Με αφορμή τα δημοσιεύματα στον Τύπο για τις επισημάνσεις της Ευρωπαϊκής Στατιστικής Υπηρεσίας (Eurostat) αναφορικά με τη «δημιουργική λογιστική» που χρησιμοποιεί η κυβέρνηση, ο συντονιστής της ΟΔΕ Οικονομικών Υποθέσεων της Νέας Δημοκρατίας, Γιώργος Αλογοσκούφης, έκανε την ακόλουθη δήλωση :
«Την ώρα που διεξαγόταν η συζήτηση στην Επιτροπή Οικονομικών Υποθέσεων της Βουλής για το προσχέδιο του προϋπολογισμού του 2003, λίγα μέτρα παρακάτω, στην Πλατεία Συντάγματος, οι ελεγκτές της Ευρωπαϊκής Στατιστικής Υπηρεσίας επιβεβαίωναν τις θέσεις των εισηγητών της Νέας Δημοκρατίας για την πλασματικότητα και την αναξιοπιστία των στοιχείων του προσχεδίου του προϋπολογισμού».
«Η ώρα της αλήθειας φθάνει για την κυβέρνηση του κυρίου Σημίτη. Οι μάσκες πέφτουν. Επιβεβαιώνεται με τον πλέον πανηγυρικό τρόπο ότι η κυβέρνηση εδώ και αρκετά χρόνια εμπαίζει τον ελληνικό λαό, τη Βουλή των Ελλήνων και τις υπηρεσίες της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Δικαιώνονται απόλυτα οι επισημάνσεις μας ότι ο προϋπολογισμός δεν είναι πλεονασματικός αλλά πλασματικός. Δικαιώθηκε απόλυτα η θέση μας ότι το δημόσιο χρέος δεν μπορεί να μειώνεται με ταχυδακτυλουργίες όπως τα προμέτοχα, τα προέσοδα και οι άλλες τιτλοποιήσεις».
«Το δημόσιο χρέος του 2001, μετά από παρέμβαση της Ευρωστατιστικής Υπηρεσίας αυξήθηκε από το 99,6% που ισχυριζόταν η κυβέρνηση, στο 105,1% του ΑΕΠ. Την ίδια χρονιά, ενώ η κυβέρνηση ομιλεί για πλεονάσματα, οι δανειακές ανάγκες (δηλαδή το έλλειμμα) της κεντρικής διοίκησης ανήλθαν στο 4% του ΑΕΠ. Το 2002 το χρέος εξακολουθεί να αυξάνεται και οι δανειακές ανάγκες υπολογίζονται στο 3,6% του ΑΕΠ. Μετά τις τελευταίες παρεμβάσεις της Ευρωστατιστικής Υπηρεσίας δεν αποκλείεται ακόμη και αυτά τα στοιχεία να αποδειχθούν αισιόδοξα».
«Καλούμε την κυβέρνηση να σταματήσει τον εμπαιγμό και να αντιμετωπίσει τις ευθύνες της. Να εγκαταλείψει τη «δημιουργική λογιστική», να εγκαταλείψει τις εισπρακτικές επιδρομές στις μικρομεσαίες επιχειρήσεις και το χρηματιστήριο, να σοβαρευτεί και να περιορίσει τη σπατάλη στο δημόσιο».
«Το πρόβλημα της οικονομίας και του προϋπολογισμού δεν είναι η διεθνής αβεβαιότητα. Είναι η ανυπαρξία της κυβερνητικής πολιτικής και η αναξιοπιστία της κυβέρνησης. Το πρόβλημα αυτό είναι καθαρά πολιτικό και η λύση του δεν μπορεί παρά να είναι πολιτική. Θα δοθεί στις επόμενες εκλογές, με την εκλογή μιας νέας κυβέρνησης. Ως τότε, η απερχόμενη κυβέρνηση πρέπει να πάψει να ζημιώνει την οικονομία και τη χώρα».
