώπους της.
Το γραφείο του ΟΗΕ για το συντονισμό των Ανθρωπιστικών Θεμάτων εκτίμησε το Νοέμβριο ότι περίπου 250 εκατομμύρια άνθρωποι μόνο στη Δυτική Αφρική, μια από τις φτωχιές περιοχές στον πλανήτη, χρειάζονται περίπου 361 εκατομμύρια δολάρια για να αντιμετωπίσουν τις υψηλές τιμές των τροφίμων.
«Η έκκλησή μας στην γενναιοδωρία της διεθνούς κοινότητας δεν αφορά μόνο τα χρήματα», δήλωσε ο απεσταλμένος του ΟΗΕ στη Δυτική Αφρική, Ερβ Λουντοβίκ Ντε Λις. Τα 16 δισεκατομμύρια δολάρια είναι σταγόνα στον ωκεανό των αμυντικών προϋπολογισμών πολλών πλουσίων χωρών και οι δισεκατομμυριούχοι, όπως ο Γκέητς και ο Μπάφετ έχουν υποσχεθεί ότι θα διαθέσουν εκατομμύρια δολάρια για να αντιμετωπισθούν η μαλάρια και άλλες ασθένειες στις φτωχές χώρες.
«Το εμπόριο μπορεί να γίνει η πιο σημαντική πηγή για την εξωτερική χρηματοδότηση της ανάπτυξης σε πολλές φτωχές χώρες, αλλά όχι μέχρι να αλλάξουν οι κανόνες υπέρ της επίτευξης των στόχων της χιλιετίας», δήλωσε ο επικεφαλής μιας ομάδας που δημιουργήθηκε για τη στήριξη των στόχων αυτών.
Μία από τις προτάσεις της ομάδας προβλέπει να σταματήσουν οι πλούσιες κυβερνήσεις τις επιδοτήσεις στους πλούσιους αγρότες, οι οποίες έχουν μειώσει την ανταγωνιστικότητα των φτηνών εισαγωγών από τις φτωχότερες αγροτικές χώρες.
Η Οικονομική Επιτροπή για τη Λατινική Αμερική και την Καραϊβική έχει προβλέψει ότι ο συνολικός αριθμός των κατοίκων της περιοχής που θα πέσουν κάτω από το επίπεδο της φτώχειας, θα φτάσει στο τέλος του 2008 τα 10-15 εκατομμύρια και θα συνεχίσει να αυξάνεται παράλληλα με την αύξηση των τιμών των τροφίμων.
Ο ΟΗΕ εκτιμά ότι εφέτος περισσότερα από 100 εκατομμύρια άνθρωποι έπεσαν κάτω από το επίπεδο της φτώχειας παγκοσμίως και περίπου 960 εκατομμύρια είναι υποσιτισμένοι.
Τον Σεπτέμβριο, με βάση τις προσαρμογές στις εκτιμώμενες ως αναγκαίες δαπάνες ενός ατόμου, η Παγκόσμια Τράπεζα είχε εκτιμήσει σχεδόν 430 εκατομμύρια άνθρωποι πέρασαν μέσα σε μία νύχτα σε καθεστώς φτώχειας, εξαιτίας της οικονομικής κρίσης
Από το 2000 που τέθηκαν οι στόχοι, μόνο μερικές αναπτυγμένες χώρες έχουν επιτύχει κάποια πρόοδο στη μείωση της φτώχειας καθώς οι πιο φτωχές χώρες του κόσμου, όπως η Αϊτή και πολλές άλλες στην Αφρική έχουν συναντήσει δυσκολίες να βρουν τροφή για περισσότερους κατοίκους τους, ενώ αυξάνονται οι τιμές των τροφίμων.
