Η μια επιτυχία διαδεχόταν την άλλη, οι επενδυτές έκαναν ουρές, οι αποκρατικοποιήσεις «πέταγαν», όλα πήγαιναν ρολόι και το φως στο τούνελ μάς… τύφλωνε. Ηρθαν όμως πάλι, αυτοί, οι «γνωστοί μας φίλοι», με τα γκρι κοστούμια και μας προσγείωσαν. Και από success story, ούτε λίγο ούτε πολύ, βρισκόμαστε απέναντι σε ένα... fiasco story, που περιλαμβάνει σχεδόν τα πάντα: τις μεταρρυθμίσεις, την κινητικότητα, τις διαρθρωτικές αλλαγές, τη φορολογική αναδιάρθρωση, τις δομικές αλλαγές στο κράτος. Από τον περασμένο Μάρτιο έπρεπε να είχαν ολοκληρωθεί, βάσει μνημονίου, οι αλλαγές στο Δημόσιο και εμείς ακόμη δεν έχουμε εντοπίσει ούτε καν τους επίορκους και τους κοπανατζήδες.
Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής έλεγε ότι στην πολιτική υπάρχουν πράγματα που λέγονται αλλά δεν γίνονται και πράγματα που γίνονται αλλά δεν λέγονται και αυτό εύλογα θα το ανέσυρε κανείς σε αυτήν την περίπτωση. Πολύ σωστά, όμως, η κυβέρνηση, δυστυχώς, δεν κάνει ούτε το ένα ούτε το άλλο.
Υποστηρίζει ότι θα υλοποιήσει τις δεσμεύσεις και τις υπογραφές που έχει βάλει στο μνημόνιο, όμως δεν ανοίγει ρουθούνι στο Δημόσιο επί τόσους μήνες. Κοροϊδεύει τους εταίρους ότι θα διώξει τους «άχρηστους», αλλά τελικά καταλήγει στο κούρεμα υπαλλήλων κατά τύχη, όπου χωρίς αξιολογήσεις αποφασίζεται η «κινητικότητα» ολόκληρων κλάδων. Απέναντι στην ολιγωρία πολλών μηνών επιστρατεύεται ένα «τρελό ψαλίδι» το οποίο με τον τρόπο που θα δράσει δεν θα μπορέσει να παίξει ούτε καν το ρόλο μιας κίνησης εντυπωσιασμού, που να δείχνει ότι κάτι κινείται, ότι υπάρχει βούληση να προχωρήσουν τα πράγματα, έτσι, για να κλείσουν τα στόματα των όποιων «κακόπιστων» εταίρων μας.
Το αποτέλεσμα είναι ένα απόλυτο μηδέν σε όλα, δεν πάει ούτε μπρος ούτε πίσω. Στάσιμα όλα. Και σίγουρα αυτό δεν είναι πολιτική. Εάν η πολιτική, όπως αναφέρει κάποια σκωπτική προσέγγιση, είναι η τέχνη τού να ψάχνεις για προβλήματα, να τα βρίσκεις παντού, να κάνεις λάθος διάγνωση και να εφαρμόζεις λάθος λύσεις, τότε οι δικοί μας πολιτικοί έχουν πετύχει. Η χώρα, όμως, οι πολίτες δεν αντέχουν να αντιμετωπίσουν την κατάσταση με χιούμορ. Τρία και πλέον χρόνια με προβλήματα, λάθος διαγνώσεις, λάθος λύσεις και ευθύνες που κανείς βέβαια δεν αναλαμβάνει, είναι πολλά.
Δεν ξέρω αν και ποιοι, ειδικά μετά το πρόσφατο Eurogroup, εξακολουθούν να μιλούν για success story, όμως όλη η Ελλάδα ζει μια ιστορία αποτυχίας που κοστίζει ολοένα και πιο ακριβά. Και, δυστυχώς, κανείς δεν γνωρίζει για πόσο, αν και οι γερμανικές εκλογές πλησιάζουν και τότε ενδεχομένως να κάνουμε ταμείο όλοι...
ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΟΥΡΟΣ - [email protected]
