Αναδημοσίευση από τη «Ναυτεμπορική»
Η σχέση του τέως γενικού γραμματέα Δημοσίων Εσόδων κ. Θεοχάρη με την κυβέρνηση και ιδιαίτερα η αποπομπή ή παραίτησή του αφήνει πολλά αναπάντητα ερωτήματα, με σημαντικότερο από όλα το γιατί αποχώρησε από τη θέση του.
Δεν έχει γίνει σαφές αν η δουλειά που έγινε στη Γενική Γραμματεία θεωρήθηκε επιτυχημένη ή όχι. Αν μείνουμε στα όσα είπε την Πέμπτη ο υπουργός Οικονομικών ενώ ανακοίνωνε την παραίτηση του κ. Θεοχάρη, ο αποχωρών τίμησε τα καθήκοντα που είχε αναλάβει.
Πολύ περισσότερο θα πιστέψουμε στην επιτυχία του αν στραφούμε στην -κατά την κυβέρνηση- απολύτως επιτυχημένη πολιτική που οδήγησε στην τιθάσευση των ελλειμμάτων την τελευταία διετία, διότι δεν μπορείς να μιλάς για δημοσιονομική αρετή αν ο τομέας των δημοσίων εσόδων νοσεί βαριά.
Αν ωστόσο ο κ. Θεοχάρης ήταν επιτυχημένος, γιατί σήμερα βρίσκεται σπίτι του και όχι στη θέση που κατείχε τους τελευταίους δεκαπέντε μήνες;
Δεν είναι εύκολο να γίνει αντικειμενική αποτίμηση των πεπραγμένων του κ. Θεοχάρη σε αυτό το διάστημα.
Αν τα συγκρίναμε με τον ιδανικό τρόπο χειρισμού του τομέα των δημοσίων εσόδων τον οποίο θα έπρεπε να διαθέτει μια ευρωπαϊκή χώρα, πιθανώς να τον αδικούσαμε.
Οι αδυναμίες του ελληνικού συστήματος διαχείρισης της είσπραξης των δημόσιων εσόδων πάνε πάρα πολλά χρόνια πίσω και έχουν να κάνουν με θέματα πολιτικής παρέμβασης, λειτουργικής ανικανότητας, διοικητικής διαφθοράς, που δεν διορθώνονται τόσο απλά.
Αν πάλι η βάση σύγκρισης ήταν οι τακτικές και πρακτικές που ακολουθούνταν πριν από μερικά χρόνια σε ένα κράτος το οποίο οδηγήθηκε στη χρεοκοπία και έχει αναγκαστικά περάσει σε διαδικασία εξυγίανσης, ίσως να υπερτονίζαμε την αποτελεσματικότητα της δουλειάς του.
Σε κάθε περίπτωση οι απορίες και οι σοβαρές ενστάσεις γύρω από τα όσα συνέβησαν τις τελευταίες ημέρες στην κορυφή του μηχανισμού είσπραξης των δημόσιων εσόδων δεν προσωποποιούνται αλλά έχουν να κάνουν με τις παρωχημένες πρακτικές τις οποίες -εξακολουθεί να- εφαρμόζει η πολιτική ηγεσία στο πεδίο της δημοσιονομικής διαχείρισης.
Δεν είναι τόσο σημαντικό το ποιος θα βρεθεί στη θέση του γενικού γραμματέα, αν αυτός πληροί τα τυπικά και ουσιαστικά προσόντα τα οποία απαιτεί η θέση του και η επιλογή του έχει περάσει από διαδικασίες που πιστοποιούν την ικανότητά του.
Είναι ωστόσο πολύ σημαντικό να γνωρίζουμε ότι δεν θα μπορεί ο γενικός γραμματέας να παύεται με απροκάλυπτη ευκολία και χωρίς σαφή αιτιολόγηση.
Η συγκεκριμένη θέση δημιουργήθηκε με μεγάλο βαθμό ανεξαρτησίας από το πολιτικό προσωπικό για να μπορέσει να πετύχει εκεί που δεκάδες ελληνικές κυβερνήσεις απέτυχαν.
Αν φροντίζουμε να αποδομούμε τη σπουδαιότητά της τόσο απλά, όλες οι πολιτικές συζητήσεις περί φορολογικής δικαιοσύνης και αποτελεσματικότητας φαντάζουν απλώς «λόγια του μπαλκονιού».
ΝΙΚΟΣ ΦΡΑΝΤΖΗΣ -[email protected]
