Τις θυσίες στις οποίες υποβάλλεται η ελληνική κοινωνία, τα τελευταία χρόνια, τις βιώνουμε όλοι καθημερινά, είτε εργαζόμαστε στον ιδιωτικό είτε στο δημόσιο τομέα.
Η ανάγκη αναδιάρθρωσης και αναμόρφωσης του Δημοσίου είναι επίσης μια κοινή διαπίστωση σχεδόν του συνόλου της ελληνικής κοινωνίας, ανεξάρτητα από την πολιτική τοποθέτηση του καθενός. Ηδη ο στενός δημόσιος τομέας έχει μπει στη διαδικασία ουσιαστικών αλλαγών, οι οποίες -μέχρι στιγμής- αφορούν κυρίως δραστικές περικοπές στις αποδοχές και λιγότερο απολύσεις.
Οδεύοντας προς το τέλος του 2013 και ενώ οι καθυστερήσεις στην εφαρμογή πολιτικών που θα άλλαζαν το τοπίο είναι αρκετές -είτε λόγω έλλειψης βούλησης είτε λόγω μικροπολιτικών συμφερόντων-, η Τοπική Αυτοδιοίκηση παίρνει εκ νέου το δρόμο για την «προκρούστιο κλίνη», αυτή τη φορά για το προσωπικό που απασχολεί.
Εχει ξαναβρεθεί στο σημείο αυτό η Τοπική Αυτοδιοίκηση, για τους πόρους που απορροφούσε, με δραματικά αποτελέσματα. Είναι γεγονός ότι δεν διαχειρίστηκαν όλοι τα χρήματα που είχαν στη διάθεσή τους με τον ίδιο τρόπο, ωστόσο οι περικοπές ήταν οριζόντιες και ιδιαίτερα σημαντικές - και ως εκ τούτου κάποιες φορές και άδικες. Σε ορισμένες περιπτώσεις ήταν επιβεβλημένες, ενώ σε άλλες πραγματικά «μάτωσαν» τις τοπικές κοινωνίες.
Πολλαπλά παραδείγματα αναφέρθηκαν χθες στο Εκτακτο Συνέδριο της Ενωσης Περιφερειών Ελλάδος. Οπως κι αν έχει, δεν μπορεί κανείς να ισχυριστεί ότι η λειτουργία της Τοπικής Αυτοδιοίκησης ήταν άψογη και αυτό αφορά και το προσωπικό της, το οποίο χθες έκανε ιδιαίτερα αισθητή την παρουσία του, αντιδρώντας στην προοπτική των επερχόμενων αλλαγών και αναγκάζοντας τον υπουργό Εσωτερικών Γιάννη Μιχελάκη να αποχωρήσει.
Και στην Τοπική Αυτοδιοίκηση υπάρχουν οι άνθρωποι που εργάζονται με πάθος. Υπάρχει όμως και η άλλη κατηγορία: όσοι διορίστηκαν με αδιαφανείς διαδικασίες και «ζουν εις βάρος» των υπολοίπων. Στην κατάσταση όπου βρίσκεται η χώρα δεν υπάρχουν άλλα περιθώρια.
Εφτασε πλέον και για την Τοπική Αυτοδιοίκηση η ώρα της αξιολόγησης προσωπικού και στη συνέχεια της κινητικότητας και της διαθεσιμότητας.
Αυτό δε δεν αρέσει σε πολύ κόσμο -και όχι μόνο σε εργαζομένους-, ειδικά σε προεκλογικές περιόδους, όπως αυτή που διανύουμε. Είναι όμως κάτι το οποίο είναι αναγκαίο και αν εφαρμοστεί σωστά, θα βοηθήσει να λειτουργήσει πραγματικά η Τοπική Αυτοδιοίκηση ως ο μοχλός για την ανάπτυξη σε αυτή τη χώρα. Αυτό είναι το στοίχημα και σε αυτό θα έπρεπε να εστιάζει κάθε κινητοποίηση και προτροπή προς το πολιτικό σύστημα.
ΣΤΕΛΙΟΣ ΙΩΑΝΝΟΥ - [email protected]
