Φαίνεται ότι και στον τομέα της ανεργίας η κυβέρνηση ακολουθεί την ίδια τακτική με το δημοσιονομικό πλεόνασμα, αυτήν της προβολής μιας -αν όχι εικονικής- τουλάχιστον αισθητά καλλωπισμένης εικόνας της πραγματικότητας.
Τα στοιχεία που ανακοινώθηκαν χθες, τα οποία ανεβάζουν τον αριθμό των ανέργων σε 1.400.000 και το ποσοστό της ανεργίας σε 27,9% τον Ιούνιο, ήρθαν να καταγράψουν με τη γνωστή δραματική μηνιαία συνέπεια και περιοδικότητα τις επιπτώσεις της μακράς ύφεσης στην ελληνική οικονομία.
Πρόκειται για νέο ρεκόρ ανεργίας στη χώρα και το μεγαλύτερο στην Ευρωζώνη. Αναμενόμενη ήταν πάνω - κάτω η εικόνα αυτή, αφού ουδείς άλλος δείκτης -όπως η παραγωγή και οι παραγγελίες της βιομηχανίας, ο τζίρος της αγοράς- υποδεικνύει βελτιώσεις. Εκείνο που δεν ήταν αναμενόμενο ήταν η αντίδραση του υπουργείου Εργασίας, το οποίο μέσω ανεπίσημου εγγράφου προσπάθησε να δώσει λευκές αποχρώσεις, όταν το χρώμα που κυριαρχεί είναι το απόλυτο μαύρο.
Το υπουργείο κάνει λόγο για τις εποχικά μη διορθωμένες εκτιμήσεις που καταγράφονται από την ΕΛ.ΣΤΑΤ., οι οποίες δείχνουν μείωση της ανεργίας τον Ιούνιο κατά 1,2%, και καταλήγει στο -υπουργικό και όχι επιστημονικό- συμπέρασμα ότι τους επόμενους μήνες τα εποχικά διορθωμένα στοιχεία αναμένεται να εναρμονιστούν με τα νέα δεδομένα και να έχουμε μια καλύτερη εικόνα.
Τις διευκρινίσεις τις δίνει η ίδια η ΕΛ.ΣΤΑΤ. στην ανακοίνωσή της λίγες γραμμές παρακάτω, χωρίς να χρειαστεί να απαντήσει στα υπουργικά σχόλια. Αναφέρει: «Η εποχική διόρθωση απαιτεί έναν ικανό αριθμό μηνιαίων αποτελεσμάτων για να διαγνώσει μεταβολή στην τάση εξέλιξης ενός μεγέθους. Για παράδειγμα, ανάλογη πτώση του ποσοστού ανεργίας έχει εμφανιστεί, σύμφωνα με τα μη εποχικά διορθωμένα αποτελέσματα, και κατά το Μάιο του 2009 και τον Ιούνιο 2011, χωρίς όμως αυτή η τάση να εξακολουθήσει και τους επόμενους μήνες».
Ισως είναι κατανοητή πολιτικά η θέση της κυβέρνησης, η οποία συμπιέζεται ανάμεσα στην αναγκαστική υλοποίηση ενός προαποφασισμένου εκτός χώρας προγράμματος, που ακόμη δεν έχει δείξει την αποτελεσματικότητά του αλλά μόνο τη σκληράδα του, και σε μια αντιπολίτευση η οποία δεν διστάζει απέναντι σε καμία υπόσχεση θαυματοποιίας προκειμένου να ανοίξει το δρόμο προς την εξουσία.
Ωστόσο, φαίνεται ότι η καλλιέργεια προσδοκιών, που το πλέον πιθανόν είναι ότι θα διαψευσθούν, μπορεί να αποδειχθεί πολύ πιο επιβλαβής απ’ ό,τι η απλή διάψευση εκτιμήσεων.
Πρόκειται για τακτική άκρως επικίνδυνη και η διολίσθηση σε σκοτεινά μονοπάτια ενός ταλαιπωρημένου από την ύφεση και τις ανακολουθίες εκλογικού σώματος το επιβεβαιώνει.
ΝΙΚΟΣ ΦΡΑΝΤΖΗΣ - [email protected]
