Από την έντυπη έκδοση
Της Νατάσας Στασινού
[email protected]
«Κλυδωνιζόμαστε ανάμεσα στην επιβίωση και την παρακμή» προειδοποιούσε προ διετίας ο Ζακ Ντελόρ για τη ζώνη του ευρώ. Πολλοί πιστεύουν σήμερα ότι είμαστε πιο κοντά στο δεύτερο, καθώς το ενιαίο νόμισμα δεν αμφισβητείται απλώς, βάλλεται από κάθε κατεύθυνση ως υπεύθυνο για πάσα νόσο. Ακούμε ότι είναι ο μόνος υπαίτιος για τα φουσκωμένα πλεονάσματα της Γερμανίας, το εμπόδιο σε μία «ελεύθερη Γαλλία» ή μία «ισχυρή, ανεξάρτητη Ολλανδία», η «καταδίκη Ιταλών και Ελλήνων». Το αφήγημα του κακού ευρώ κρύβει μέσα του αλήθεια, ακούγεται λογικό. Είναι, όμως, το νόμισμα πράγματι το πρόβλημα ή ένας βολικός αποδιοπομπαίος τράγος;
Πριν απαντήσουμε στο ερώτημα, καλό θα ήταν να θυμίσουμε κάποια πράγματα γι’ αυτό. Η Οικονομική και Νομισματική Ένωση ιδρύθηκε το 1999 με 11 κράτη-μέλη, στα οποία προστέθηκε ένα χρόνο αργότερα η Ελλάδα και στη συνέχεια ακόμη επτά μέλη. Η απόφαση όσων συμμετείχαν στο εγχείρημα ήταν πρωτίστως πολιτική, με την έννοια ότι το ενιαίο νόμισμα θεωρήθηκε το εργαλείο προς την πραγματική ενοποίηση μεταξύ μελών, που αποδέχονταν ότι διαθέτουν κοινές αξίες και στόχους, «κοινή μοίρα».
Ολόκληρο το άρθρο στη «Ναυτεμπορική»
