Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή παρουσίασε πρόταση με την οποία καθίστανται αυστηρότερες οι διαδικασίες τις οποίες οφείλουν να ακολουθούν οι εποπτικές αρχές των κρατών μελών κατά την αξιολόγηση των προτεινόμενων συγχωνεύσεων και εξαγορών (Μ&Α) στον τομέα των τραπεζών, των ασφαλίσεων και των κινητών αξιών.
Όπως αναφέρεται σε ανακοίνωση της Κομισιόν, οι ισχύοντες νόμοι της ΕΕ επιτρέπουν στις εποπτικές αρχές να αντιταχθούν σε μια προτεινόμενη συγχώνευση ή εξαγορά εάν θεωρήσουν ότι διακυβεύεται η «υγιής και συνετή διαχείριση» της προς εξαγορά επιχείρησης. Η προτεινόμενη νέα οδηγία, η οποία τροποποιεί ορισμένες οδηγίες που ισχύουν στον ανωτέρω τομέα, θα διευκρινίσει ιδίως τα κριτήρια που πρέπει να χρησιμοποιούν οι εποπτικές αρχές για να αξιολογήσουν τις προτεινόμενες συγχωνεύσεις και εξαγορές. Το μέτρο αυτό θα βελτιώσει τη σαφήνεια και τη διαφάνεια των αξιολογήσεων που διενεργούν οι εποπτικές αρχές και θα συμβάλει στην εναρμόνιση του χειρισμού των αιτήσεων για συγχωνεύσεις και για εξαγορές σε όλη την ΕΕ.
Τι νέο προβλέπει η νέα οδηγία
Η προτεινόμενη οδηγία παρέχει στις εποπτικές αρχές μια σαφή και διαφανή διαδικασία λήψης αποφάσεων και κοινοποίησης. Ιδίως, υπάρχει πλέον ένας διεξοδικός κατάλογος κριτηρίων βάσει των οποίων πρέπει να αξιολογείται η εταιρεία που προβαίνει στην εξαγορά, όπως η φήμη του προτεινόμενου αγοραστή, η φήμη και η πείρα κάθε προσώπου που ενδέχεται να διοικήσει τον οργανισμό ή την επιχείρηση που θα προκύψει μετά την εξαγορά, η οικονομική ευρωστία του προτεινόμενου αγοραστή, η συμμόρφωση με τις σχετικές οδηγίες της ΕΕ και ο κίνδυνος να πρόκειται για ξέπλυμα βρώμικου χρήματος ή για χρηματοδότηση της τρομοκρατίας. Επίσης, η οδηγία περιορίζει τη χρονική περίοδο αξιολόγησης από 3 μήνες σε 30 ημέρες και δεν επιτρέπει στην εποπτεύουσα αρχή να αναστείλει την προθεσμία παρά μία μόνο φορά, υπό σαφείς όρους.
Η οδηγία τροποποιεί τις ακόλουθες ισχύουσες οδηγίες: την οδηγία για τα πιστωτικά ιδρύματα (2006/48/ΕΚ), την τρίτη οδηγία για την πρωτασφάλιση, εκτός της ασφάλισης ζωής, (92/49/ΕΟΚ), την οδηγία για την ασφάλιση ζωής (αναδιατύπωση) (2002/83/ΕΚ), την οδηγία για τις αντασφαλίσεις (2005/68/ΕΚ) και την οδηγία για τις αγορές χρηματοπιστωτικών μέσων (2004/39/ΕΚ).
Ιστορικό
Το ζήτημα της χαμηλής διασυνοριακής ενοποίησης στον χρηματοπιστωτικό τομέα συζητήθηκε στην ανεπίσημη συνεδρίαση των Υπουργών Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών (ECOFIN) τον Σεπτέμβριο του 2004. Οι Υπουργοί ζήτησαν από την Επιτροπή να εξετάσει τα πιθανά εμπόδια για τις διασυνοριακές συγχωνεύσεις και εξαγορές στον χρηματοπιστωτικό τομέα τα οποία ανακύπτουν λόγω, αφενός, των διαφορετικών πρακτικών εποπτείας και, αφετέρου, άλλων γενικότερων παραγόντων. Κατά συνέπεια, η Επιτροπή ξεκίνησε επανεξέταση των κανόνων στον τραπεζικό τομέα που εφαρμόζονται από τις εποπτικές αρχές κατά τις αξιολογήσεις των περιπτώσεων εξαγοράς συμμετοχών στο μετοχικό κεφάλαιο και οι οποίοι επιτρέπουν στα κράτη μέλη να αντιταχθούν, για προληπτικούς λόγους, στις εξαγορές συμμετοχών που υπερβαίνουν ορισμένα όρια. Δεδομένου ότι η νομοθεσία αυτή προσομοιάζει σημαντικά με την αντίστοιχη νομοθεσία στους τομείς των κινητών αξιών και των ασφαλίσεων, θεωρήθηκε σκόπιμο να επεκταθεί η επανεξέταση και στους τομείς αυτούς, ώστε να διατηρηθεί και να ενισχυθεί περαιτέρω η συνεκτικότητα μεταξύ των τομέων.
Για να συγκεντρώσει τις απόψεις των ενδιαφερομένων στο θέμα, η Επιτροπή πραγματοποίησε ηλεκτρονική διαβούλευση την άνοιξη του 2006 (IP/06/320). Από τα αποτελέσματά της προέκυψε ότι οι εταιρείες της ΕΕ γνωρίζουν τα προβλήματα που θέτει η διαδικασία έγκρισης από τις εποπτικές αρχές και συμφωνούν πως είναι αναγκαίο να θεσπιστούν σαφέστερες διαδικασίες και κριτήρια και να βελτιωθεί η συνέπεια μεταξύ τους.
Ο κ. Charlie McCreevy, αρμόδιος Επίτροπος για θέματα εσωτερικής αγοράς και υπηρεσιών, προέβη στην ακόλουθη δήλωση: «Οι νέοι αυτοί κανόνες σημαίνουν ότι οι εποπτικές αρχές θα πρέπει να είναι σαφείς, διαφανείς και συνεπείς όταν αξιολογούν διασυνοριακές συγχωνεύσεις και εξαγορές. Οι κανόνες δεν αφήνουν περιθώριο για πολιτικές παρεμβάσεις ή προστατευτισμό. Αυτόν το δρόμο πρέπει να ακολουθήσουμε εάν επιθυμούμε πραγματικά να έχουμε μια πλήρως λειτουργική εσωτερική αγορά η οποία να επιτρέπει στις ευρωπαϊκές χρηματοπιστωτικές εταιρείες να είναι διεθνώς ανταγωνιστικές».
