Υπέρ της μείωσης των επιτοκίων δανεισμού της Ελλάδας από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και την Ευρωπαϊκή Ένωση, καθώς και της επιμήκυνσης του ελληνικού προγράμματος κατά τουλάχιστον δύο χρόνια, τάσσεται ο γενικός διευθυντής του Διεθνούς Χρηματοπιστωτικού Ινστιτούτου (IIF) Τσαρλς Νταλάρα.
Μιλώντας σήμερα σε δημοσιογράφους στο Πεκίνο, ο επικεφαλής του IIF υποστήριξε ότι το πρόγραμμα μπορεί να επιμηκυνθεί κατά δύο χρόνια τουλάχιστον, εφόσον η Ελλάδα τηρήσει τις δεσμεύσεις της για μεταρρυθμίσεις, και υπογράμμισε ότι θα πρέπει να υπάρξει νέα στήριξη προς τη χώρα για να επιστρέψει η οικονομία της σε ανάπτυξη.
Μόλις η Αθήνα προχωρήσει στις απαραίτητες μεταρρυθμίσεις, «που είμαι σίγουρος ότι θα το κάνει», είπε ο κ. Νταλάρα, τότε «η Ευρώπη και το ΔΝΤ θα πρέπει να κινηθούν γρήγορα για να επιμηκύνουν την περίοδο προσαρμογής για τουλάχιστον δύο χρόνια και να παράσχουν την πρόσθετη οικονομική βοήθεια που χρειάζεται για να είναι αποτελεσματική αυτή η επιμήκυνση». «Χρειάζονται μόλις 15-20 δισ. ευρώ», πρόσθεσε.
Αναφορικά με τα μέτρα για την αντιμετώπιση της ελληνικής κρίσης, ο Τσαρλς Νταλάρα προειδοποίησε πάντως ότι δεν έχουν μακροπρόθεσμο ορίζοντα, όπως απαιτείται, για να αποκατασταθεί η ανάπτυξη. «Έχει δοθεί ιδιαίτερη έμφαση στα βραχυπρόθεσμα μέτρα και πολύ λίγη έμφαση στα μεσοπρόθεσμα μέτρα για ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας», δήλωσε.
Σημειώνεται ότι σε χθεσινό σχόλιό του το IIF προειδοποίησε πως η πιθανότητα περαιτέρω καθυστέρησης της έκθεσης της τρόικας και του προγράμματος διάσωσης της Ελλάδας μπορεί να γίνει αιτία για ένα πιστωτικό γεγονός, εντείνοντας περαιτέρω τις πιέσεις στην ελληνική οικονομία.
Ανέφερε ακόμη ότι υπάρχουν εμπόδια στην υλοποίηση του προγράμματος αγοράς κρατικών ομολόγων, υποστηρίζοντας πως οι όροι και οι προϋποθέσεις που συνοδεύουν το πρόγραμμα μπορεί να το καταδικάσουν σε αποτυχία.
Συγκεκριμένα το ΙΙF υποστηρίζει πως οι όροι που απαιτούνται για τη διενέργεια του προγράμματος Αμεσων Νομισματικών Συναλλαγών (ΟΜΤ) -αν και είναι επιθυμητοί και απαραίτητοι για να υπάρξουν οι αναγκαίες μεταρρυθμίσεις- θα μπορούσαν να αποτελέσουν εμπόδιο στις χώρες που έχουν ανάγκη, αποτρέποντάς τις από το να ζητήσουν στήριξη.
