Στα 297,2 δισ. δολάρια ανήλθε το χρέος της Ελλάδας προς τις ξένες τράπεζες στις 31 Μαρτίου 2010, σύμφωνα με στοιχεία που έδωσε σήμερα στη δημοσιότητα η Τράπεζα Διεθνών Διακανονισμών (Bank for International Settlements, BIS).
Σημειώνεται ότι τα ανωτέρω στοιχεία αφορούν τόσο στον δημόσιο όσο και στον ιδιωτικό τομέα.
Υψηλότερο από της Ελλάδας είναι το αντίστοιχο χρέος της Ιρλανδίας (843,8 δισ. δολάρια), της Πορτογαλίας (322,4 δισ. δολάρια) και της Ισπανίας (1.102,6 δισ. δολάρια).
Στην τριμηνιαία έκθεση της BIS επισημαίνεται ότι το χρέος του ελληνικού Δημοσίου έφτασε στα 92,5 δισ. δολάρια έναντι 29,7 δισ. δολάρια του ιρλανδικού, 62,9 δισ. δολάρια του πορτογαλικού και 127,6 δισ. δολάρια του ισπανικού δημόσιου τομέα.
Οι υποχρεώσεις των ελληνικών τραπεζών προς τις ξένες τράπεζες ανέρχονται σε 26,1 δισ. δολάρια, ποσό χαμηλότερο σε σχέση με τις υποχρεώσεις των τριών άλλων χωρών, ενώ οι υπόλοιπες ιδιωτικές επιχειρήσεις της Ελλάδας έχουν υποχρεώσεις στο εξωτερικό ύψους 83,2 δισ. δολαρίων, ποσό που επίσης είναι σημαντικά μικρότερο από τις άλλες τρεις χώρες της Ευρωζώνης.
Από τα στοιχεία της BIS προκύπτει επίσης κονδύλι ύψους 95,2 δισ. δολαρίων για άλλες υποχρεώσεις της Ελλάδας, το οποίο αντιστοιχεί στην αγοραία αξία παραγώγων, σε πιστωτικές δεσμεύσεις και εγγυήσεις, χωρίς να αναλύεται η διάκρισή του μεταξύ του δημόσιου και ιδιωτικού τομέα.
Το μεγαλύτερο μέρος του χρέους της Ελλάδας διακρατούν οι γαλλικές τράπεζες (111,6 δισ. δολάρια), ακολουθούμενες από τις γερμανικές (51 δισ. δολάρια) και τις αμερικανικές (41,2 δισ. δολάρια).
Η BIS διαπιστώνει ότι γενικά οι ευρωπαϊκές τράπεζες διακρατούν στα χαρτοφυλάκιά τους ένα σημαντικά μεγαλύτερο ποσοστό ομολόγων χωρών της Ευρωζώνης με υψηλότερη απόδοση - όπως της Ελλάδας, της Ιταλίας, της Ιρλανδίας, της Ισπανίας και της Πορτογαλίας - σε σχέση με τις τράπεζες των ΗΠΑ, της Ιαπωνίας και της Μεγάλης Βρετανίας, οι οποίες κατέχουν υψηλότερο ποσοστό ομολόγων του Δημοσίου της Γερμανίας και της Γαλλίας.
Αυτό, σύμφωνα με τη BIS, εξηγείται από το γεγονός ότι τα ομόλογα των χωρών με υψηλές αποδόσεις μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως ενέχυρο για άντληση ρευστότητας από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ) αλλά και από το ότι οι μη ευρωπαϊκές τράπεζες δυσκολεύονται περισσότερο να αξιολογήσουν τον πιστωτικό κίνδυνο δανεισμού σε χώρες της Ευρωζώνης.
Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ
