«Κατά κανόνα, οι επενδυτικές τράπεζες τείνουν να είναι αισιόδοξες για το μέλλον και ειδικά οι μεγαλύτεροι οίκοι των ΗΠΑ. Αυτό δεν ισχύει για το 2012», αναφέρει σε άρθρο του ο Ad van Tiggelen, Senior Strategist στην ING Investment Management Europe.
Σύμφωνα με τον ίδιο, οι πρόσφατες τοποθετήσεις όσον αφορά τις προοπτικές ήταν ασυνήθιστα επιφυλακτικές, ωστόσο αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό, καθώς οι χαμηλές προσδοκίες ξεπερνιούνται πιο εύκολα από τις υψηλές.
«Φυσικά, το επενδυτικό περιβάλλον θα είναι δύσκολο, δεδομένης της κρίσης στην ευρωζώνη και της πιθανής μείωσης των εταιρικών κερδών. Αλλά με κέρδη, επί του παρόντος, να κυμαίνονται σε επίπεδα ρεκόρ και τους ισολογισμούς των επιχειρήσεων σε εξαιρετική κατάσταση, οι μετοχές εξακολουθούν να προσφέρουν ευκαιρίες», επισημαίνει ο van Tiggelen.
Αναφερόμενος στο 2011, σημειώνει πως ένα από τα σημαντικά χαρακτηριστικά γνωρίσματά του είναι το γεγονός ότι οι αγορές κεφαλαίου τείνουν όλο και περισσότερο να επιβάλλουν πολιτικές αποφάσεις και όχι απλώς να αντιδρούν σε αυτές. «Κατά πάσα πιθανότητα, θα επιβάλουν μια πιο βιώσιμη λύση για την κρίση που πλήττει την ευρωζώνη, επιταχύνοντας τη λήψη πολιτικών αποφάσεων, η οποία σε διαφορετική περίπτωση θα εκκρεμούσε για πολλά χρόνια».
Σύμφωνα με τον van Tiggelen, η αποδόμηση της ευρωζώνης (η οποία θα ήταν καταστροφική) συνεχίζει να αποτελεί ένα επικίνδυνο σενάριο, το οποίο οι επενδυτές δεν θα πρέπει ούτε να αγνοήσουν αλλά ούτε και να ενστερνιστούν. Είναι απλά ένας ακόμα λόγος για μία ευρεία διαφοροποίηση, η οποία κρίνεται πάντα σαν μια συνετή κίνηση.
Όπως σημειώνει στο άρθρο του, για να δούμε τι θα μπορούσε να λειτουργήσει για τους επενδυτές το 2012, είναι σημαντικό να κατανοήσουμε τα διδάγματα του 2011:
- Οι αγορές κεφαλαίου εξακολουθούν να είναι προσανατολισμένες στην επίτευξη ικανοποιητικών ρυθμών μεγέθυνσης, όπως άλλωστε και οι καταναλωτές των ΗΠΑ.
- Για τη διατήρηση της ανάπτυξης, οι αγορές είναι πρόθυμες να αποδεχτούν πολύ υψηλά επίπεδα δανειακής επιβάρυνσης, για όσο καιρό αντιλαμβάνονται ότι μια χώρα ή μια επιχείρηση είναι ανταγωνιστική, ευέλικτη και θα έχει επαρκή πρόσβαση σε ρευστότητα.
- Όσον αφορά τη ρευστότητα αυτή, οι κεντρικές τράπεζες όλο και περισσότερο πρέπει να θεωρηθούν ως ένας αξιόπιστος δανειστής έσχατης ανάγκης. Χωρίς αυτή την αντίληψη, οι πιστωτικές αγορές στερεύουν, δημιουργώντας ένα φαύλο κύκλο που τελικά επίσης απειλεί την φερεγγυότητα.
Από όλα τα παραπάνω, η ρευστότητα είναι ο σημαντικότερος παράγοντας σε βραχυπρόθεσμο ορίζοντα, τονίζει ο van Tiggelen. «Η ρευστότητα αγοράζει χρόνο. Και η Νότια Ευρώπη χρειάζεται χρόνο για να αντιμετωπίσει την έλλειψη ανταγωνιστικότητας και ευελιξίας, παρακολουθούμενη στενά από τις ρυθμιστικές αρχές και τις αγορές κεφαλαίου.»
Όπως αναφέρει, είναι πιθανό ότι οι λύσεις θα φέρουν και πάλι ρευστότητα στην ευρωζώνη. Ανάλογα με την επιτυχία αυτού του εγχειρήματος, η ευρωζώνη θα αντιμετωπίσει μια σοβαρή ή απλά μία ήπια ύφεση. Την ίδια στιγμή, οι αγορές έχουν δώσει εμμέσως «άδεια» στους υπευθύνους χάραξης πολιτικής των ΗΠΑ να συνεχίσουν να τονώνουν την οικονομία τους και το 2012. Αυτό μπορεί να βοηθήσει τις ΗΠΑ να αποτρέψουν την ύφεση, ακόμη και αν η ανάπτυξη παραμείνει σε πολύ μέτρια επίπεδα. Οι αναδυόμενες αγορές εξακολουθούν να είναι σε καλή κατάσταση, όπου η επιβράδυνση της ανάπτυξης μπορεί να αντισταθμιστεί από τις μειώσεις των επιτοκίων.
Το σενάριο που περιγράφτηκε παραπάνω, το οποίο θα οδηγήσει σε μία μέτρια υποχώρηση των κερδών στις περισσότερες ανεπτυγμένες αγορές και αύξηση της κερδοφορίας στις αναδυόμενες αγορές, είναι σε μεγάλο βαθμό προεξοφλημένο στις τρέχουσες αποτιμήσεις των μετοχών.
Δεδομένων των χαμηλών προσδοκιών, οι εκπλήξεις θα μπορούσαν κάλλιστα να είναι τόσο ανοδικές όσο και πτωτικές. Στο σενάριο αυτό, η ING IM προβλέπει περιορισμένες ανοδικές και πτωτικές κινήσεις των τιμών των μετοχών, καθιστώντας τα μερίσματα ένα πολύ σημαντικό οδηγό των συνολικών αποδόσεων.
«Τι προτιμάμε τελικά; Προτιμάμε επενδύσεις σε μεγάλες, διεθνείς εταιρείες με καλή πρόσβαση στις κεφαλαιαγορές, με ικανή αύξηση μεγεθών και αξιοπρεπείς μερισματικές αποδόσεις. Αυτό σημαίνει ότι προτιμάμε μετοχές ενέργειας (ιδιαίτερα τις μεγάλες πετρελαϊκές) και μεγάλες φαρμακευτικές και εταιρείες τροφίμων για τα μερίσματά τους και ηγέτιδες εταιρείες τεχνολογίας για την αύξηση των μεγεθών τους. Τα υψηλά μερίσματα των (ευρωπαϊκών) εταιρειών τηλεπικοινωνιών και κοινής ωφελείας θα πρέπει να αντιμετωπίζονται με κάποια επιφύλαξη, δεδομένου ότι η βιωσιμότητά τους είναι υπό αμφισβήτηση», καταλήγει ο Ad van Tiggelen.
