Η συγκρατημένη δυναμική της χώρας φαίνεται ότι έχει σχηματίσει ένα δίκτυ προστασίας της οικονομίας της από τις δριμύτατες επιπτώσεις της οικονομικής κρίσης. Πρόκειται για τη λογική ότι η πρόσκρουση στο έδαφος είναι πιο ομαλή όταν κάνει κανείς χαμηλές πτήσεις. Μπορεί την περασμένη δεκαετία, η Πορτογαλία σημείωνε ρυθμό αύξησης 1,5% –χαμηλότερα από την υπόλοιπη ευρωζώνη, σήμερα όμως, η συρρίκνωση της οικονομίας της είναι πιο συγκρατημένη (-2,6% έναντι -4%).
Το πρόβλημα της Πορτογαλίας είναι ότι βρίσκεται στη λάθος πλευρά της ηπείρου, καθώς τα κεφάλαια της ΕΕ κατευθύνονται προς την ανατολική και νοτιοανατολική Ευρώπη, στις αγορές που προσφέρουν υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης, φτηνή εργασία και ικανοποιητικά φορολογικά κίνητρα.
Η κυριαρχία των κινεζικών κεφαλαίων στη Βραζιλία, τη Μοζαμβίκη και την Αγκόλα –τις πρώην πορτογαλικές αποικίες– έχουν υποχρεώσει την Πορτογαλία να επενδύσει στην τεχνολογική εξειδίκευση και, κυρίως, στις εναλλακτικές μορφές ενέργειας όπου η χώρα κατέχει μια αξιόλογη θέση.
Η Πορτογαλία είναι, επίσης, η ευρωπαϊκή χώρα με τους πιο δυσαρεστημένους πολίτες όσον αφορά στους κυβερνώντες, σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα του ΟΟΣΑ –δυσπιστία που εν μέρει δικαιολογείται εάν αναλογιστεί κανείς τη θέση της χώρας στην κατάταξη της Παγκόσμιας Τράπεζας με κριτήριο την ποιότητα της διακυβέρνησης.
Οι χώρες της Σκανδιναβίας, εκτός από «πιο ικανοποιημένους» πολίτες έχουν και καλύτερο λόγο χρέους/ΑΕΠ, τη στιγμή που η Πορτογαλία, η Ελλάδα, η Ισπανία και η Ιρλανδία (PIGS) εμφανίζουν τη χειρότερη δημοσιονομική εικόνα στην ευρωζώνη.
Σήμερα, η χώρα –μαζί με την Ελλάδα– βρίσκεται ενόπιων ενός προγράμματος δημοσιονομικής λιτότητας, το οποίο οι Βρυξέλλες απαιτούν και το κοινοβούλιο καλείται να ψηφίσει προκειμένου να διασφαλιστεί η έξοδος της χώρας από την κρίση.
