Την ανάγκη η Γερμανία να διδαχθεί από το δημοσιονομικό παρελθόν της, επισημαίνει, σε σχέση με την ελληνική κρίση, σε άρθρο του στην Washington Post (Ουάσιγκτον Ποστ) ο Χάρολτν Μέιρσον.
«Τόσο για λόγους στρατηγικής, όσο και οικονομικούς, θα αποτελούσε καταστροφή για τη Γερμανία εάν η Ελλάδα υποχρεωνόταν στην αποκήρυξη των χρεών της και στην έξοδό της από την Ευρωζώνη, καθώς μία τέτοια κίνηση θα απειλούσε την ίδια την ύπαρξη της νομισματικής ένωσης» υπογραμμίζει ο αρθρογράφος.
Ο ίδιος κάνει έναν παραλληλισμό λέγοντας πως η νέα ελληνική κυβέρνηση αντιπροσωπεύει, το λιγότερο, τη ρήξη με την πρότερη κακοδιαχείριση της Ελλάδας, όπως είχε πράξει και η κυβέρνηση του Αντενάουερ ως προς εκείνη του Χίτλερ.
«Οι πρώτοι διορισμοί σηματοδοτούν μία καινοφανή εξέλιξη στη διακυβέρνηση της Ελλάδας, τη μάχη κατά της διαφθοράς και του ευνοιοκρατικού καπιταλισμού που διαβρώνουν εδώ και χρόνια την οικονομία της χώρας» προστίθεται.
Επίσης, σύμφωνα με το άρθρο της αμερικανικής εφημερίδας, η Γερμανία, μολονότι έχει κατανοήσει τα διδάγματα από τα λάθη που διέπραξε τον 20ό αιώνα, δεν φαίνεται να διδάσκεται από το κόστος που ενέχει η προσκόλληση στη δημοσιονομική ορθοδοξία.
Τονίζεται δε πως παρά το γεγονός ότι η ευημερία της οφείλεται στην απόφαση των αντιπάλων της κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο που επέτρεψε στη μεταπολεμική Δ. Γερμανία να διαγράψει το ήμισυ των χρεών της, μετά την κατάρρευση του 2008, η Γερμανία, ως η κυρίαρχη οικονομία της Ευρώπης και η σημαντικότερη πιστώτρια χώρα, υποχρέωσε τις χώρες της μεσογειακής Ευρώπης και κυρίως την Ελλάδα να λεηλατήσουν τις ίδιες τις οικονομίες τους για να αποπληρώσουν τα χρέη τους.
Στη συνέχεια, μεταξύ άλλων, υπογραμμίζεται ότι «η επιμονή της Γερμανίας οδήγησε στη συρρίκνωση της Ελλάδας στο επίπεδο της Μεγάλης Ύφεσης των ΗΠΑ.
Αφού ο Μέιρσον κάνει αναφορά στα ποσοστά της ανεργίας και ιδίως της νεανικής ανεργίας που ξεπέρασε το 50%, στην οικονομία που όπως λέει βυθίστηκε κατά 26% και η κατανάλωση κατά 40%, αλλά και στο χρέος, το οποίο ανήλθε στο 175% του ΑΕΠ σχολιάζει πως «τα κεφάλαια από τα δάνεια που παραχώρησαν η Γερμανία και τα άλλα κράτη στην Ελλάδα, δόθηκαν, είτε για την κάλυψη των επιτοκίων, είτε για την αποπληρωμή παλαιότερων δανείων».
«Μόλις το 11% εξ΄αυτών δόθηκε πραγματικά στην ελληνική κυβέρνηση» σημειώνει.
Ευτυχώς για τη Γερμανία, συνεχίζει το άρθρο της αμερικανικής εφημερίδας, οι δικοί της πιστωτές είχαν υιοθετήσει διαφορετική στάση μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Στο σημείο αυτό γίνεται αναφορά στη συμφωνία του Λονδίνου για το χρέος, όπου το 1953, 20 κράτη, συμπεριλαμβανομένης της Ελλάδας, που είχαν δανείσει χρήματα στη Γερμανία κατά την προναζιστική Δημοκρατία της Βαϊμάρης συμφώνησαν να μειώσουν το χρέος της Δ. Γερμανίας κατά το ήμισυ.
Υπενθυμίζει επίσης ότι τα κράτη αυτά συμφώνησαν ότι η αποπληρωμή του γερμανικού χρέους δεν θα προέρχεται από τις κυβερνητικές δαπάνες, αλλά αποκλειστικά από τις εξαγωγές και όλα αυτά, όπως λέει, κατέστησαν τη Γερμανία ισότιμη με τους πιστωτές της, διαθέτοντας τη δυνατότητα, την οποία χρησιμοποίησε κατά καιρούς, να απορρίπτει τους όρους των πιστωτών και να εμμένει σε νέες διαπραγματεύσεις.
«Ο κόσμος θα ήταν ένα καλύτερο μέρος, αν οι Γερμανοί γνωρίζαν την ιστορία τους» καταλήγει ο αρθρογράφος της Ουάσιγκτον Ποστ.
Πηγή: ΑΜΠΕ
