Τα γεγονότα της Κύπρου έχουν επισκιάσει τα προβλήματα και τις προκλήσεις που αντιμετωπίζει η ελληνική οικονομία, αλλά η κυβέρνηση οφείλει να προσέξει μήπως τελικά τα ελληνικά γεγονότα σκεπάσουν την υπόθεση της Κύπρου. Η αίσθηση που επικρατεί το τελευταίο δεκαήμερο είναι πως η Ελλάδα δεν έχει δικά της προβλήματα και παρατηρεί εκ του μακρόθεν τα συμβαίνοντα στην Κύπρο, εκφράζοντας την ηθική της υποστήριξη, που είναι βεβαίως δωρεάν και δεν κοστίζει τίποτα.
Παρατηρείται, επίσης, πως η κυβερνητική δραστηριότητα έχει παγώσει αυτή την περίοδο και δεν προωθείται τίποτα, αφού τα φώτα της δημοσιότητας είναι στραμμένα στη Μεγαλόνησο, η οποία τώρα αρχίζει να μπαίνει στο τούνελ των μνημονίων εκεί όπου βρίσκεται η Ελλάδα από το 2010 και μέχρι τώρα, τουλάχιστον, δεν υπάρχει πιθανό χρονικό σημείο εξόδου.
Τη χαλαρότητα της κυβέρνησης είναι βέβαιο ότι θα διακόψει η τρόικα, που επανέρχεται την επόμενη εβδομάδα, και θα ξεκινήσει ο τελικός γύρος για την επίτευξη συμφωνίας για την οποία τα αγκάθια παραμένουν. Δεν υπάρχει ακόμη ταύτιση στο εσωτερικό της κυβέρνησης ούτε για τις απολύσεις από το Δημόσιο, που επιμένει η τρόικα, ούτε για το ΕΕΤΗΔΕ, το οποίο θα επιβληθεί για ένα επιπλέον έτος, καθώς το ΠΑΣΟΚ, η ΔΗΜΑΡ και μερίδα βουλευτών της ΝΔ αντιδρούν.
Η τρόικα αποχώρησε προ δεκαπενθημέρου, προκειμένου η κυβέρνηση να καταλήξει σε ένα πλαίσιο-συμφωνία για τα δύο ζητήματα και να επανέλθει για την οριστική συμφωνία. Εκτοτε, όμως, δεν έγινε καμία προεργασία και τα θέματα έμειναν εκεί που τα άφησε η τρόικα. Εάν επανέλθουν οι ελεγκτές και ακούσουν ξανά τα ίδια, θα είναι μια εξέλιξη, καθόλου ευχάριστη, για όλους.
Μπορεί κυβερνητικά στελέχη να υποστηρίζουν ότι «δεν υπάρχει πρόβλημα και ότι θα συμφωνήσουμε», αλλά ο μήνας τελειώνει και η δόση του Μαρτίου, ύψους 2,8 δισ. ευρώ, δεν ήρθε ακόμη, γιατί δεν υπάρχει συμφωνία. Η συμφωνία και το ενδιαφέρον της τρόικας εστιάζεται στη δημοσιονομική προσαρμογή.Εκεί θεωρούν πως πρέπει να επιμείνουν οι τεχνοκράτες και με τη λαθεμένη λογική τους, αδιαφορούν για τα υπόλοιπα, τα οποία είναι αρμοδιότητα της ελληνικής κυβέρνησης. Τα «υπόλοιπα» είναι ο τομέας της ανάπτυξης της οικονομίας ή καλύτερα η έξοδος της οικονομίας από την ύφεση και η βιώσιμη ανάπτυξη στη συνέχεια.
Το τελευταίο μνημόνιο συμφωνήθηκε το Νοέμβριο και υπογράφηκε το Δεκέμβριο. Εκτοτε, ακούστηκε κάτι; για το πώς θα εξέλθει η οικονομία από την ύφεση, που είναι και το βασικό ζητούμενο; Υπήρξε κάποια σοβαρή κυβερνητική πρωτοβουλία για την τόνωση της αναπτυξιακής διαδικασίας, πέραν των ευχολογίων για την αξιοποίηση των κοινοτικών πόρων και θεωρητικές προσεγγίσεις περί της ενίσχυσης της ρευστότητας της οικονομίας; Δυστυχώς η απάντηση είναι εύκολη και μονολεκτική. Καμία.
ΠΑΝΟΣ Φ. ΚΑΚΟΥΡΗΣ - [email protected]
