Το ημερολόγιο γράφει 6 Νοεμβρίου 1923 και η Γερμανία έρχεται αντιμέτωπη με την κορύφωση της κρίσης του υπερπληθωρισμού. «Η Reichsbank έχει σε κυκλοφορία 400.338.325.350.700.000.000 μάρκα και ο πληθωρισμός είναι 355.700 εκατ. φορές τα επίπεδα του 1913» διαβάζουμε στο This Day in Business History του Φράνσις Ρέιμοντ.
Τι σημαίνει αυτό πρακτικά για τους Γερμανούς; Πως αν θέλουν ένα καρβέλι ψωμί θα πρέπει να δώσουν το ιλιγγιώδες ποσό των... 200 δισεκατομμυρίων μάρκων. Τον Σεπτέμβριο εκείνου του έτους το καρβέλι στοίχιζε 1,5 εκατ. μάρκα, ενώ μόλις έναν χρόνο νωρίτερα η τιμή του ήταν στα 163 μάρκα.
Ο ανταποκριτής της Daily Mail στο Βερολίνο περιέγραφε πως για να αγοράσει κανείς κάτι απλό όπως μία εφημερίδα ή ένα μπουκάλι γάλα δεν έφτανε ούτε ένα καρότσι γεμάτο χρήματα. Οι ετικέτες με τις τιμές πάνω στα προϊόντα δεν είχαν κανένα νόημα. Από τη στιγμή που έφτανε κάποιος στο κατάστημα μέχρι να έρθει η ώρα να πληρώσει στο ταμείο η τιμή ενός προϊόντος μπορεί να είχε ακόμη και υπερδιπλασιαστεί.
Δύο 24ωρα αργότερα, το βράδυ της 8ης Νοεμβρίου ένας πικραμένος, γραφικός πρώην λοχίας, που έχει στο πλευρό του δεκάδες φανατικούς, θα επιχειρήσει σπό μία μπυραρία του Μονάχου, όπου είχαν συγκεντρωθεί 3.000 πολίτες για να ακούσουν την ομιλία του Γκούσταβ φον Καρ, να ανατρέψει τη Δημοκρατία και να καταλάβει την εξουσία. Το πραξικόπημα δεν πετυχαίνει και ο ίδιος συλλαμβάνεται στις 12 Νοεμβρίου. Το όνομά του ήταν Αδόλφος Χίτλερ.
Τα όσα ακολούθησαν είναι γνωστά και εξηγούν γιατί το φάντασμα του πληθωρισμού εξακολουθεί ακόμη και σήμερα να κατατρύχει τους Γερμανούς.
Νατάσα Στασινού
