Αναδημοσίευση από τη «Ναυτεμπορική»
Πλησιάζει η μέρα που θα συμπληρωθούν δεκαπέντε χρόνια από την κορύφωση του Χρηματιστηρίου της Αθήνας στις 17 Σεπτεμβρίου του 1999.
Ενα φαινόμενο πολύ χαρακτηριστικό για τη χώρα με τους περισσότερους «παντογνώστες» ανά εκατό κατοίκους στον πολιτισμένο κόσμο.
Η κορυφή αυτή, που δεν την προσέγγισε ο Γ.Δ. ποτέ ως τώρα, φαίνεται πως ήταν αποτέλεσμα των θετικότερων προσδοκιών για τα όσα ακολούθησαν στην ελληνική οικονομία από το 1999 και μετά.
Τίποτε από τα θετικά που επισυνέβησαν δεν αποδείχθηκε ικανό να ξεπεράσει την προεξόφληση του μέλλοντος που έκαναν εκατομμύρια ανθρώπων τότε.
Πολύ πριν έρθει το ευρώ στη ζωή τους και η βουτιά των επιτοκίων δανεισμού της χώρας και των τραπεζικών δανείων στη συνέχεια.
Από την άνοιξη του 1998 ως το Μάρτιο του 2003 οι περισσότεροι «ήξεραν» από μετοχές, λες και είχαν γεννηθεί μέσα στην αίθουσα της Σοφοκλέους 10.
Ετσι τότε, για πρώτη φορά μαζικά, είδαν το τρένο των κερδών και της ευμάρειας να περνάει από μπροστά τους και ανέβηκαν. Γιατί αυτό έκαναν οι πιο «ξύπνιοι» σε κάθε χωριό, γειτονιά ή οικογένεια.
Μόνο που ενώ τους δόθηκε η ευκαιρία να κατέβουν με κάποια κέρδη, αυτοί επειδή… «ήξεραν» ξεπούλησαν στον πυθμένα, την παραμονή της έναρξης της ανοδικής αντίδρασης, δηλαδή στο πρώτο τρίμηνο του 2003.
Μετά τη ζημιά από τις μετοχές ακολούθησε η εποχή της ανόδου των ακινήτων.
Επειδή νόμισαν, με την ανάπτυξη των στεγαστικών δανείων, ότι τα κεφάλαια για την αγορά ενός ακινήτου μπορούσαν πάντα να γυρίσουν με κέρδος έπειτα από ένα χρόνο.
Αφού η ζήτηση μεγάλωνε με τη χαλαρότητα στα δάνεια της Ευρωζώνης. Ωθηση δόθηκε και από την πολιτική της σχεδόν αυτοματοποιημένης αύξησης των ημερομισθίων.
Από το 2004 και μετά άρχισε να περνάει από την Αθήνα το τρένο των χρεών που μαζευόντουσαν.
Γιατί πάλι η υπερβολή της προεξόφλησης της ευμάρειας που υποσχέθηκε η πολιτική σκηνή μέσω της σύγκλισης του επιπέδου ζωής των Ελλήνων με το μέσο ευρωπαϊκό, ανάγκασε στην κατασπατάληση του οικονομικού τους μέλλοντος.
Κανένας δεν πρόσεχε το χρέος ως το 2010. Αλλά και τώρα όλοι «ξέρουν» ότι θα μπορούσαμε να συνεχίσουμε με τον ίδιο τρόπο, σαν έφηβοι του ευρωπαϊκού Νότου.
Αλλά δεν μας αφήνουν οι «προτεσταντικές ιδεοληψίες» ή… το ξεροκέφαλό μας.
ΚΩΣΤΑΣ ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ - [email protected]
