Η συνεργασία είναι το... πράσινο καύσιμο

Ιωάννης Χιωτόπουλος και Γιώργος Τεριακίδης, υψηλόβαθμα στελέχη του DNV, μιλούν στη «Ν»
Τρίτη, 08 Φεβρουαρίου 2022 07:00
UPD:14/02/2022 13:50
DNV GL

Από την έντυπη έκδοση 

Του Αντώνη Τσιμπλάκη
[email protected]  

Το πράσινο «καύσιμο» του μέλλοντος είναι η συνεργασία ανάμεσα σε όλους τους κρίκους της αλυσίδας ενός πλοίου, αφού οι εύκολες αποφάσεις όσον αφορά την πρόωση ενός πλοίου ανήκουν στο παρελθόν. Με τον τρόπο αυτό περιέγραψε στη «Ν» ο κ. Ιωάννης Χιωτόπουλος, Senior Vice President, Regional Manager SE Europe, Middle East & Africa του DNV, την ενδεδειγμένη λύση προκειμένου η ναυτιλία να πετύχει να χαράξει ασφαλή πορεία στα αχαρτογράφητα ύδατα της περιβαλλοντικής μεταμόρφωσης του κλάδου τις επόμενες δεκαετίες.

Το γραφείο του Νηογνώμονα στην Ελλάδα έκλεισε πέρσι 100 χρόνια από την ίδρυσή του, έχοντας υπό τον έλεγχό του χωρητικότητα μεγαλύτερη από 100 εκατ. g.t. Ο κ. Χιωτόπουλος και ο κ. Γιώργος Τεριακίδης, Area Manager East Mediterranean & Black Sea του DNV, σε συνέντευξή τους στη «Ν» σημειώνουν ότι βασικός στόχος του Οργανισμού δεν είναι απαραίτητα η διατήρηση της πρώτης θέσης σε όρους χωρητικότητας σε παγκόσμιο επίπεδο, αλλά αυτή της ηγετικής του θέσης σε ό,τι αφορά την πρωτοπορία σε νέες τεχνολογίες, την έρευνα και ανάπτυξη, καθώς και τις νέες υπηρεσίες.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η ψηφιοποίηση, η οποία είχε εισαχθεί στις λειτουργίες του DNV από το 2018, δηλαδή πριν από το ξέσπασμα της πανδημίας, κάτι που βοήθησε σε μεγάλο βαθμό να αντιμετωπιστούν με επιτυχία οι συνέπειες που επέφερε ο Covid-19.

Ποια είναι η δύναμη του DNV παγκοσμίως και πόσο tonnage έχει στην κλάση του μέσω του γραφείου του Πειραιά;

Γιώργος Τεριακίδης: «O DNV με όρους gross tonnage είναι ο πρώτος νηογνώμονας παγκοσμίως, από τη συγχώνευση με τον Germanisher Llloyd, το 2014 και μετά. Το πιο σημαντικό για εμάς όμως είναι να είμαστε ο πρωτοπόρος νηογνώμονας, ο ηγέτης σε ό,τι αφορά τις νέες τεχνολογίες και την έρευνα, και φυσικά τις νέες υπηρεσίες. Δεν έχουμε ως εμμονή την πρωτοκαθεδρία όσον αφορά τα πλοία. Αλλά να είμαστε αυτοί που θα οδηγούν τις εξελίξεις και θα αναγνωριζόμαστε ως οι πρωτοπόροι στον χώρο.

Για παράδειγμα, ο DNV ήταν ο πρώτος που έκανε ψηφιακά πιστοποιητικά, αλλά και απομακρυσμένες επιθεωρήσεις, και φυσικά πριν από το ξέσπασμα της πανδημίας (από το 2018), κατά τη διάρκεια της οποίας προσαρμόστηκε το σύνολο της βιομηχανίας». Τι σημαίνει να είσαι πρωτοπόρος;

Ιωάννης Χιωτόπουλος: «Το να είσαι πρωτοπόρος σε αναγκάζει σε διαρκείς επενδύσεις, να προτείνεις συνεχώς νέα πράγματα, ώστε να αναγνωρίζεται η ηγετική θέση σου». Ποια είναι η παρουσία σήμερα του γραφείου του Πειραιά; Ιωάννης Χιωτόπουλος: «Το γραφείο του Πειραιά κλείνει 100 χρόνια από την ίδρυσή του και έχει σήμερα 813 πλοία ελληνικής πλοιοκτησίας, που αντιπροσωπεύουν 42,8 εκατ. gt. Επίσης, από το γραφείο του Πειραιά ελέγχεται και η ευρύτερη περιοχή της Νοτιοανατολικής Ευρώπης, Μαύρης Θάλασσας, Μέσης Ανατολής και Αφρικής. Ελέγχουμε συνολικά πάνω από 100 εκατ. gt σε χωρητικότητα, που αφορούν 2.500 πλοία περίπου».

Πόσο κόσμο απασχολούν τα γραφεία του Πειραιά;

Γιώργος Τεριακίδης: «Στα γραφεία του Πειραιά εργάζεται σήμερα μια ομάδα από 95 άτομα, ενώ συνολικά στο region που ελέγχεται από εδώ απασχολούνται περίπου 300 άτομα. Το 2015 ήμασταν εδώ γύρω στα 70 άτομα».

Τι αντιπροσωπεύουν για εσάς τα 100 χρόνια του DNV στην Ελλάδα;
Ιωάννης Χιωτόπουλος: «Τα 100 χρόνια είναι ένας κοινός εορτασμός, για εμάς και για τους partners μας. Δεν είναι απλά πελάτες μας οι ναυτιλιακές εταιρείες, δεν καθόμαστε απέναντί τους, αλλά δίπλα τους. Δεν είναι μια πελατειακή σχέση, μια απλή συναλλαγή. Είμαστε συνοδοιπόροι, είμαστε εκεί να τους βοηθήσουμε, ειδικά τώρα, που είμαστε σε αυτή τη μεταβατική περίοδο. Να τους καθοδηγήσουμε δηλαδή στα αχαρτογράφητα νερά της απανθρακοποίησης».

Γιώργος Τεριακίδης: «Για εμάς, ανεξάρτητα από την πορεία της ψηφιοποίησης, ο άνθρωπος παραμένει πάντα στο επίκεντρο του ενδιαφέροντός μας. Κάθε ναυτιλιακή εταιρεία που συνεργαζόμαστε είναι σε άμεση επαφή με συγκεκριμένο στέλεχος του Νηογνώμονα. Μπορεί τα συστήματα που διαθέτουμε σήμερα να μας δίνουν τη δυνατότητα να εξυπηρετούμε τις ναυτιλιακές εταιρείες χωρίς να χρειάζεται να συνομιλήσουμε μαζί τους, αλλά δεν το κάνουμε, γιατί η φιλοσοφία μας είναι ανθρωποκεντρική».

Αναφερθήκατε προηγουμένως στο ψηφιακό πιστοποιητικό. Τι αλλάζει αυτή η διαδικασία;

Γιώργος Τεριακίδης: «Όταν χρειάζεται να εκδοθεί ένα νέο πιστοποιητικό, από οπουδήποτε στον κόσμο, αυτό βγαίνει κυριολεκτικά με το πάτημα ενός κουμπιού από την ψηφιακή πλατφόρμα του DNV. Όλα τα χαρακτηριστικά του πλοίου υπάρχουν σε ένα μεγάλο data base στο cloud. Όλα τα στοιχεία και όλη η πληροφορία που χρειάζεται για οποιοδήποτε πιστοποιητικό να εκδοθεί. Κάποιος μπορεί απλά να πατήσει ένα κουμπί και να κατεβάσει το πιστοποιητικό. Η παλαιότερη διαδικασία ήταν να εκδώσει ο νηογνώμονας το πιστοποιητικό, να το σφραγίσει, να το αποστείλει στον πράκτορα του πλοίου και αυτός με τη σειρά του να το στείλει ταχυδρομικώς ή να το παραδώσει ο ίδιος στο πλοίο».


Η «καυτή πατάτα» για τη ναυτιλία, όπως τη χαρακτήρισε ο κ. Τεριακίδης, είναι η απανθρακοποίηση. Ποια είναι η εικόνα που έχουμε σήμερα για τα ναυτιλιακά καύσιμα μηδενικών ρύπων;

Ιωάννης Χιωτόπουλος: «Η εποχή των εύκολων αποφάσεων τελείωσε. Η περίοδος που η ναυτιλία έκτιζε πλοία χωρίς να προβληματίζεται για το είδος των καυσίμων που θα χρησιμοποιήσει αλλά και για το από πού θα τα προμηθεύεται, έχει τελειώσει. Μέχρι σήμερα υπήρχε ένα καύσιμο διαθέσιμο ανά τον κόσμο. Η σταθερά αυτή παύει ή θα πάψει να υπάρχει».
Γιώργος Τεριακίδης:«Προχωρώντας στο μέλλον, αναφορικά με τα καύσιμα, μπορούμε να πούμε ότι θα χωρίσουμε τη ναυτιλία σε δύο μέρη: τη ναυτιλία μικρών αποστάσεων και την ποντοπόρο ναυτιλία».

Στη ναυτιλία μικρών αποστάσεων τι εξελίξεις έχουμε;
Γιώργος Τεριακίδης: «Στη ναυτιλία μικρών αποστάσεων υπάρχουν ήδη μοντέλα που έχουν εφαρμοστεί και εξελίσσονται, όπως είναι οι μπαταρίες. Στη Νορβηγία υπάρχουν ήδη 200 πλοία μικρών αποστάσεων τα οποία λειτουργούν με μπαταρία. Το πρώτο πλοίο με μπαταρία ταξίδευε σε μια απόσταση μισής ώρας. Τώρα το containership Yara Birkeland το οποίο λειτουργεί με μπαταρίες και είναι αυτόνομο, μεταφέρει 150 container, διανύοντας μια σημαντική απόσταση. Υπάρχουν λύσεις που είναι εφικτές και που λειτουργούν σήμερα - τόσο σε ό,τι αφορά το τεχνικό κομμάτι όσο και το οικονομικό σκέλος ενός project».
 

Ιωάννης Χιωτόπουλος: «Αλλά και εδώ θα πρέπει να γίνει επιλογή. Τι πλοίο θα κατασκευαστεί; Θα είναι μικρό ή μεγάλο; Τι αποστάσεις θα διανύει; Στους προορισμούς του θα υπάρχει διαθέσιμο το συγκεκριμένο καύσιμο;».

Στην περίπτωση της ποντοπόρου ναυτιλίας έχουμε τα ίδια δεδομένα;
Γιώργος Τεριακίδης: «Στα ποντοπόρα πλοία, μια λύση που να είναι παγκοσμίως εφικτή, δηλαδή να έχουμε και την απαραίτητη τεχνολογία, να είναι συμφέρουσα οικονομικά, διαθέσιμη παντού, και φυσικά να μην εκπέμπει διοξείδιο του άνθρακα, δεν υπάρχει».
Ιωάννης Χιωτόπουλος: «Μιλάμε περισσότερο για την tramp ναυτιλία, για πλοία δηλαδή που για μια περίοδο είναι σε μια περιοχή του πλανήτη και κάποια άλλη στιγμή κάπου αλλού». Και τι πρέπει να γίνει; Ιωάννης Χιωτόπουλος: «Το “καύσιμο” του μέλλοντος είναι η συνεργασία. Τα πλοία στο μέλλον το πιο πιθανό είναι να μην έχουν μια πηγή ενέργειας, αλλά ακόμα και τρεις διαφορετικές επιλογές. Και φυσικά το ρίσκο της επένδυσης θα είναι πολύ μεγάλο για να το αναλάβει αποκλειστικά μια ναυτιλιακή εταιρεία. Η καλύτερη λύση είναι η συνεργασία».
Γιώργος Τεριακίδης:«Αυτό το οποίο λέμε εμείς, είναι ότι πρέπει να δημιουργούνται συνέχεια όλο και περισσότερες συνεργασίες. Οι εφοπλιστές, οι νηογνώμονες, τα ναυπηγεία, οι τράπεζες, οι charterers, οι ενεργειακοί όμιλοι, να συμφωνήσουν να προχωρήσουν όλοι μαζί και να συνεισφέρουν όλοι στο κομμάτι που τους αναλογεί. Γιατί το κόστος τού να πάμε στα νέα μηδενικών ρύπων καύσιμα είναι τεράστιο και δεν είναι δυνατό να το αναλάβουν μόνο οι ναυτιλιακές εταιρείες».

Προηγουμένως αναφερθήκατε στο αυτόνομο πλοίο της Yara. Αποτελούν «απειλή» για τον παραδοσιακό εφοπλισμό; Γιώργος Τεριακίδης: «Το παράδειγμα της Yara είναι χαρακτηριστικό. Πρόκειται για μια εταιρεία χημικών και όχι ναυτιλιακή, που απευθύνθηκε σε εταιρεία αυτοματισμού, και όχι σε ναυπηγείο και ζήτησε ένα αυτόνομο - ηλεκτρικό πλοίο. Και το ναυπηγείο ήταν μια απλή επιλογή. Έχουμε αυτόνομα πλοία, μικρά, αλλά σταδιακά ενδέχεται να δούμε και μεγαλύτερα, για τις μικρές, πάντα, αποστάσεις. Αυτό είναι ένα ρίσκο για τον παραδοσιακό εφοπλισμό. Ίσως είναι κάτι με το οποίο πρέπει να ασχοληθούμε όλοι. Για να μπορούμε να έχουμε έναν έλεγχο της κατάστασης».
Ιωάννης Χιωτόπουλος: «Και φυσικά τα αυτόνομα πλοία, αλλά και τα νέα καύσιμα που θα προκύψουν θα πρέπει να είναι συμβατά με την πρώτη αρχή των νηογνωμόνων. Την ασφάλεια, σε όλα τα επίπεδα, των πλοίων και των ανθρώπων τους».



Προτεινόμενα για εσάς





Σχολιασμένα