Στο προσκήνιο βρίσκεται ξανά η Ελλάδα, με τις φωνές να πληθαίνουν ότι ενδεχομένως η χώρα να χρειαστεί και νέο κούρεμα του χρέους της, τη στιγμή που το χρονοδιάγραμμα με τις ιδιωτικοποιήσεις έχει τεθεί εκτός τροχιάς.
Όπως αναφέρει σε χθεσινό δημοσίευμά της η «Ν», εκτός από τις μεγάλες καθυστερήσεις, αρκετές ευρωπαϊκές κυβερνήσεις εκδηλώνουν νευρικότητα ότι κινεζικές, ρωσικές και αραβικές επιχειρήσεις «σχηματίζουν ουρά» για να επωφεληθούν από τις πωλήσεις περιουσιακών στοιχείων του ελληνικού δημοσίου.
Ηδη, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ) εμφανίστηκε απογοητευμένο στην τελευταία του έκθεση, προειδοποιώντας ότι οι μάνατζερ του ελληνικού ταμείου ιδιωτικοποιήσεων μπορεί να αντικατασταθούν από ξένους ειδικούς. Το 2012 το ταμείο ολοκλήρωσε μόνο δύο πωλήσεις αξίας 260 εκατ. δολαρίων συγκριτικά με το στόχο των 4,16 δισ. δολαρίων.
«Τα προγράμματα απλά δεν είναι καλά προετοιμασμένα», εκτιμά ο Φίλιπ Αμερμαν, σύμβουλος επενδύσεων και συνιδρυτής του Navigator Consulting Group. Υπάρχουν πολλοί ενδιαφέροντες αγοραστές, όμως τα εμπόδια στο κλείσιμο των συμφωνιών είναι αποθαρρυντικά.
Και όλα αυτά, τη στιγμή που το κούρεμα του ελληνικού χρέους που κατέχει ο δημόσιος τομέας θα κριθεί αναπόφευκτο σε μεσοπρόθεσμο και μακροπρόθεσμο ορίζοντα, γεγονός ωστόσο το οποίο θα πλήξει κυρίως τους φορολογουμένους στις υπόλοιπες χώρες της Ε.Ε., σύμφωνα με τον Φρίντριχ Χέινεμαν του Centre for European Economic Research (ZEW).
Δεδομένου όμως ότι οι ψηφοφόροι στις υπόλοιπες χώρες της Ε.Ε. δεν εμφανίζονται πρόθυμοι να επιβαρυνθούν με αυτό το κόστος, οι κυβερνήσεις θα επιχειρήσουν να κρύψουν τις ζημιές, για παράδειγμα μέσω μακροπρόθεσμων ομολόγων και προνομιακών επιτοκίων χαμηλότερων από τα επιτόκια των αγορών. Επίσης, ο κ. Χέινεμαν δεν πιστεύει ότι θα αλλάξει η ευρωπαϊκή πολιτική απέναντι στην Ελλάδα μετά τις γερμανικές εκλογές, ενώ από την άλλη η επιτυχία της Ιρλανδίας μπορεί να αυξήσει τις πιέσεις σε χώρες, όπως Πορτογαλία και Ελλάδα για να αποδείξουν τις δικές τους προσπάθειες.
Από την άλλη πλευρά, το Ινστιτούτο Peterson βλέπει πολύ δύσκολη την επιστροφή της Ελλάδας στις ιδιωτικές αγορές κεφαλαίου μέχρι το 2020 ακόμη και στην περίπτωση που το χρέος της υποχωρήσει στο 120% του ΑΕΠ.
