Από την έντυπη έκδοση
Κάθε φορά που φεύγει η τρόικα από την Αθήνα ακούγεται ένα μακρόσυρτο «ουφ» από την κυβέρνηση.
Από την επομένη, υπουργοί και στελέχη λειτουργούν σαν μην πρόκειται να ξαναέρθουν ποτέ οι ελεγκτές και επιστρέφουν στην καθημερινότητα - δηλαδή δεν κάνουν τίποτα.
Κάποια στιγμή, μέσω δημοσιευμάτων των εφημερίδων, θυμούνται πως οι δανειστές ξανάρχονται και αρχίζει ο πανικός.
Και λίγο πριν από την άφιξη, αρχίζουν οι έκτακτες συσκέψεις για την προετοιμασία εν όψει του ερχομού της τρόικας, αλλά ποτέ δεν καταφέρνουν να είναι έτοιμοι όταν φτάνει η ώρα της διαπραγμάτευσης.
Αυτή τη φορά, με τη φυγή της τρόικας, βασική ασχολία ήταν η «απόδραση» από το ΔΝΤ και αμέσως μετά η προσπάθεια να εξηγήσουμε ότι δεν το εννοούσαμε.
Τα υπόλοιπα έμειναν στο ράφι. Ετσι, το βράδυ της Τρίτης προκλήθηκε πανικός στο κυβερνητικό επιτελείο διαπιστώνοντας ότι είναι ακόμη σε εκκρεμότητα (εκτός ασφαλιστικού και εργασιακού κ.λπ.) και οι ρυθμίσεις οφειλών προς εφορία, τράπεζες και ασφαλιστικά ταμεία.
Πραγματοποιήθηκε σύσκεψη στο Μαξίμου υπό τον πρωθυπουργό και ακολούθησε νέα σύσκεψη στο ΥΠΟΙΚ, στις οποίες διαπιστώθηκε ότι δεν έχει γίνει τίποτα.
Ομως, με μια αναδρομή σε δημοσιεύματα βρίσκει κανείς δεκάδες διαβεβαιώσεις υπουργών πως έχει «κλειδώσει η συμφωνία»!
Η πρώτη αφορμή για τον κυβερνητικό πανικό ήταν αρχικά ένα mail της τρόικας, που στάλθηκε τη Δευτέρα και ζητούσε πληροφορίες για τις ρυθμίσεις των οφειλών.
Η δεύτερη αφορμή ήταν η δημοσίευση των στοιχείων των ληξιπρόθεσμων οφειλών προς την εφορία, τα οποία ξεπέρασαν τα 70 δισ. ευρώ και βαδίζουν προς τα 100.
Οταν επί τετράμηνο σέρνονται οι πληροφορίες για ρυθμίσεις χρεών προς Δημόσιο, τράπεζες και Ταμεία, δεν βοηθάει.
Ποιος θα πληρώσει τώρα 100 ευρώ, όταν του υπόσχονται ότι οσονούπω θα πληρώσει 50, 60 ή 70 ευρώ; Με όλα αυτά χτύπησε το «καμπανάκι».
Οι επικείμενες ρυθμίσεις αφορούν ιδιωτικό χρέος άνω των 160 δισ. ευρώ (70 δισ. ευρώ τα χρέη προς την εφορία, 77 δισ. ευρώ τα «κόκκινα» δάνεια και 15 δισ. ευρώ τα χρέη προς τα Ταμεία).
Η τρόικα τι λέει; Αφενός να ενταχθούν στη ρύθμιση και τα «κόκκινα» δάνεια των φυσικών προσώπων, αφετέρου να ληφθεί υπόψη το αυτονόητο για όσους οφείλουν και στους τρεις φορείς.
Αυτός που χρωστάει σε εφορία, τράπεζες και Ταμεία είναι προφανές ότι θέλει ειδική μεταχείριση, καθώς είναι δύσκολο να εξυπηρετήσει όλα του τα χρέη.
Τι συμβαίνει όμως; Ο ένας υπουργός φτιάχνει ρύθμιση για το Δημόσιο, ο άλλος για τα δάνεια που εξαιρεί τα φυσικά πρόσωπα και ο τρίτος για τις οφειλές προς τα Ταμεία, χωρίς η μία ρύθμιση να λαμβάνει υπόψη την άλλη.
Πώς τα καταφέρνει η κυβέρνηση να φαίνονται πιο λογικοί και συγκροτημένοι οι ελεγκτές, είναι μια απορία τεσσάρων ετών…
ΠΑΝΟΣ Φ. ΚΑΚΟΥΡΗΣ - [email protected]
