Αναδημοσίευση από τη «Ναυτεμπορική»
Το μοναδικό μέρος στο οποίο οι παράνομα προσληφθέντες στο Δημόσιο εντάσσονται πρωτίστως στους «απολυμένους» και δευτερευόντως στους «παρανομούντες» είναι η Ελλάδα.
Σε σίριαλ πολλαπλής επικοινωνιακής εκμετάλλευσης -εν όψει και εκλογών- έχει αναχθεί το θέμα των ελέγχων για τη γνησιότητα των πιστοποιητικών πρόσληψης στο Δημόσιο, των μονιμοποιηθέντων με το προεδρικό διάταγμα Παυλόπουλου.
Πρόκειται για ένα θέμα που σε οποιαδήποτε άλλη χώρα του ανεπτυγμένου κόσμου, αν μη τι άλλο για λόγους τάξεως, θα υπήρχε ομοφωνία και ομοθυμία μεταξύ της κυβέρνησης και της αντιπολίτευσης. Να πληρώσουν οι ένοχοι.
Πρόκειται για ένα θέμα το οποίο σε οποιαδήποτε άλλη χώρα του κόσμου επίσης, θα εντασσόταν στο πεδίο του αυτονόητου, δεν θα γινόταν καμία αντιπαράθεση για το αν πρέπει ή δεν πρέπει να φύγουν οι υπάλληλοι αυτοί, καθώς επίσης και για τις κυρώσεις που θα τους επιβληθούν, σε αυτούς και σε όλους τους εμπλεκόμενους.
Στη Βουλή, στην Ειδική Επιτροπή που ασχολήθηκε με το θέμα των ελέγχων στο Δημόσιο, ακούστηκε από την πλευρά των εκπροσώπων των εργαζομένων στους ΟΤΑ ως κατηγορία στον υπουργό Διοικητικής Μεταρρύθμισης Κυριάκο Μητσοτάκη, ότι οι έλεγχοι αυτοί «αφορούν υπαλλήλους που πληρώνονται με 600 ευρώ» και οι οποίοι «θα γίνουν έξαλλοι όταν θα τους έρθει το χαρτί της απόλυσης…».
Κατ’ αρχάς είναι προφανές ότι σε αυτή τη χώρα υπάρχει μερίδα εργαζομένων στο Δημόσιο που φαίνεται να αξιολογεί την παρανομία βάσει των αποδοχών που έχει κανείς από αυτήν, χωρίς να μένει ανελαστικά στο γεγονός ότι πρόκειται για παρανομία.
Στο πλαίσιο αυτό υπάρχει και μια άλλη πλευρά, πέρα από τον εργαζόμενο: ο λεγόμενος «δεύτερος πόλος» της παρανομίας που δεν είναι άλλος από την πολιτική ηγεσία.
Ακόμα και στην περίπτωση που δεν υπάρχει καμία νομική ευθύνη σε κάποιο πολιτικό πρόσωπο για τους παράνομους διορισμούς στο Δημόσιο (ή τους διορισμούς με πλημμελείς ελέγχους) υπάρχει αν μη τι άλλο πολιτική ευθύνη.
Τις ημέρες αυτές βλέπουμε τους υπαλλήλους να απολύονται -δικαίως-, δεν βλέπουμε ωστόσο τους πολιτικούς προϊσταμένους που είχαν την ευθύνη για τη διαφάνεια και την ομαλή διεξαγωγή της διαδικασίας των διορισμών να καταδικάζονται, αν μη τι άλλο πολιτικά. Σιγή απόλυτη…
Είναι σαφές ότι το γεγονός αυτό δημιουργεί την πεποίθηση -επικίνδυνη για μια σειρά από λόγους που δεν είναι της παρούσης- στον πολίτη ότι υπάρχουν «ένοχοι» δύο κατηγοριών: «Αυτοί που την πληρώνουν πάντοτε» και παίρνουν τα ψίχουλα και «αυτοί που τη γλιτώνουν πάντοτε» και παίρνουν τα πολλά.
Είναι ακριβώς αυτή η θεώρηση εκείνη που νομιμοποιεί τον οποιονδήποτε συνδικαλιστή να κάνει λόγο «για παράνομα προσληφθέντες εργαζόμενους που έπαιρναν μόνο 600 ευρώ»…
Είναι αυτή η θεώρηση που απαξιώνει τον πολιτικό κόσμο στην ουσία του, ειδικά όταν σε ένα τέτοιο σκάνδαλο, το οποίο όπως φαίνεται αφορά χιλιάδες δημόσιους υπαλλήλους, αναλώνεται για μια ακόμη φορά στη διαμάχη για το αν πρέπει ή δεν πρέπει να φύγουν οι υπάλληλοι, ξεχνώντας διαρκώς το ποιος επέτρεψε να τοποθετηθούν εκεί…
ΣΤΕΛΙΟΣ ΙΩΑΝΝΟΥ - [email protected]
