Την είσοδο ιδιωτών, αρχικά σε 29 από τα 40 συνολικά περιφερειακά αεροδρόμια της χώρας, μέσω Συμπράξεων Δημόσιου και Ιδιωτικού Δικαίου και την απελευθέρωση της επίγειας εξυπηρέτησης, προβλέπει το Μεσοπρόθεσμο Πλαίσιο Δημοσιονομικής Στρατηγικής 2012-2015.
Σύμφωνα με το σχέδιο του υπουργείου Υποδομών, Μεταφορών και Δικτύων, προβλέπεται η δημιουργία πολυμετοχικών εταιρικών σχημάτων, στα οποία θα συμμετέχει και το Ελληνικό Δημόσιο κατά το πρότυπο του Διεθνούς Αερολιμένα της Αθήνας.
Το σχέδιο θα αρχίσει να υλοποιείται από το 2012 και στοχεύει, όπως χαρακτηριστικά σημειώνεται, στην κινητοποίηση ιδιωτικών κεφαλαίων και τεχνογνωσίας στη λειτουργία των 29 περιφερειακών αεροδρομίων.
Πρόκειται για ένα σχέδιο που εδώ και πολύ καιρό επεξεργάζονται τα συναρμόδια υπουργεία Υποδομών, Μεταφορών και Δικτύων και Οικονομικών, καθώς υπολογίζεται ότι τα αεροδρόμια της χώρας έχουν τη δυνατότητα να προσελκύσουν ιδιωτικά κεφάλαια προκειμένου να υλοποιηθούν σειρά απαραίτητων έργων υποδομής και εκσυγχρονισμού των περιφερειακών αερολιμένων για τα οποία δεν υπάρχουν διαθέσιμα κρατικά κονδύλια.
Ο κυβερνητικός σχεδιασμός, όπως αποτυπώνεται στον πρόσφατο νόμο για τη λειτουργία της Υπηρεσίας Πολιτικής Αεροπορίας, προβλέπει την αξιοποίηση των περιφερειακών αεροδρομίων της χώρας στα οποία το Ελληνικό Δημόσιο ελέγχει το 100%, χωρίς όμως να υπάρχει οποιαδήποτε εταιρική δομή.
Το σχέδιο αναφέρει ότι για τα αεροδρόμια αυτά θα προχωρήσουν συμβάσεις παραχώρησης των δικαιωμάτων διαχείρισής τους επιμέρους ή ομάδων αεροδρομίων, ενώ υπάρχει και η πρόβλεψη, εφόσον συντρέχουν οι προϋποθέσεις, ακόμη και για εισαγωγή στη χρηματιστηριακή αγορά.
Ο ακριβής τρόπος της διαδικασίας, προκειμένου να αποφευχθούν μονοπωλιακές καταστάσεις, θα αποφασιστεί σε συνεργασία με σύμβουλο που θα προσληφθεί.
Πάντως βασικά κριτήρια για την ομαδοποίηση των αερολιμένων θα αποτελέσουν αφενός η γεωγραφική τους θέση, αφετέρου η επιβατική κίνηση. Ρόλο ηγέτη στα σχήματα που θα δημιουργηθούν θα έχουν τα μεγαλύτερα αεροδρόμια για τα οποία υπολογίζεται ότι, λόγω της αυξημένης κίνησης είναι δυνατόν, με μεγαλύτερη ευκολία, να εξευρεθούν πόροι από τον ιδιωτικό τομέα.
Αφού επιλεγεί η ομάδα αεροδρομίων τότε θα προχωρά η δημιουργία ανώνυμης εταιρείας συμμετοχών (holding), η οποία θα διατηρεί το 100% της δημόσιας περιουσίας και μέσω της ίδρυσης θα συνεργάζεται με ιδιώτες για τα απαιτούμενα έργα εκσυγχρονισμού τα οποία θα πραγματοποιούνται με συμβάσεις παραχώρησης.
Οι ιδιώτες θα αναλαμβάνουν να πραγματοποιήσουν συγκεκριμένες επενδύσεις, ενώ το κράτος έναντι αυτών των επενδύσεων θα τους παραχωρεί για μία συμφωνημένη περίοδο συγκεκριμένα περιουσιακά στοιχεία του (ή δικαιώματα).
Επιπλέον, εφόσον υπάρχει σχετικό ενδιαφέρον, οι ιδιώτες θα μπορούν να προχωρούν και στην αξιοποίηση των εκτάσεων γύρω από τις αεροδρομιακές υποδομές, αναπτύσσοντας εμπορικές χρήσεις που θα μπορούν να έχουν τη μορφή υπερτοπικών εμπορικών κέντρων.
Με το σχήμα αυτό τα συναρμόδια υπουργεία εκτιμούν ότι είναι δυνατόν, πέρα από τα έργα που θα αναλάβουν οι ιδιώτες, να προκύψουν επιπλέον οικονομικά οφέλη για το Δημόσιο.
Στις εταιρείες που θα συσταθούν, το Δημόσιο προτίθεται να διατηρήσει πλειοψηφικό ποσοστό, χωρίς αυτό να αποκλείεται να αλλάξει, ενώ οι ιδιώτες δεν θα αναλάβουν μόνο τη διοίκηση, αλλά θα έχουν συμμετοχή και στο μετοχικό κεφάλαιο.
Το εν λόγω σχήμα είναι δοκιμασμένο και πετυχημένο, καθώς χρησιμοποιείται για περισσότερο από 10 χρόνια στην περίπτωση του Διεθνούς Αερολιμένα Αθηνών «Ελευθέριος Βενιζέλος», στον οποίο το Δημόσιο έχει την πλειοψηφία του μετοχικού κεφαλαίου, ωστόσο τη διοίκηση ασκεί ιδιωτική εταιρεία η οποία είναι επίσης μέτοχος.
Το μοντέλο λειτουργίας του αεροδρομίου της Αθήνας έχει λειτουργήσει καλά στην πράξη καθώς, παρά την υψηλή συμμετοχή του Δημοσίου, πρόκειται για μια εταιρεία που λειτουργεί με όρους αγοράς.
