Στην απότομη επιδείνωση των οικονομικών προοπτικών της Ευρωζώνης αναφέρεται σε άρθρο του ο Economist. Επισημαίνει μάλιστα πως αυτές δεν θα πρέπει να εκπλήσσουν δεδομένου ότι επί δύο δεκαετίες η νομισματική ένωση παρουσιάζει κατώτερες επιδόσεις από άλλες μεγάλες οικονομίες και σχολιάζει καυστικά πως από οικονομικής άποψης «το ευρώ ήταν ένα φιάσκο».
«Άρχισε ως αστείο. Στο Twitter το hashtag #euroboom συνόδευε κάθε είδηση σχετικά με την κάθε ένδειξη, ανεξάρτητα από το πόσο ισχνή, για ανάκαμψη της Ευρωζώνης. Αλλά το 2017, όταν το ΑΕΠ Γαλλίας, Γερμανίας ακόμη και Ισπανίας αναπτύχθηκε περισσότερο από 2%, φαινόταν να περιγράφει ένα πραγματικό φαινόμενο. Πολύ σύντομα όμως και πάλι το #euroboom έδωσε τ τη θέση του στο #eurogloom» αναφέρει ο Economist και προσθέτει ότι τα στοιχεία για το ΑΕΠ που θα δημοσιευθούν μέσα στο μήνα αναμένεται να επιβεβαιώσουν ότι η Ιταλία συρρικνώθηκε τους τελευταίους μήνες του 2018 για δεύτερο διαδοχικό τρίμηνο και επομένως είναι σε τεχνική ύφεση. Η Γερμανία φαίνεται να απέφυγε μετα βίας την τεχνική ύφεση.
«Το ευρώ είναι ένα οικονομικό φιάσκο» συνεχίζει, αναφέροντας ότι οι ρυθμοί ανάπτυξης στην ζώνη του ευρώ και στην Ε.Ε. συνολικά έμεναν πίσω σε σχέση με τον υπόλοιπο ανεπτυγμένο κόσμο πριν ξεσπάσει η χρηματοπιστωτική κρίση, κατά τη διάρκεια της παγκόσμιας ύφεσης, αλλά και στη συνέχεια την περίοδο της ανάκαμψης. Αναγνωρίζει πάντως ότι «ίσως να τα είχε πάει εξίσου άσχημα χωρίς ενιαίο νόμισμα». Σε κάθε περίπτωση, όμως, τονίζει, εάν επιχειρήσει κανείς να μετρήσει τις επιδόσεις σε όρους μεγέθυνσης του πραγματικού ΑΕΠ από το 2008, τότε η Ευρωζώνη περιλαμβάνεται στους χειρότερους μαζί με χώρες, που πέρασαν μεγάλες γεωπολιτικές κρίσεις. «Το Σουδάν και η Ουκρανία ξεπέρασαν σε ανάπτυξη την Ελλάδα. Η Βραζιλία και το Ιράν την Ιταλία και την Κύπρο, η Βρετανία την Γαλλία και την Ολλανδία» αναφέρει.
Ο Economιst αποδίδει μεταξύ άλλων το #eurodoom στο γεγονός ότι η Ευρώπη αρνείται στις κυβερνήσεις την δυνατότητα να χρησιμοποιήσουν τους προϋπολογισμούς τους για να στηρίξουν τη ζήτηση. Αυτά τα δημοσιονομικά εμπόδια θα ήταν λιγότερο ανησυχητικά εάν η ΕΚΤ ήταν σε καλύτερη θέση να τονώσει την ιδιωτική κατανάωση χαλαρώνοντας τη νομισματική πολιτική της, παρατηρεί. Ωστόσο, όπως εξηγεί, το καταθετικό της επιτόκιο είναι ήδη σε αρνητικό έδαφος και επομένως δεν υπάρχουν τέτοια περιθώρια.
Οι ξένες επενδύσεις είναι αυτές που θα μπορούσαν να κρατήσουν την μηχανή της Ευρωζώνης σε λειτουργία, σύμφωνα με τον Economist, ενώ προσθέτει ότι θα μπορούσε να χαλαρώσει και τους δημοσιονομικούς περιορισμούς. Η καλύτερη ακόμη λύση, ωστόσο, όπως επισημαίνει, θα ήταν να αποκτήσει πραγματική ενιαία δημοσιονομική ικανότητα και έναν ενιαίο προϋπολογισμό αρκετά μεγάλο, ώστε να μπορεί να προσφέρει ουσιαστική τόνωση στην οικονομία. «Τέτοιου είδους μεταρρυθμίσεις, απαιτούν ουσιαστική αλλαγή στην ισορροπία δυνάμεων και την αντίληψη των πραγμάτων μέσα στην Ευρώπη» καταλήγει.
naftemporiki.gr
