Ετσι απλά, με μια αλλαγή λογιστικής τακτικής, μπορούμε να περάσουμε από το πλεόνασμα στο έλλειμμα και το ανάποδο. Το σκηνικό επαναλαμβάνεται τακτικά κάθε φορά που το υπουργείο Οικονομικών ανακοινώνει τα στοιχεία εκτέλεσης του προϋπολογισμού και το ίδιο κάνει και η Τράπεζα της Ελλάδας, καθώς οφείλει να παρακολουθεί τα μεγέθη σε ταμιακή, πραγματική, βάση.
Χθες, λοιπόν, το υπουργείο ανακοίνωσε πρωτογενές πλεόνασμα ύψους 3 δισ. ευρώ, το οποίο προέκυψε από την πορεία εκτέλεσης του κρατικού προϋπολογισμού στο οκτάμηνο του έτους, ενώ την ίδια περίοδο το έλλειμμα του κρατικού προϋπολογισμού διαμορφώθηκε στα 2,4 δισ. ευρώ.
Ταυτόχρονα, η Τράπεζα της Ελλάδος ανακοίνωσε για το ίδιο χρονικό διάστημα ότι το ταμιακό έλλειμμα της κεντρικής διοίκησης έφθασε τα 9,04 δισ. ευρώ, έναντι 6,37 δισ. ευρώ το αντίστοιχο διάστημα του 2012.
Το υπουργείο υπολογίζει τα καθαρά έσοδα του τακτικού προϋπολογισμού σε 31 δισ. ευρώ και η Τράπεζα της Ελλάδος σε 28,76 δισ. ευρώ. Στο ίδιο πεδίο στατιστικής δημοσιονομικής ανακολουθίας, η Τράπεζα βλέπει τις δαπάνες αυξημένες, ενώ το υπουργείο θεωρεί ότι είναι μειωμένες.
Τι ακριβώς συμβαίνει; Υπάρχει επίσημη εξήγηση για το θέμα. Για τη διαφορά που προκύπτει στα μεγέθη μεταξύ των στοιχείων της Τράπεζας της Ελλάδος και του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους, στελέχη του υπουργείου Οικονομικών αναφέρουν ότι στους υπολογισμούς που κάνει η ΤτΕ περιλαμβάνονται οι δαπάνες ύψους περίπου 4,6 δισ. ευρώ που αφορούν την αποπληρωμή ληξιπρόθεσμων οφειλών.
Οποιος είναι εξοικειωμένος με τη λογιστική επιστήμη κατανοεί εύκολα πώς προκύπτουν αυτές οι διαφορές και ακόμη περισσότερο αντιλαμβάνεται ότι, σε κάθε περίπτωση, η πραγματικότητα είναι μία και δεν αλλάζει. Η κυβέρνηση καλώς κάνει και προσπαθεί να μεταφέρει στο εξωτερικό την εικόνα των βελτιώσεων. Αν μάλιστα καταφέρει να πείσει την τρόικα για κάτι τέτοιο ή, ακόμη καλύτερα, αν καταφέρει κάποιους διαχειριστές κεφαλαίων να μας δανείσουν με επιτόκια πολιτισμένης οικονομίας, θα έχει επιτύχει απολύτως το έργο της σε αυτό το πεδίο.
Ομως το εσωτερικό μέτωπο είναι μια άλλη υπόθεση. Δύσκολα θα πειστούν όσοι δέχονται βαριές τις επιπτώσεις της ύφεσης και των περικοπών.
Και ακόμη πιο δύσκολα θα πειστούν οι επιχειρήσεις, που κλείνουν γιατί λαμβάνουν επιστροφές ΦΠΑ με καθυστέρηση δύο ετών, γιατί βλέπουν ότι οι κοινοτικοί πόροι που θα μπορούσαν να ενισχύσουν τη ρευστότητα χρησιμοποιούνται για να κλείνουν δημοσιονομικές τρύπες, γιατί διαπιστώνουν ότι το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων συγκρατείται απελπιστικά για να μη διαταράξει τα πλεονάσματα.
Ποιος είναι αυτός που έχει κάνει τη μεγαλύτερη αποστράγγιση ρευστότητας από την αγορά, αν όχι το ίδιο το κράτος;
ΝΙΚΟΣ ΦΡΑΝΤΖΗΣ - [email protected]
