«Το 2006 θα είναι μια κρίσιμη χρονιά, καθώς στην πραγματικότητα, είναι το τελευταίο έτος πριν την έναρξη του νέου εκλογικού κύκλου. Συνεπώς από τις αποφάσεις, τις τομές και τις μεταρρυθμίσεις που πρόκειται να προωθηθούν, θα κριθεί εν πολλοίς και η δυνατότητα της χώρας, πρώτον να πετύχει τους στόχους του τριετούς προγράμματος δημοσιονομικής εξυγίανσης και δεύτερον, να δημιουργήσει ευνοϊκές συνθήκες και προϋποθέσεις για την ανάπτυξη, μέσα από διαρθρωτικές παρεμβάσεις που θα στοχεύουν στην άρση εμποδίων και χρόνιων δυσλειτουργιών».
Τα παραπάνω επισημαίνει μεταξύ άλλων το Εμπορικό και Βιομηχανικό Επιμελητήριο Αθηνών (ΕΒΕΑ) στο υπόμνημά του προς τον πρωθυπουργό και τους πολιτικούς αρχηγούς εν όψει της Διεθνούς Έκθεσης Θεσσαλονίκης.
Σύμφωνα με το ΕΒΕΑ, η κυβέρνηση θα πρέπει μέσα στο 2006 να λάβει μια σειρά από αποφάσεις και να προωθήσει μια ολοκληρωμένη και συνάμα τολμηρή πολιτική μεταρρυθμίσεων. Συγκεκριμένα, θα πρέπει να προχωρήσει σε:
«1. Δραστική μείωση των πρωτογενών δαπανών, με συγχώνευση και κατάργηση κρατικών οργανισμών, με ουσιαστική βελτίωση της λειτουργίας του δημοσίου τομέα, με συγκράτηση των προσλήψεων και με επαναπροσδιορισμό των λειτουργικών δαπανών του κράτους από μηδενική βάση.
2. Περιορισμό στην πράξη, και όχι στα λόγια, της φοροδιαφυγής, με επανίδρυση του φοροελεγκτικού μηχανισμού , μείωση των φορολογικών συντελεστών επιχειρήσεων και φυσικών προσώπων που είναι το αποτελεσματικότερο μέτρο περιορισμού της φοροδιαφυγής και της παραοικονομίας, καθώς και μέτρα για δικαιότερο και απλούστερο φορολογικό σύστημα, όπως η αυστηρότερη τιμωρία των συνειδητά φοροδιαφευγόντων.
3. Αποκρατικοποιήσεις και όχι μετοχοποιήσεις κρατικών επιχειρήσεων και ΔΕΚΟ και χρησιμοποίηση των εσόδων αποκλειστικά για τη μείωση του δημοσίου χρέους.
4. Απελευθέρωση κλειστών αγορών και επαγγελμάτων, αποτελεσματικότερη λειτουργία της Επιτροπής Ανταγωνισμού, κατάργηση των άμεσων ή έμμεσων κρατικών επιδοτήσεων, που διαιωνίζουν επιχειρήσεις με δεσπόζουσα θέση (ΔΕΗ, Ο.Α.).
5. Πάταξη γραφειοκρατίας κυρίως μέσα από τη βελτίωση της λειτουργικότητας των νόμων και περιορισμός της έκτασης του κράτους.
6. Νέα πολιτική απασχόλησης, με εκσυγχρονισμό των δομών του εκπαιδευτικού μας συστήματος, ώστε περισσότεροι νέοι να εισέρχονται γρηγορότερα στην αγορά εργασίας, ενθάρρυνση του θεσμού της μερικής απασχόλησης, τόσο στο δημόσιο, όσο και στον ιδιωτικό τομέα, κατάργηση κάθε κινήτρου για πρόωρη συνταξιοδότηση και ενθάρρυνση της παραμονής στην εργασία για περισσότερα χρόνια, βελτίωση των κοινωνικών υποδομών ώστε να διευκολυνθεί η είσοδος γυναικών στην εργασία, κατάργηση του κατώτατου μισθού και των συλλογικών ή κλαδικών συμβάσεων, στους κλάδους όπου η ανεργία είναι υψηλή (π.χ. κλάδος κλωστοϋφαντουργίας), εξίσωση των όρων εργασίας ανάμεσα στον ιδιωτικό τομέα και το χώρο του ευρύτερου δημοσίου τομέα κλπ.
7. Εκσυγχρονισμός του χώρου των μικρών και μεσαίων επιχειρήσεων, με ενίσχυση των κινήτρων για συγχωνεύσεις, ευκολότερη πρόσβαση των ΜΜΕ σε κοινοτικά προγράμματα και στην επιμόρφωση του προσωπικού τους στις νέες τεχνολογίες, άρση όλων των διάσπαρτων αντικινήτρων, που δυσχεραίνουν τη λειτουργία των ΜΜΕ και απορροφούν πολύτιμο χρόνο από τον φορέα τους κλπ.
8. Επανατοποθέτηση της βιομηχανίας, με τη χάραξη μιας νέας βιομηχανικής πολιτικής, που θα προβλέπει οριζόντιες, αλλά και κάθετες κρατικές παρεμβάσεις, συμβατές με τα κοινοτικά δεδομένα (βλέπε παράδειγμα Γαλλίας). Στόχος θα πρέπει να είναι η δημιουργία ενός πυρήνα μεγάλων, διεθνώς ανταγωνιστικών επιχειρήσεων, σε επιλεγμένους τομείς όπου η χώρα μας παρουσιάζει πραγματικά συγκριτικά πλεονεκτήματα, στα οποία δεν θα πρέπει πλέον να συμπεριλαμβάνεται το χαμηλότερο εργατικό κόστος. Μόνο με τον τρόπο αυτό είναι δυνατόν να ανατραπεί η τάση αποβιομηχάνισης της χώρας και να βελτιωθούν οι συνθήκες λειτουργίας των ΜΜΕ.
9. Νέο μοντέλο εκπαίδευσης και κατάρτισης, καθώς τα υψηλά εθνικά επίπεδα ανεργίας, ειδικά στην πληθυσμιακή ομάδα των νέων πτυχιούχων, σε συνδυασμό με τις αναμφισβήτητες γενικότερες ποιοτικές αδυναμίες του εκπαιδευτικού μας συστήματος (50% των αποφοίτων Λυκείου, που έλαβαν μέρος, εφέτος, στις εισαγωγικές εξετάσεις για την τριτοβάθμια εκπαίδευσης έλαβαν βαθμό κάτω της βάσης), υποδηλώνουν την επιτακτική ανάγκη τολμηρών μεταρρυθμίσεων στο χώρο της παιδείας μας και ιδιαίτερα στον τομέα της επαγγελματικής εκπαίδευσης, της κατάρτισης και της δια βίου προσέγγισης της εργασίας (εξειδίκευση – επανειδίκευση).Δεν θα ήταν υπερβολή εάν υποστηρίζαμε ότι το πρόβλημα της ανεργίας μας είναι, κατά βάση, πρόβλημα του εκπαιδευτικού μας συστήματος. Η μερική, έστω, αλλά ουσιαστική αποκρατικοποίηση του εκπαιδευτικού μας συστήματος κρίνεται, για τους λόγους αυτούς, απαραίτητη. Το κράτος οφείλει να δώσει περισσότερο ζωτικό χώρο στον ιδιωτικό τομέα για την επαγγελματική κατάρτιση των νέων μας και την ειδίκευση – επανειδίκευση των ήδη εργαζομένων. Η ενεργοποίηση του ιδιωτικού τομέα παρουσιάζει σημαντικά πλεονεκτήματα καθώς περιορίζει το συνολικό κόστος και μειώνει σημαντικά τις σχετικές δαπάνες του κρατικού προϋπολογισμού , εξασφαλίζει αποτελεσματικότερη διασύνδεση της επαγγελματικής εκπαίδευσης με τις επιχειρήσεις και την αγορά εργασίας, εξασφαλίζει αυξημένες δυνατότητες προώθησης των αποφοίτων σε θέσεις εργασίας.
10. Απεξάρτηση της χώρας από το πετρέλαιο, κυρίως με ενίσχυση των εναλλακτικών μορφών ενέργειας.
11. Πραγματικές αυξήσεις στους μισθούς, χαμηλότερες όμως από την ετήσια αύξηση της παραγωγικότητας. Οι κοινωνικοί εταίροι θα πρέπει να λάβουν υπόψη τους ότι η διάβρωση της ανταγωνιστικότητας στη χώρα μας, οφείλεται κατά ένα μεγάλο μέρος στη σημαντική άνοδο του κόστους εργασίας, με ρυθμό μάλιστα που υπερβαίνει την αύξηση της παραγωγικότητας.
12. Νέα Επιχειρηματικότητα και ανταγωνιστικό πνεύμα με την υιοθέτηση μιας νέας επιχειρηματικής κουλτούρας. Οι επιχειρηματίες που στηρίζουν τη διεύρυνση των εργασιών και την άνοδο των κερδών τους στον κρατικό προστατευτισμό, τις επιδοτήσεις, τις πελατειακές σχέσεις και την ατελή λειτουργία των νόμων του ανταγωνισμού, έχοντας ως αποκλειστικό ορίζοντα δράσης τα εθνικά σύνορα, δεν μπορούν πλέον να θέτουν τους κανόνες της επιχειρηματικής δραστηριότητας. Θα πρέπει σταδιακά να δώσουν τη θέση τους σε αυτούς που δεν φοβούνται τον υγιή ανταγωνισμό γιατί πιστεύουν στην αξιοκρατία και κατανοούν τη σημασία και την αναγκαιότητα της εξωστρέφειας. Στους επιχειρηματίες που συνειδητοποιούν ότι το μικρότερο κράτος σημαίνει διεύρυνση των προσωπικών τους ευθυνών και δεσμεύσεων και αύξηση των επιχειρηματικών κινδύνων που αναλαμβάνουν όταν επενδύουν. Σε εκείνους που γνωρίζουν ότι η επιτυχία στο χώρο του επιχειρείν είναι συνυφασμένη με την έρευνα, την υψηλή ποιότητα, την καινοτομία, την ορθολογική οργάνωση και διοίκηση της μονάδας τους και όχι αποκλειστικά με τη συμπίεση του εργατικού κόστους».
