Αναδημοσίευση από τη «Ναυτεμπορική»
Η ασθενής ανάκαμψη στην Ευρωζώνη δείχνει ολοένα και περισσότερο να ασφυκτιά και ουσιαστικά να συνθλίβεται ανάμεσα στην περιορισμένη ρευστότητα που εξακολουθεί να αποτελεί τροχοπέδη για τη χρηματοδότηση των επιχειρήσεων και τον αποπληθωρισμό που προβάλλει απειλητικός.
Η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα είχε θέσει ως όριο συναγερμού για την ενεργοποίηση του οπλοστασίου της κατά του χαμηλού πληθωρισμού το 2%, αλλά ήδη το Μάρτιο ο σχετικός δείκτης είχε διαμορφωθεί σε 0,5%.
Δεν είναι τυχαίο ότι το ΔΝΤ προχώρησε για άλλη μια φορά σε έκκληση-προτροπή προς την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα να αλλάξει τη νομισματική πολιτική που ακολουθεί, προχωρώντας σε μείωση των επιτοκίων.
Φαίνεται όμως ότι ακόμη και αυτό μπορεί να μην είναι αρκετό, πλέον, για να αντιμετωπίσει μια αναπτυξιακή επιβράδυνση. Ταυτόχρονα με την απειλή του αποπληθωρισμού, το μέτωπο της ρευστότητας την οποία (θα έπρεπε να) απολαμβάνει η πραγματική οικονομία από το τραπεζικό σύστημα δεν έχει να προσφέρει και πολλά καλά νέα.
Τα ευρωπαϊκά τραπεζικά ιδρύματα εξακολουθούν να βρίσκονται κάτω από την απειλή των τεστ αντοχής, που για πρώτη φορά θα πραγματοποιηθούν φέτος από την ΕΚΤ και αναμένεται να είναι ιδιαίτερα αυστηρά.
Αυτό αναγκάζει τις τράπεζες να ενδοσκοπούν, προσπαθώντας να αποδείξουν ότι οι κινήσεις εξυγίανσης που έχουν κάνει ήταν επιτυχημένες, παρά να «κάνουν τη δουλειά τους» και να παίζουν το ρόλο που τους έχει ανατεθεί, που είναι η χρηματοδότηση της οικονομίας.
Οι προβλέψεις αναφέρουν ότι οι χορηγήσεις δανείων από τράπεζες στην Ευρωζώνη θα αυξηθούν φέτος μόλις κατά 0,5%, έναντι προηγούμενης εκτίμησης για αύξηση 1,6%.
Ο επικεφαλής της ΕΚΤ κ. Ντράγκι έχει δηλώσει ότι θα κάνει «ό,τι χρειαστεί για το ευρώ», αλλά μέχρι στιγμής έχει ο ίδιος δείξει ότι υπάρχουν όρια στις επιλογές του.
Το τι θα μπορούσε να γίνει, αν η ΕΚΤ είχε την πρόθεση να καταφύγει σε επιλογές μη συμβατικής ρευστότητας, καταγράφεται εύστοχα στις προτάσεις που υπέβαλε χθες προς την ελληνική κυβέρνηση ο βουλευτής Μίμης Ανδρουλάκης.
Η «εργαλειοθήκη» του περιλαμβάνει: εγγύηση από την ΕΚΤ στις υλοποιήσεις νέας γενιάς για δάνεια σε μικρομεσαίες, χαλάρωση των κριτηρίων για φθηνό δανεισμό των τραπεζών από την ΕΚΤ αποκλειστικά για τα δάνεια στις μμε, αγορά αναπτυξιακών ομολόγων που θα εκδώσει η ΕΤΕπ, απευθείας αγορά assets τραπεζών και επιχειρήσεων, αναγγελία της κοινής πρόθεσης για δοκιμαστική έκδοση ευρωομολόγου, περιορισμό της παρακράτησης που κάνει η ΕΚΤ στα ομόλογα που δέχεται ως εγγυήσεις για τη χορήγηση δανείων προς τις ελληνικές τράπεζες.
Αυτό που αποδεικνύει ο παραπάνω κατάλογος είναι ότι μέτρα υπάρχουν, αυτό που λείπει είναι η ευρωπαϊκή και κυρίως η γερμανική πολιτική βούληση για να υιοθετηθούν.
ΝΙΚΟΣ ΦΡΑΝΤΖΗΣ - [email protected]
