Σε μια περίοδο κρίσιμων διεθνών και ευρωπαϊκών ανακατατάξεων, σε μια περίοδο αναδυόμενης και έκδηλης ανησυχίας για μια νέα παγκόσμια κρίση δημοσιονομικού χρέους, σε μια περίοδο όπου διαρκώς πολλαπλασιάζονται οι «φωνές» για κρίση πολιτικής διακυβέρνησης στους κόλπους της Ε.Ε και για μειωμένα «αντανακλαστικά» στην αντιμετώπιση της κρίσης, η Βουλευτής Φθιώτιδας του ΠΑΣΟΚ και πρ. Υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων Κατερίνα Μπατζελή έρχεται μέσα από τις σελίδες του βιβλίου της να καταθέσει προβληματισμούς για καίρια ζητήματα.
Ο τίτλος του βιβλίου «Η Νέα Διακυβέρνηση και Ανάπτυξη της Ε.Ε. Η Διατροφική Ασφάλεια ως Αναπτυξιακή Πολιτική» που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Παπαζήση, παραπέμπει σε «σημεία και λέξεις» των καιρών όπως νέα οικονομική διακυβέρνηση και δημοσιονομικές προοπτικές της Ε.Ε, οικονομική και θεσμική ενοποίηση της Ε.Ε, υιοθέτηση νέων αναπτυξιακών και χρηματοπιστωτικών εργαλείων που θα θέτουν φραγμούς στην πλασματική οικονομία, την «εικονική» ανάπτυξη, ενώ αποδίδει ιδιαίτερο βάρος στο πέρασμα στην πραγματική παραγωγή, η οποία, σύμφωνα πάντα με την πρ. Υπουργό Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων θα σημάνει και την αντίστροφη μέτρηση για το τέλος της κρίσης.
Η κ. Μπατζελή ήδη από τις πρώτες σελίδες του βιβλίου της εισάγει τον αναγνώστη στα ενδότερα της ευρωπαϊκής κρίσης επισημαίνοντας ότι η Ε.Ε παρά τη χρηματοπιστωτική κρίση του 2008, η οποία αποτέλεσε ιστορική ευκαιρία για «διόρθωση» χρόνιων μακροοικονομικών ανισορροπιών και εξυγίανση των δημοσίων οικονομικών των χωρών- μελών της Ευρώπης, εντούτοις παρέμεινε δέσμια της απροθυμίας των κυρίαρχων κρατών- μελών για μια ισχυρά δομημένη ευρωπαϊκή οικονομική διακυβέρνηση με ισχυρές αντιστάσεις σε κερδοσκοπικές συμπεριφορές.
«Η παθητικότητα που έδειξε η Ε.Ε απέκρυψε τα γενεσιουργά αίτια της κρίσης με αποτέλεσμα να χαθεί πολύτιμος χρόνος αφήνοντας ταυτόχρονα χρονικό περιθώριο στην κερδοσκοπία», τονίζει στο βιβλίο της η κ. Μπατζελή προσθέτοντας ότι «ήταν αναμενόμενο κάποια στιγμή να έρθουν στο φως οι δομικές αντιφάσεις της Ε.Ε, η ανισομερής ανάπτυξη των κ-μ, οι αδύναμοι κρίκοι όπως πχ. η Ελλάδα, αλλά και η επιδείνωση των αποκλίσεων της ανταγωνιστικότητας των οικονομιών της Ευρωζώνης».
Η πρ. Ευρωβουλευτής επισημαίνει ότι στα πλαίσια του νέου Πολυετούς Δημοσιονομικού Πλαισίου (2014-2020) και σε συνδυασμό με την στρατηγική για την «Ευρώπη 2020» πρωταρχικός στόχος πρέπει να παραμείνει η μείωση των ανισοτήτων και των περιφερειακών αποκλίσεων που δημιουργούν οι κοινοτικές πολιτικές ώστε να αποφευχθεί η δημιουργία μιας Ευρώπης «πολλαπλών ταχυτήτων». Μιας Ευρώπης «διαφόρων κύκλων», όπου τα κράτη θα έχουν σχέσεις «a la carte» με τον πυρήνα των πολιτικών της Ε.Ε.
Η πολιτική συζήτηση πρέπει να στραφεί στην αναζήτηση νέων ιδίων πόρων που θα ανταποκρίνονται στις σημερινές και μελλοντικές ανάγκες της Ευρωζώνης, στην αλλαγή των χρηματοδοτικών μέσων, στην ανακατανομή των πόρων σε ανταγωνιστικές- σε διεθνές επίπεδο- πολιτικές, αλλά και στην ενίσχυση κυρίως των πολιτικών ενέργειας και κλιματικών αλλαγών, όπου αποτελούν και τον πυρήνα της «Ευρώπης 2020».
Στο «τραπέζι» των διαπραγματεύσεων για τη νέα οικονομική, θεσμική και χρηματοπιστωτική αρχιτεκτονική του ευρωπαϊκού οικοδομήματος, μπαίνουν το ευρωομόλογο, ο φόρος επί των χρηματοπιστωτικών συναλλαγών, ενώ μπροστά στις διαβουλεύσεις για ένα νέο αναπτυξιακό μοντέλο είναι αναγκαίο να δοθεί έμφαση στις πολιτικές εκείνες όπου θα έχουν προστιθέμενη αξία στη συνοχή, την ανταγωνιστικότητα, την απασχόληση.
«Οφείλουμε όμως σε όλους να εγγυηθούμε τη διατροφική ασφάλεια, το περιβάλλον, τους υδάτινους πόρους, τα εδάφη καθώς και την κοινωνική και οικονομική σύγκλιση», τονίζει στο βιβλίο της η κ. Μπατζελή.
Μεταξύ των άλλων, «κλειδί» για τη στροφή σε πολιτικές ενίσχυσης της ανταγωνιστικότητας της Ε.Ε θα αποτελέσει η δημιουργία ενός σύγχρονου μοντέλου γεωργίας που θα ανταποκρίνεται στις νέες αλλαγές και προκλήσεις που αφορούν την κλιματική προσαρμογή, την απασχόληση, την παγκόσμια ενεργειακή και επισιτιστική κρίση, κτλ, καθώς και η ενδυνάμωση της διατροφικής ασφάλειας που θα οδηγήσει σε εθνική και περιφερειακή ανάπτυξη.
Στο τέλος του βιβλίου της κάνει λόγο για έναν επανασχεδιασμό του ελληνικού αναπτυξιακού μοντέλου, εξειδικεύοντας αρκετά μέτρα που κρίνεται σκόπιμο να ληφθούν ώστε η Ελλάδα να μπει στο «κάδρο» της ανταγωνιστικότητας της Ε.Ε. Η διευθέτηση ζητημάτων όπως η διαχείριση της αγροτικής γης, η χωροταξική και ποιοτική κατανομή της, η στήριξη μικρού ρίσκου καλλιεργειών, η προσαρμογή του κόστους παραγωγής, η εγκαθίδρυση ισχυρού εμπορικού δικτύου ποιοτικών, αναγνωρισμένων προϊόντων, κυρίως διατροφικών, η εγκατάσταση συστήματος παρακολούθησης της παραγωγικής διαδικασίας, κτλ θα σημάνουν το πέρασμα από την Ελλάδα της κατανάλωσης στην Ελλάδα της παραγωγής.
