Μία αναδιάρθρωση δεν θα βοηθήσει πολύ την Ελλάδα, καθώς «όσο διατηρεί ένα μεγάλο πρωτογενές έλλειμμα, το χρέος της παραμένει σε εκρηκτική τροχιά», αναφέρει έκθεση της επενδυτικής τράπεζας JP Morgan που εξετάζει τη μορφή και τις επιπτώσεις μιας εθελοντικής αναδιάρθρωσης.
H έκθεση επισημαίνει ότι δεν θεωρεί πιθανό το σενάριο στο οποίο η Ελλάδα λαμβάνει ενέσεις κεφαλαίων από τους Ευρωπαίους εταίρους της επ' άπειρον. «Υπάρχουν ξεκάθαρες διαφορές εντός της ΕΕ σχετικά με την αντιμετώπιση του δημοσιονομικού προβλήματος της Ελλάδας που καταδεικνύουν ότι κάτι τέτοιο είναι εκτός συζήτησης όσο εμπλέκονται χώρες σαν τη Γερμανία», αναφέρεται.
«Δεν το θεωρούμε μη ρεαλιστικό να διακρίνουμε ένα σενάριο στο οποίο υπάρχει ευρύς καταμερισμός του βάρους. Το να "σφίξει η Ελλάδα το δημοσιονομικό ζωνάρι" είναι μέρος αυτού... Οι ιδιώτες πιστωτές θα είχαν επίσης ένα ρόλο στον καταμερισμό του βάρους μέσω μίας αναδιάρθρωσης του χρέους», τονίζει η έκθεση.
Η τράπεζα ξεκαθαρίζει επίσης ότι «σκοπός αυτού του σημειώματος δεν είναι να υπονοήσει ότι μία αναδιάρθρωση βρίσκεται προ των πυλών ή ότι θα πρέπει να έχει προτεραιότητα συγκριτικά με τις προσπάθειες της Ελλάδας να περιορίσει το πρωτογενές της έλλειμμα. Είναι απλώς μία αναγνώριση ότι η αναδιάρθρωση έχει ένα ρόλο να παίξει σε ένα περιβάλλον όπου τα όρια μεταξύ του κινδύνου ρευστότητας και του κινδύνου χρεοκοπίας είναι όλο και πιο δυσδιάκριτα. Στην πραγματικότητα, όταν κάποιος δεν έχει πρόσβαση στις αγορές, μπορεί να είναι και το ίδιο πράγμα».
Οι συντάκτες επικαλούνται επίσης έρευνα που καταλήγει στο συμπέρασμα ότι μία προληπτική αναδιάρθρωση πριν από τη χρεοκοπία έχει ως αποτέλεσμα την πολύ μικρότερη μείωση στην αξία των χρεογράφων σε σχέση με μία αναδιάρθρωση μετά από χρεοκοπία.
Σύμφωνα με την έκθεση, η Ελλάδα έχει κατά κύριο λόγο δύο επιλογές αναδιάρθρωσης. Η μία είναι να αναβάλει την αποπληρωμή των δανείων της μέσω μίας εθελοντικής προσφοράς ανταλλαγής ομολόγων. Σε αντάλλαγμα για τα ομόλογα που ήδη έχουν, οι επενδυτές θα λάβουν ομόλογα με διπλό χρόνο αποπληρωμής. Για παράδειγμα ένα ομόλογο του 2012 θα πληρώνει το ίδιο απόκομμα αλλά θα λήγει το 2014. «Αν υποθέσουμε ότι αυτή προσφορά γίνεται δεκτή από το 50% των επενδυτών και ότι αφορά μόνο τα ομόλογα μεταξύ 2011 και 2020, η Ελλάδα θα μπορούσε να μειώσει την αξία του χρέους της τα επόμενα πέντε χρόνια από 142 δισ. ευρώ σε 122 δισ. ευρώ που αντιστοιχεί σε μείωση 15%. Αν το δεχτούν 100%, τότε θα υπάρχει επιπλέον μείωση 100 δισ. ευρώ», επισημαίνουν οι συντάκτες για να συμπληρώσουν ότι οι επενδυτές θα χάσουν περίπου 7%.
Η δεύτερη επιλογή είναι μία παρόμοια ανταλλαγή, με την Ελλάδα να προσφέρει ένα χρεολυτικό ομόλογο (amortising bond) που θα ανέβαλλε την αποπληρωμή του κεφαλαίου για δύο χρόνια και στη συνέχεια θα κατέβαλλε μέρος του κεφαλαίου ετησίως για τα επόμενα δέκα χρόνια. Υποθέτοντας ένα απόκομμα 4%, θα υπήρχε ανάλογη μείωση στις πληρωμές της Ελλάδας μέσα στα επόμενα πέντε χρόνια, με τους επενδυτές να αντιμετωπίζουν μείωση 4% στις θέσεις τους.
Καταλήγοντας, η έκθεση τονίζει ότι «το πρόβλημα της χρεοκοπίας παραμένει» και «η ικανότητα της Ελλάδας να μειώσει το πρωτογενές της έλλειμμα μέσω περικοπών και φορολογίας θα καθορίσει αν θα δούμε χρεοκοπία ή όχι, ωστόσο η διαχείριση του χρέους είναι μία άσκηση που αγοράζει χρόνο».
