Εύσημα στην Ελλάδα για την «τεράστια πρόοδο», που έχει επιτύχει στα δημοσιονομικά, αλλά και για την επιστροφή της οικονομίας σε τροχιά ανάπτυξης αποδίδει ο πρώην υπουργός Οικονομικών των ΗΠΑ, Τζακ Λιου. Προειδοποιεί, ωστόσο, ότι δεν υπάρχουν περιθώρια για πισωγυρίσματα στις μεταρρυθμίσεις, τα οποία, όπως εξηγεί, θα οδηγούσαν σε «υπερβολική δημοσιονομική προσαρμογή». Εκτίμησε δε ότι το θέμα του χρέους θα χρειαστεί πιθανόν να ανοίξει και πάλι στο μέλλον.
«Αν σκεφτεί κανείς που βρισκόταν η Ελλάδα, κατά τη διάρκεια της κρίσης, αποτελεί τεράστια πρόοδο το γεγονός ότι αναπτύσσεται και πάλι, ότι επιτυγχάνει δημοσιονομικούς στόχους που ήταν δύσκολοι, για κάποιους μάλιστα ακατόρθωτοι, ενώ και η υποχώρηση της ανεργίας είναι ένα πολύ καλό σημάδι» τόνισε ο κ. Λιου σε συνέντευξή του στην ανταποκρίτρια της ΕΡΤ στην Ουάσιγκτον, Λένα Αργύρη.
Ο Αμερικανός πρώην ΥΠΟΙΚ, ο οποίος είχε κληθεί να διαχειριστεί τα κρίσιμα χρόνια της ελληνικής κρίσης κατά τη διάρκεια της θητείας του στο υπουργείο, προσδιόρισε ποια είναι η μεγαλύτερη πρόκληση για τη χώρα μας: «Καθώς η Ελλάδα θα προχωράει μπροστά, η μεγαλύτερη πρόκληση πιστεύω είναι να μην οπισθοχωρήσει από μεταρρυθμίσεις που παρήγαγαν ουσιαστική πρόοδο, δημιουργώντας μεγαλύτερο δημοσιονομικό βάρος, όπως τα χρόνια της κρίσης, να μην οδηγηθεί σε υπερβολική δημοσιονομική προσαρμογή, να μη δαπανά χρήματα που δεν διαθέτει και να μην υπονομεύσει την πρόοδο που έχει ήδη πετύχει» ανέφερε χαρακτηριστικά.
Ερωτηθείς αν τον προβληματίζει η δέσμευση για τα υψηλά πρωτογενή πλεονάσματα και η δυναμική του χρέους σε είκοσι χρόνια από σήμερα, ο κ. Λιου είπε ότι «η διατήρηση των πλεονασμάτων για τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα συνιστά αναμφίβολα μια από τις προκλήσεις που θα κληθεί να διαχειριστεί η χώρα στο μέλλον».
Αναφερόμενος στην πρόσφατη συμφωνία για την ελάφρυνση του ελληνικού χρέους, προέβλεψε ότι στο μέλλον θα πρέπει να ανοίξει ξανά η συγκεκριμένη συζήτηση. Στο σημείο αυτό μάλιστα, θύμισε πως πάντοτε είχε διαφορετική αντίληψη για τη στρατηγική διαχείρισης του ελληνικού χρέους, προσθέτοντας με νόημα πως «κάποιοι άλλοι διεθνείς εταίροι δεν είχαν την ίδια άποψη.
«Το ΔΝΤ πίστευε και οι ΗΠΑ πίστευαν, κατά τη διάρκεια της κρίσης, ότι το βάρος του χρέους ήταν απλώς μη βιώσιμο. Ο λόγος για τον οποίο κανείς χρησιμοποιεί υποθέσεις για τόσο υψηλά πρωτογενή πλεονάσματα σε τέτοιο βάθος χρόνου, είναι γιατί μέρος από το υποβόσκον ζήτημα του χρέους δεν έχει αντιμετωπιστεί» είπε.
Επανέλαβε επίσης την άποψη ότι ένας συνδυασμός δράσεων ήταν και είναι απαραίτητος για την οριστική επίλυση της κρίσης και εκτιμά πως θα είχε επιτευχθεί ακόμα μεγαλύτερη αναδιάρθρωση χρέους αν όλα τα εμπλεκόμενα μέρη ήταν εξ αρχής έτοιμα να συμφωνήσουν σε ένα τέτοιο πλαίσιο πολιτικής.
Αναφερόμενος στην λιτότητα που επιβλήθηκε στη χώρα κατά τη διάρκεια της κρίσης, ο κ. Λιου αναγνώρισε ότι έριξε ένα επιπλέον βάρος στην ελληνική οικονομία. Σε ερώτηση για το κοινωνικό και πολιτικό κόστος της κρίσης, ο πρώην υπουργός υποστήριξε ότι οι ΗΠΑ αναγνώρισαν από την πρώτη στιγμή το κοινωνικό κόστος. Υπογράμμισε, όμως, πως δεν υπήρχε εναλλακτική λύση που θα οδηγούσε κάποιον διεθνή οργανισμό να παρέχει το είδος της στήριξης που η Ελλάδα χρειαζόταν εκείνη τη στιγμή.
«Το να πλήξεις με τέτοιο τρόπο μια οικονομία που είναι ήδη σε ύφεση, στην πραγματικότητα σε μακρά ύφεση, αψηφά τους κανόνες της μακροοικονομίας τους οποίους οι περισσότεροι έχουμε καταλήξει να αποδεχόμαστε... Όλο αυτό είχε κόστος. Πιστεύω ότι κοιτώντας μπροστά η λύση θα είναι η δημιουργία επαρκούς ανάπτυξης...» σημείωσε χαρακτηριστικά.
Κληθείς να απαντήσει για το πως θα είχε διαχειριστεί ο ίδιος την ελληνική οικονομική κρίση, ο Αμερικανός πρώην υπουργός δεν δίστασε να πει πως θα ήταν λιγότερο αυστηρός σε κάποια από τα βραχυπρόθεσμα μέτρα λιτότητας, διευκρινίζοντας, όμως ότι «μεσοπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα πρέπει να υπάρχει υπεύθυνη προσέγγιση σε σχέση με τις δημοσιονομικές πολιτικές για να μην οδηγείται η κατάσταση εκτός ελέγχου».
