Οι εξελίξεις αναφορικά με την οικονομική ανάπτυξη της Ελλάδας σηματοδοτούν την αναγκαιότητα ενός διαφορετικού τρόπου «επιχειρείν», με γνώμονα το εθνικό συμφέρον, εντός του πλαισίου της κοινωνικής διάστασης και της αειφορίας.
Με άμεση στόχευση τη διατήρηση και την ενδυνάμωση της κοινωνικής συνοχής, διαπιστώνουμε αειφορικά επιχειρησιακά μοντέλα δημιουργίας, λειτουργίας και ανάπτυξης σε τοπικό επίπεδο, με σκοπό τη σύνθεση ενός εξελικτικού μηχανισμού ικανού να υποστηρίξει όλες εκείνες τις προϋποθέσεις για την προώθηση της επιχειρηματικότητας και της απασχόλησης και την καταπολέμηση της φτώχειας.
Η εξωστρέφεια δεν μπορεί να υπάρξει μόνο ως υπόθεση κάποιων επιχειρήσεων, αλλά ως έκφραση της συνολικής δυναμικής της οικονομίας και ως αποτέλεσμα της συνέργειας κράτους - αγορών και κοινωνίας. Με δεδομένη τη μεταβολή του αναπτυξιακού προτύπου, στο επίκεντρο πλέον βρίσκεται το ζήτημα της επιδίωξης της αειφορίας, δηλαδή η εξασφάλιση καλύτερης ποιότητας ζωής τόσο για τις σημερινές όσο και για τις μελλοντικές γενιές, προσφέροντας όμως ταυτόχρονα επιχειρηματικές ευκαιρίες βιώσιμης ανάπτυξης και βελτίωσης της ζωής των πολιτών.
Είναι εμφανής η αναγκαιότητα στρατηγικού προσανατολισμού σύνδεσης του κοινωνικού επιχειρείν και της αειφόρου ανάπτυξης, έχοντας ως κεντρικό στόχο τη σύσταση επενδυτικού πλαισίου και εξεύρεσης εναλλακτικών τρόπων χρηματοδότησης νέων επιχειρήσεων, με παρουσίαση προτάσεων ενίσχυσης της ανταγωνιστικότητας και επενδυτικών στρατηγικών ανάπτυξης, με εφαρμογή σε όλη την αλυσίδα αξίας.
Σήμερα, με ορατές τις συνέπειες της οικονομικής κατάστασης στην ελληνική κοινωνία και ειδικότερα στις περισσότερο ευπαθείς ομάδες του πληθυσμού, η ανάπτυξη του τομέα της Κοινωνικής Οικονομίας αποτελεί σημαντική συνιστώσα αναζήτησης λύσεων τόσο σε επίπεδο απασχόλησης όσο και σε επίπεδο άσκησης κοινωνικής πολιτικής.
Αναγκαία προϋπόθεση για την επιτυχία του ανωτέρω εγχειρήματος είναι η θεσμοθέτηση ενός μηχανισμού υποστήριξης και καθοδήγησης, που θα συμβάλει στην ανάπτυξη και την ευημερία των Κοινωνικών Επιχειρήσεων, εντός συνθηκών αειφόρου πολιτικής. Ανάκτηση της εσωτερικής αγοράς και μια ανταγωνιστικότητα που θα στηρίζεται όχι στη μείωση των μισθών, αλλά στην αναβάθμιση της παραγωγικότητας της εργασίας, μέσω της εκπαίδευσης, της αποκατάστασης συλλογικών εργασιακών δικαιωμάτων των εργαζομένων, της έρευνας, της καινοτομίας και των υποδομών.
H αντοχή της ελληνικής οικονομίας και κοινωνίας στη συνεχιζόμενη λιτότητα δεν μπορεί να θεωρείται δεδομένη χωρίς την εδραίωση προοπτικών ανάπτυξης. Υπάρχει ανάγκη κινητοποίησης των δημιουργικών και παραγωγικών δυνάμεων της χώρας.
Mια σύγχρονη επιχείρηση, προκειμένου να μπορεί να αναπτυχθεί η ίδια και κατά συνέπεια να συμβάλει στην ανάπτυξη της οικονομίας μας, πρέπει να διαθέτει ικανό και εκπαιδευμένο ανθρώπινο δυναμικό, επαρκή κεφάλαια, ανταγωνιστικό κόστος αλλά και επιχειρηματική δεινότητα των διοικούντων. Είναι καθολικά αντιληπτό ότι η προσέγγιση της «Αειφόρου Ανάπτυξης», του «Κοινωνικού Επιχειρείν» και της επιχειρηματικής ηθικής οδηγεί στην αποτύπωση των βέλτιστων πρακτικών και δραστηριοτήτων των προοπτικών ανάπτυξης, έχοντας ως κύριο στόχο την ενδυνάμωση της ελληνικής οικονομίας, με κυρίαρχη την εξωστρεφή επιχειρηματικότητα.
ΑΝΤΩΝΗΣ ΓΚΟΡΤΖΗΣ
