Τα μέλη της τρόικας δεν έχουν κοινή γραμμή σε ό,τι αφορά το ελληνικό ζήτημα. Ποιος είναι όμως ο κακός της υπόθεσης; Στα τελευταία γεγονότα και στο… κρυφτούλι των ελεγκτών, «ερχόμαστε - δεν ερχόμαστε», αποδείχτηκε πως η ευθύνη του παιδικού παιχνιδιού ήταν αποκλειστικά της Κομισιόν.
Τι ήθελαν να δείξουν οι «εταίροι»; Το θυμό τους επειδή η κυβέρνηση ψελλίζει «όχι» στο ενδεχόμενο να επιβληθούν νέα μέτρα; Και πού θα οδηγήσει η συνεχής επιβολή μέτρων;
Πάντως, η συμπεριφορά της Κομισιόν ήταν απαράδεκτη πολλές φορές στη διάρκεια των διαπραγματεύσεων, περισσότερο απ’ αυτή των εκπροσώπων του ΔΝΤ.
Οταν, όμως, ερχόταν η στιγμή να βγει προς τα έξω η κόντρα ή έβγαινε κατά λάθος, ο ρόλος του κακού χρεωνόταν στον Πολ Τόμσεν. Η εξήγηση είναι απλή.
Η κυβέρνηση αποφεύγει την απευθείας αντιπαράθεση με την Κομισιόν, η οποία εκφράζει και τις χώρες της Ευρωζώνης που μας δανείζουν, μεταξύ των οποίων και τη Γερμανία, και ελέγχει και τον EFSF, και ρίχνει τα όποια βάρη εμπλοκής στις διαπραγματεύσεις στο ΔΝΤ, το οποίο έχει το ρόλο του κακού παγκοσμίως. Στην τρόικα υπάρχει και η ΕΚΤ, αλλά αυτή δεν έχει δική της πολιτική φωνή, ακολουθεί συνήθως τη «γραμμή» της Κομισιόν.
Αυτό που οφείλουμε, ωστόσο, να συμπεράνουμε από τις τελευταίες εξελίξεις στη σχέση μας με την τρόικα -ή μάλλον να επιβεβαιώσουμε για άλλη μια φορά- είναι ότι η Ευρώπη δεν διαθέτει πολιτική τόσο μακροπρόθεσμη για την αντιμετώπιση της ελληνικής κρίσης ώστε να σχεδιάζει και να υλοποιεί με ακρίβεια και αποτελεσματικότητα ή αν διαθέτει συγκεκριμένο πολιτικό σχεδιασμό, δεν είναι αυτός ο οποίος προβάλλεται προς τα έξω.
Ταυτόχρονα είναι προφανές ότι αυτή την περίοδο βρίσκεται για άλλη μια φορά -στο σύντομο ιστορικό της ελληνικής κρίσης- απέναντι στην πολιτική της αδυναμία να πάρει τις κατάλληλες αποφάσεις στον κατάλληλο χρόνο.
Την εξέλιξη μπορούμε ενδεχομένως να τη φανταστούμε.
Οι πιεστικές ανάγκες που υπάρχουν για την κάλυψη των υποχρεώσεών μας προς το εξωτερικό, οι οποίες αφορούν τόκους, χρεολύσια και λήξεις ομολόγων, θα οδηγήσουν για άλλη μια φορά στο να πράξουμε «όπως θέλει η τρόικα».
Σε ένα δρόμο που μέχρι στιγμής δεν έχει αρχίσει να δίνει λύσεις, αλλά αντίθετα κάνει πιο συμπαγή τα αδιέξοδα.
ΠΑΝΟΣ Φ. ΚΑΚΟΥΡΗΣ - [email protected]
