Αναδημοσίευση από τη «Ναυτεμπορική».
Το πρώτο μνημόνιο, του 2010, θεωρούσε αυτόματη διαδικασία την επάνοδο της ελληνικής οικονομίας στην ανάπτυξη και προέβλεπε πως το 2012 το ΑΕΠ θα αυξανόταν κατά 1,1% και με υψηλότερους ρυθμούς στα επόμενα έτη. Οσο περνούσε ο καιρός οι στόχοι αναθεωρούνταν και το έτος επανόδου της οικονομίας στην ανάκαμψη πήγαινε πίσω και η ανεργία αύξανε, φτάνοντας στο 27%. Για την ιστορία, το ΑΕΠ του 2012, για το οποίο η τρόικα και η κυβέρνηση περίμεναν ανάκαμψη 1,1%, μειώθηκε 7%.
Οι αστοχίες (λόγω του λάθους πολλαπλασιαστή, που έχουν παραδεχτεί ΔΝΤ και Κομισιόν) συνεχίστηκαν, αλλά χωρίς να λαμβάνονται μέτρα ανάσχεσης της ύφεσης. Την τελευταία διετία ακούμε για το δεκαετές «ελληνικό αναπτυξιακό σχέδιο» το οποίο θα θέσει τις βάσεις της βιώσιμης αναπτυξιακής πορείας της ελληνικής οικονομίας στις νέες συνθήκες που έχουν διαμορφωθεί τόσο στην εγχώρια αγορά όσο και στις ξένες αγορές που αποτελούν εξαγωγικούς στόχους. Προσδιορίζει τους γνωστούς τομείς στους οποίους πρέπει να επικεντρωθεί η προσπάθεια, οι οποίοι είναι ο τουρισμός, η ναυτιλία, τα αγροτικά προϊόντα, τα φαρμακευτικά προϊόντα, οι βιομηχανίες μετάλλων και δομικών υλικών. Διαπιστώνεται, όμως, πως το συγκεκριμένο σχέδιο δεν λέει κάτι που δεν είναι αυτονόητο. Είναι μία ακόμα καταγραφή των στόχων, αλλά η επίτευξή τους θέλει δουλειά.
Ο υπουργός Οικονομικών Γκίκας Χαρδούβελης υπόσχεται ξανά στροφή στην ανάπτυξη μέσω του σχεδίου, η υλοποίηση του οποίου έχει δύο βασικές προϋποθέσεις. Ενα από τα θεσμικά μέτρα που είναι απαραίτητα για να αρθούν οι ενδοιασμοί του επιχειρηματία για να επενδύσει είναι το σταθερό φορολογικό σύστημα. Να ξέρει εκ των προτέρων ότι θα φορολογηθεί με συντελεστή π.χ. 20% για μία πενταετία. Ποιος θα πιστέψει ότι το ελληνικό κράτος είναι ικανό να διαβεβαιώσει τους επιχειρηματίες για τη σταθερότητα της φορολογίας; Οταν κάθε μήνα έρχεται κι ένας φορολογικός νόμος, κάθε μέρα εκδίδεται μία απόφαση και πλήθος εγκυκλίων που ερμηνεύουν κατά το δοκούν τις διατάξεις των νόμων; Φωτεινό παράδειγμα αποτελούν οι διαβεβαιώσεις που έλαβαν οι επενδυτές των φωτοβολταϊκών και πόσο αυτές τηρήθηκαν.
Οι νέες επενδύσεις χρειάζονται και κάτι άλλο, που είναι ίσως το βασικότερο: είναι η χρηματοδότηση. Σήμερα οι ροές είναι αρνητικές και οι τράπεζες δεν μπορούν να χρηματοδοτήσουν νέες επενδυτικές πρωτοβουλίες, για συγκεκριμένους λόγους που ξεφεύγουν από το δικό τους τομέα ευθύνης. Πρόκειται για το PSI, που τους έπληξε την κεφαλαιακή επάρκεια, και τα «κόκκινα» δάνεια που δημιούργησαν η αυστηρή δημοσιονομική προσαρμογή και η συρρίκνωση κερδών και εισοδημάτων. Είναι δύο ζητήματα που καλείται να επιλύσει πρώτα η κυβέρνηση προκειμένου στη συνέχεια να συζητά πειστικά για το αναπτυξιακό πρότυπο.
ΠΑΝΟΣ Φ. ΚΑΚΟΥΡΗΣ - [email protected]
